ENORM OPGELUCHT NA 2E CONTROLE

Afgelopen donderdag heb ik mijn 2e (driemaandelijkse) controle gehad. Ik was van te voren heel erg gespannen voor de uitslag, veel meer dan voor de 1e controle. De oorzaak van die angst was dat ik 4 kg ben aangekomen. Terwijl mijn eet- en beweegpatroon niet was veranderd. In mijn hoofd ontstond de gedachte "het zal toch niet wéér zo'n achterlijk groot geval zijn dat zich ergens snel heeft ontwikkeld vanuit kwade snert cellen die er per ongeluk nog zaten". De driemaandelijkse controles zijn er tenslotte om te kijken of dat niet onverhoopt gebeurt. 

De gynaecologische oncoloog zei dat hij op grond van de CA-125 waarde die dit keer 15 was dat niet verwachtte. (vorige keer nog 38, nu heel blij met deze lage waarde!). Hij kon me gelukkig vertellen na de inwendige echo dat er géén sprake was van een recidief. Ik kon bijna wel huilen van enorme opluchting!  

De oorzaak van de gewichtstoename was volgens hem de zeer veranderde hormoonhuishouding na het compleet weghalen van de baarmoeder en beide eierstokken. Hij kon daar hormonen voor geven zei hij, maar raadde dat niet echt aan i.v.m. groter risico op borstkanker dan. Ik heb gezegd dat ik dat risico zeker niet wilde nemen en dan wel meer ga sporten/krachttraining doen of minder eet of een grotere broek aanschaf. Alles best, als het maar niet om zo'n groot kwaadaardig snertgeval gaat. 

De angst en het wantrouwen kon hij goed begrijpen omdat er tenslotte al eerder een kwaadaardige tumor van 3 kg in mijn lijf heeft gezeten zonder dat ik daar ooit iets van gemerkt had. Volgens hem is het normaal dat iemand angstiger en wantrouwiger wordt over zijn/haar lichaam na zo'n ervaring. En neemt die angst weer af naarmate je vaker controles hebt gehad die goed zijn. Hopen dus dat het goed blijft gaan..

De Lichen Sclerose die twijfelachtig was na de 2 biopten moet wel behandeld gaan worden omdat hij er nu toch zeker van is dat het wel zo is  (jammer).  Ik moet toch Dermovate gaan smeren voor de rest van mijn leven. (L.S. kán een voorloper zijn van vulvakanker en dat proberen we dan te voorkomen door te smeren).  In plaats van Dermovate kreeg ik van de apotheek Declobán Clobetasolpropionaat mee,  met dezelfde werkzame stof zeiden ze daar. (zal wel goedkoper zijn, maar goed, als het zijn werk doet is het oké.) Indien nodig heb ik ook Cetomacrogol creme Vaseline gekregen voor erbij. Eigenlijk heb ik helemaal geen klachten nu, maar goed, ik luister toch maar naar de gynaecologische oncoloog omdat hij tekenen zag die dat smeren wel vereisten.

Al met al kwam ik heel erg opgelucht weer naar buiten en heb gelijk mijn man en kinderen en dierbare vriend J. en vriendin N. op de hoogte gesteld. Ook zij waren opgelucht. Dat kleine groepje leeft erg met me mee waar ik ze heel dankbaar voor ben. Want soms heb ik toch behoefte om even te "leunen" na die heftige onverwachte horror die in mijn leven kwam. En die nog eigenlijk wel een grote rol speelt in mijn hoofd, wat ik helemaal niet wil en verwachtte, maar desondanks toch gebeurt. Nu kort na de controle ben ik weer gerustgesteld en erg opgelucht.

Ik ben blij met de 3-maandelijkse controles alhoewel ik er wel tegenop zie. Ik ben ook blij dat ik het hier op dit platform als een soort dagboek van me af kan schrijven. Dat helpt ook bij het verwerken van alles en het aanvaarden dat het nou eenmaal is zoals het is. Ik dacht na de operatie en de gunstige diagnose dat het "klaar" was, oke 5 jaar op controle maar dat was het dan, dacht ik. Maar ik heb me vergist in de mate van angst en wantrouwen, dat is toch een stuk moeilijker dan ik van tevoren had kunnen bedenken. 

Maar oké, so far so good, en ik blijf een optimist dus ga ik ervan uit dat het goed blijft gaan (hopelijk). De tijd zal het gaan leren;)