Afsluiten????
Hoi allemaal,
Ik ben al een tijdje niet zo actief hier in mijn blog. Ik moest voor mezelf even afstand nemen. Ik was teveel bezig met het lezen van alle verhalen en bleef maar alles opnemen.
Nu op de laatste dag van het jaar wil ik toch even stilstaan. Een heel turbulent jaar. Super begonnen met het winnen van de postcode kanjer in ons dorp (nee wij zijn geen miljonair geworden, dat was een andere straat). Het geluk lachte ons toe. Zoniet een anderhalve maand verder dat mijn lieve Wil de diagnose alvleesklierkanker kreeg. Helaas heeft hij zijn gevecht na 3 maanden moeten staken en bleven wij achter met een heel erg leeg gevoel.
De warme zomer is grotendeels aan me voorbij gegaan.
Samen met de kinderen proberen we de draad van ons leven weer op te pakken maar gemakkelijk is het niet. De leegte blijft. We proberen nieuwe herinneringen te maken. Zijn samen op vakantie geweest. Hebben onze trouwdag en zijn verjaardag gevierd. Met een lach en een traan. De eerste kerstmis zonder Wil was ongelooflijk vreemd.
En dan is het oudjaarsdag. De dag dat Wil altijd oliebollen ging bakken tijdens het beluisteren van de Top 2000. Wat genoot hij daar van. En daarna samen oppeuzelen.
De dag vandaag is zó anders. Verdrietig opgestaan. De hele dag huilbuien. Waarom voelt de dag van vandaag als afsluiting? Ik ben hier zó nog niet aan toe. Maar dit gevoel is niet fijn. Ik wil dit nog niet. Maar 2023 komt er aan en 2022 ligt dan achter ons. Het is net of je dan alles gaat vergeten ook al is dat niet zo. Een nieuw jaar...... Altijd spannend.
Ik wens jullie ondanks alles toch een mooie jaarwisseling. Voor sommige van jullie heel veel sterkte voor alles wat gaat komen. Voor anderen een jaar vol oude en nieuwe herinneringen. Helaas kunnen we niet alles zelf plannen. We nemen het leven zoals het komt. We proberen we het beste van te maken. En 2023 word een jaar van (opnieuw) vooruit kijken.
Veel liefs Susan
.png?itok=xhK1lX71)
5 reacties
Afsluiten. Misschien moet je het hier op kanker.nl ook maar afsluiten. Teveel verdriet en met het lezen van de verhalen krijg je Wil niet terug. Jullie moeten verder. Ik hoop dat je wat steun hebt kunnen vinden, maar nu moet je ons loslaten.
Liefs, Zweef
Veel sterkte voor jou vandaag op deze zo moeilijke dag. Wat is het moeilijk het jaar achter je te laten waarin er zoveel is gebeurd maar waarin je toch nog een deel samen bent geweest. Voor jou en je gezin toch een mooi nieuw jaar toegewenst waarin de pijn en het verdriet langzaamaan wat zachter mogen worden.
Liefs, Ingrid
Susan, ik ben het eens met Zweef. Veel sterkte vanavond.
Lieve Susan,
een foto met je man in gelukkigere tijden. Beiden aan het genieten.
Het leven is onvoorspelbaar en dat hij er niet meer is was niet het plan.
Het verdriet dringt zich vaker op en heeft de ruimte nodig. Alles de eerste keer doen zonder je geliefde. Het is zwaar.
De kinderen zijn er en samen maken jullie er het beste van.
2023 gaat nieuwe vooruitzichten geven en je durft alweer vooruit te kijken en plannen te maken. Ik wens je veel moed en mooie, nieuwe ervaringen.
IK lees net uw blog , en schrikte er van maar ook realiseerde me hoe gelukkig ik mag zijn ondanks alles , ik heb afscheid moeten nemen jaren terug ik ken het verdriet van de mensnen om mij heen , die gelukkig nu weleens vergeten dat ik ziek ben . Het leven lacht me niet toe maar ik leef , een uitzondering op de regel mijn specialisten zijn ieder keer versteld en zien me soms lachen dat doet hun goed. Ik hoop er nog even te blijven zodat mijn partner die ook zoveel van mij houd als u van uw man zaliger het verdriet nog even bespaard blijft .wie ik ben staat in mijn blogs sterkte met uw verlies en kracht om het te
dragen