33. Onze allerliefste chocolade labrador Bono

Een moeilijke dag. Onze chocolade labrador is overleden. Een dierenarts vertelde ons dat het heel snel is gegaan. Op het moment zelf duurde het enorm lang. Toen ik wakker werd, zag ik dat Bono in zijn eigen bed had geplast, dat was nog nooit gebeurd dus dat had al een teken moeten zijn. Ineens wilde hij naar buiten ik keek naar buiten en zag zijn poten alle kanten omgaan en toen viel hij ineens opzij. Ik ben bij hem gaan zitten en belde een half uur later mijn zoon omdat ik dacht dat zijn laatste minuten waren ingegaan. Dat bleek niet het geval we hebben hem in een kleed naar binnen gedragen en hem op zijn eigen bed neergelegd, ik vond het al te lang duren voor hem dus ik begon een zoektocht naar een dierenarts niemand wilde komen en de dierenartsen die normaal wel thuiskwamen deden dat niet op zondag. Eindelijk voor hem overleed hij die dag om half twaalf in de ochtend. Een dierencrematorium kwam hem halen met een brancard, mijn zoon heeft geholpen om hem op de brancard te krijgen en hem in de auto te schuiven. Wat missen we die lieve Bono iedereen was zijn vriend, mensen die bang waren voor honden schrokken soms als hij breed kwispelend op hen afkwam. Als het groenbedrijf de gemeentetuinen kwam onderhouden stopte iedereen met werken omdat Bono iedereen gedag wilde zeggen en iedereen kende zijn naam. We hebben gelukkig de herinnering dat we 12 jaar en vier maanden van hem hebben kunnen genieten. 

Met mij gaat het goed totdat ik twee weken geleden ineens weer pijn in mijn knieën kreeg daar schrok ik van omdat zo de diagnose is ontwikkeld. Toch maar het ziekenhuis gebeld en die namen het meteen serieus, eigenlijk had ik de volgende CT in oktober moeten hebben, maar nu hebben ze een afspraak gemaakt voor eind augustus.  

Gelukkig vals alarm, ik heb de CT gekregen en er is niets aan de hand, alles is nog steeds zoals het was. Pff dat was even schrikken. Ik kan dus gewoon weer plannen maken en straks de jaarlijkse kalkoen bestellen haha.  

Een cadeautje zou kunnen zijn wat regen. Mijn twee regentonnen zijn leeg en ik heb net de derde besteld. Op buienradar zie ik dat het pas op 2 september gaat regenen dan wel een week lang, dat zou wel mooi zijn als dat klopt. De tuin is nog nooit zo droog geweest. We hebben een tuin op het Noordoosten en sommige plekken hadden altijd mos en waren vochtig. Nu is zelfs het mos opgedroogd. In de voortuin wilde ik iets planten en met mijn vlakke hand sloeg ik op de aarde, het geluid was dof en leeg dit had ik echt nog nooit gehoord. En nu nog een week droogte echt bizar. 

Ik blijf het leven toch vieren en daarom gaan we in de komende restaurantweken twee keer uit eten, één keer terug naar het sterrenrestaurant en één keer in onze stad met een dinercadeau van mijn lieve schoonzus. 

We missen Bono nog steeds. 

Wordt vervolgd