8 weken verder

Inmiddels zijn we dus 8 weken verder. De eerste 2 weken waren een beetje hetzelfde. Thuiszorg ingeschakeld. Deze komen 1x pw de drain-wond controleren 🤔. Zelf ververs ik al iedere dag het verband en maak de wond schoon. Daar heb ik geen thuiszorg voor nodig. De bloeddruk is in ieder geval weer stabiel na het achterwege laten van de tabletten. Ook de huisarts komt 1x pw. Met haar hebben we al het levenseinde gesprek gevoerd. Moeilijk.  Emotioneel. Dit zijn zaken die je nu nog niet wilt voeren maar wel moet. Als je 53 bent wil je hier nog niet bij stil staan. Nu komt dus ook de vraag palliatieve sedatie of euthanasie. Poeh..... Na samen veel gesprekken gevoerd te hebben heeft hij voor zichzelf een keuze gemaakt.....waarschijnlijk gaat het euthanasie worden. Zelf de regie in handen houden en een eigen keuze maken. De aanvraag is ingediend en nu wachten hoe verder. De keuze is zeker niet gemakkelijk maar met hoe het nu gaat misschien een logische keuze. In de laatste 8 weken is mijn man erg achteruit gegaan. Er staat nu een bed beneden waar hij overdag steeds meer in ligt. Hij kan bijna niks meer eten. Alles wat hij lekker vond gaat er niet meer in.  Vanuit het ziekenhuis krijgt hij nutri drinks en pudding om toch voedingsstoffen binnen te krijgen. Maar na 3 maanden smaakt dat ook niet meer. Hij drinkt voornamelijk kruidenbouillon en alles wat koud is. Smaak is zo goed als weg. 

Neusspray al sinds weken omdat zijn oren dicht zitten (er zit niks in) maar dit helpt helemaal niks. Zijn stem is slecht geworden. Deze combinatie maakt het erg moeilijk om een goed gesprek te voeren. Het kost heel veel energie. Zeker als hij alles dubbel moet zeggen. Het kan ook dat hij tijdens het gesprek gewoon in slaap valt.Hij slaapt ontzettend veel. Niet alleen s'nachts (met slaaptablet) maar ook overdag. Ergens naartoe gaan is moeilijk. In de auto zitten is lastig. Lopen gaat bijna niet (kost téveel energie). Af en toe een klein stukje met de rolstoel. Maar als we dan thuis komen is hij kapot en slaapt hij weer. 

Een andere vraag die naar boven komt....sinds 2018 heeft hij diabetes. Natuurlijk kan dit iedereen overkomen. Maar nu komen gedachten op dat het misschien toch al voortekenen zijn geweest van de alvleesklier. Jammer genoeg worden er geen scans gemaakt als je diabetes symptomen krijgt maar ga je naar de diëtiste en pas je je levensstijl erop aan. Achteraf hadden ze toen misschien al wat kunnen doen en was het nooit zover gekomen. Helaas....   

Gelukkig heeft hij tot nu geen pijn. Geen energie is de grootste boosdoener op dit moment zodat hij weinig kan doen. Met veel moeite heeft hij deze week zijn insecten hotel afgemaakt waar hij zo'n 8 weken geleden aan begonnen is (zie foto). En daar is hij best trots op 🤗.

Ook heeft hij alle financiële rompslomp en zijn eigen crematie zo goed mogelijk geregeld. Fijn om dat samen te kunnen doen. 

Hoe het verdere verloop uit gaat zien is een raadsel. Maar ook daar komen we uit. 

Alvast bedankt voor jullie steun. Natuurlijk is het af en toe zwaar. Ik vind tussendoor nog wel momenten voor mezelf (wandelen/knutselen) en kan praten (en huilen) met mensen uit mijn omgeving. Dat doet goed. Een moment voor jezelf vinden is zeker in deze zware tijd een must.