1. Pijnlijke knieën

Maart 2021, Ik ben 67 en mijn knieën gaan steeds meer pijn doen.  Ben ik ineens heel oud geworden. Misschien had ik mijzelf te veel verwend met lekker eten Coronakilo's of zo. Ja hoor de weegschaal gaf een behoorlijk gewicht aan. Dus afvallen geen toetjes meer geen ijs, chips, popcorn en snoep. Wow wat gaat dat langzaam. Na drie maanden was ik genoeg kilo's kwijt maar... de knieën bleven pijn doen. Ik had al beelden in mijn hoofd dat ik wellicht zo'n traplift moest gaan kopen. 

Ook raar de kracht in mijn rechterhand werd ineens minder. Ik kreeg de flessen niet meer open en een blik openmaken lukte ook niet altijd. Mijn vingers zijn ook zo dik en pijnlijk geworden dat ik mijn ringen en armband, maar heb afgedaan. Ik draag ze nog steeds niet misschien ook omdat ik af en toe een ct scan krijg en dan moet alles weer af.

Eerst, maar naar de huisarts dat was op 24 juni. Die zag ook meteen dat ik glasnagels had. De nagels  staan bol. Dat was me echt niet opgevallen. De dokter stuurde me dezelfde dag door naar het ziekenhuis voor een foto van mijn knieën en een foto van mijn longen. Mijn longen wtf! Wat hebben die nou met mijn knieën te maken. Dat werd dus snel duidelijk. De volgende dag werd ik al gebeld dat er iets gevonden was in mijn longen. 

De volgende twee weken waren een rollercoaster. De dinsdag daarop kreeg ik een ECG en er werd bloed afgenomen. De volgende dag een CT-scan. Twee dagen later HET gesprek met de longarts met de aanname dat ik de gevaarlijke klein cellige longkanker had met een prognose van enkele maanden. Dat kwam hard binnen vooral voor mijn drie zonen.  Mijn broer had jaren geleden ook kanker gehad en hij kreeg de allerlei ontstekingen en rare dingen en is niet echt lekker doodgegaan. Twee dagen later weer bloed prikken en een longfunctie. De volgende dag een PET-scan om te zien of er ook uitzaaien waren. Weer een gesprek met de longarts waarbij ik dacht laat maar ik ben nu goed en laat het maar komen. 
De volgende dag een MRI om te zien of mijn hersenen waren aangetast. Gelukkig dat was de eerste positieve scan.

Na een negatieve Corona test volgt een endoscopie en een echo.

Ik las op internet de mogelijkheid van een second opinion. Waarom niet. De arts in het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis kreeg alle gegevens van mijn onderzoeken, maar wilde mij wel zien. In een heel lief gesprek, op 9 augustus,  vertelde hij mij dat ik er prima uitzag en dat er tegenwoordig primo chemobehandelingen zijn met immunotherapie en dat ik dan jaren zou krijgen in plaats van maanden. 

Meteen onderweg in de auto heb ik de eerste afspraak gemaakt voor een chemobehandeling. Er moest weer een nieuwe ct- scan gemaakt worden omdat de vorige te lang geleden was. Op 12 augustus kreeg ik een start ct. Daar was al meteen een beetje klein nieuws. In die twee maanden was hij niet gegroeid. Op 23 augustus kreeg ik mijn eerste behandeling. Twee chemo's en een immuuntherapie. 12 september de 2e Chemo.

Gisteren op dierendag kreeg ik mijn derde chemo en de uitslag van mijn ct scan de week ervoor.  Heel bijzonder mijn kanker op mijn linkerlong is gehalveerd. Ook in mijn lymfklieren is het verminderd. Wat een feest.