Kennismaking

Mijn bijnaam is Knor. Ik ben 33 jaar jong en stapelverliefd op mijn lieve vriend Toad. Samen wonen we in het noorden van Nederland in een knus huisje met uitzicht op een natuurgebied. We hebben 2 katten; een goedgevulde rood-witte kater die luistert naar de naam Dokter Tosti en een eigenzinnige grijze kater met de naam Professor Kliko. Gelukkig mogen we Tosti en Kliko zeggen.

In december 2014 bleek een door mijzelf ontdekte knobbeltje in mijn rechterborst helaas borstkanker te zijn. Ik was op dat moment 32 jaar jong. Daarnaast werd er in deze borst op een gebied van 7cm in het rond DCIS geconstateerd. Dit is een voorstadium van borstkanker.

Ik ben niet de eerste vrouw in mijn moeders familielijn die borstkanker heeft gekregen, wel verreweg de jongste. Na onderzoek blijk ik gelukkig niet het borstkankergen BRCA1, BRCA2 of CHEK2 te dragen. Er wordt nog aanvullend onderzoek gedaan naar de mogelijkheid van de erfelijkheid van deze borstkanker.

In januari 2015 zijn mijn beiden borsten geamputeerd. Op mijn eigen verzoek is ook mijn linkerborst geamputeerd. Je wilt dit niet een tweede keer en met deze beslissing wilde ik zoveel mogelijk risico uitsluiten. Tijdens deze operatie zijn er gelijk 2 tijdelijke en opvulbare tissue expanders op de plaatsen van mijn borsten 1.0 geplaatst. Door deze lege siliconenballonnen wekelijks met een zoutwateroplossing op te vullen, zijn de borsthuid en -spieren opgerekt en zo mijn borsten 2.0 gecreëerd. Borsten 2.0 staat bij ons ook wel bekend als de onprettige, onhandige, harde waterballonnen.

Het weefselonderzoek van de beide geamputeerde borsten waren gelukkig goed. De snijvlakken waren schoon en er waren geen uitzaaiingen. Helaas moest ik wel chemotherapie ondergaan. Dit gezien mijn jonge leeftijd en de kans dat het mogelijk is dat onzichtbare ieniemieniekleine kankerdeeltjes door het lichaam zijn gaan zwerven. Omdat chemotherapie mogelijk grote gevolgen kan hebben voor de vruchtbaarheid, hebben we om onze kinderwens een back-up te geven, een spoed ivf-icsi ondergaan. Met een actieve kinderwens vonden we dit allebei een emotioneel moeilijk onderwerp en gebeuren. Direct na de ivf-punctie is de chemotherapie begonnen. In 18 weken tijd heb ik zes keer een chemotoediening gehad. Na de zware chemotherapie konden we eindelijk gaan herstellen en revalideren. En niet te vergeten bijkomen van het gehele gebeuren.

Omdat de tumor hormoongevoelig was moet ik 5 tot 10 jaar een hormoonbehandeling ondergaan. Hiervoor neem ik sinds augustus 2015 dagelijks een Tamoxifen pil en krijg ik sinds januari 2016 elke vier weken van mijn huisarts een Leuproreline injectie. Gedurende deze hormoonbehandeling wordt mijn lichaam in een kunstmatige overgang gebracht. Dit is helaas inclusief de bijbehorende overgangsklachten.

In november 2015 was de definitieve dubbele borstreconstructie. Tijdens een operatie zijn de beide gevulde tissue expanders verwijderd en is er aan beide zijden een siliconen borstprothese geplaatst. Borsten 3.0 al weer, het siliconenkitje zoals we deze noemen. In maart 2016 is de tepelreconstructie begonnen.

Ondertussen proberen we samen ons leven weer op te pakken en op te bouwen. Voor mij betekent dit volledig lichamelijk en mentaal herstellen en in de toekomst weer het werkende leven gaan oppakken. Voor Toad betekent het met name rust in de tent en geen continue schakelingen tussen de kankerwereld en de gewone door draaiende wereld.

Op onze website www.knorrr.nl houd ik vanaf begin 2015 een blog bij met onze ervaringen. Beetje bij beetje zal ik deze blog berichten ook hier publiceren om daarmee hopelijk anderen meer inzicht te geven in wat een kanker-uitdaging zoal met zich mee brengt. De vervelende en emotionele dingen, maar zeer zeker ook de positiete dingen.