Een moeilijke dag

Oh lieve elly, ik kan je verdriet bijna voelen. Geen betere vriend als je hond, altijd blij als je terugkomt als je weg bent geweest, nooit oordelen, je pijn aanvoelen, lekker knuffelen als het even niet mee zit. Fijn dat de dierenarts aan huis komt.

Ik begrijp je verlies, veel sterkte.

Dikke knuffel van mij.

Liefs monique

Wat triest Elly.... Heel veel sterkte😪

Lieve Elly, wat verschrikkelijk verdrietig! De onvoorwaardelijke liefde van een hond, daar kan toch bijna niks tegenop. Ik schiet er zelf van vol. Heel veel sterkte en heel veel liefs! XXX

Hoi Elly,

Ik las vanmiddag je blog, maar wilde even de tijd nemen om er op te reageren. Wat enorm verdrietig zeg dat je dan nu afscheid moet nemen van jouw grote vriend. Eentje die altijd blij is om jou te zien en waar je zoveel steun van hebt. Ook al weten we dat dit moment erbij hoort zodra je aan een huisdier begint, het afscheid nemen doet zo erom pijn en is een groot gemis. Mensen die nooit een hond hebben gehad weten denk ik niet precies wat zo’n beestje allemaal voor je doet. Mij heeft het al op zoveel momenten troost geboden door even lekker tegen onze Finn aan te kruipen. 

Boomer zal wel blij zijn geweest met zo’n lieve baas als jij en dat hij nog zo’n heerlijk leven bij jou door heeft mogen brengen. Jij was zijn alles dus het is fijn dat jij ook op dat laatste moment aan zijn zijde was. Ik wens je heel veel sterkte met jouw verdriet. 

Liefs Bianca en een dikke poot van Finn.

Oh, lieve Elly wat ontzettend verdrietig 😔🥲… afscheid moeten nemen van jouw liefste maatje … niet te doen hè. Ik wens je heel veel liefde toe en armen om je heen om dit diepe verdriet te dragen.
Gisteren gehoord dat er uitzaaiingen bij mij zijn gevonden in de oksel waardoor nu toch voorstel chemotherapie. Mijn liefste viervoeter Felix voelt alles aan en is echt mijn zen-meester in nood… het is afschuwelijk voor jou…

Hartegroet, Berit

Lieve Elly,

Vandaag lees ik voor het eerst je blog. Ik weet niet waar ik moet beginnen...ik zie zoveel emoties, dus lees hap snap wat headlines en scroll verder, maar ook al wilde ik het liever niet, ik moest dit verdrietige bericht lezen. De pijn is al zo zichtbaar op de foto, maar ook de liefde.  Dat het hondje zo oud is geworden, zegt een hoop...een hoop over jou, over de verzorging en de liefde die je gegeven hebt. 

Ook al is het inmiddels alweer enige tijd terug, vergeten zal je hem nog niet...   

Ik heb zelf nu net een jaar een Aussiedoodle (gekregen van mijn kinderen) Toen ik zo'n 7 maanden geleden van de oncoloog te horen kreeg dat ik uitgezaaide borstkanker heb, was het 1ste wat ik zei  "mn hondje, mn hondje" en dat terwijl ik ook 3 kinderen heb... Mijn lieve Bowie is zo aan mij gehecht, hij kan echt niet zonder mij. De hondencoach zei ook dat hij waarschijnlijk eerder wist dat ik ziek ben, dan ik zelf. In het begin was ik best streng, maar nu ligt hij bij me op bed. Het is echt mijn grootste troost en hij snapt echt als ik even een dipje heb, dan zitten we huilend op de grond en likt hij mijn tranen van mijn gezicht. 

Ik voel me eigenlijk best ineens beroerd door dit op te schrijven...wat ben ik ook een sufferd, sorry!

Gelukkig las ik dat je wel gelukkig bent en ondanks alles heel veel doet. Petje af! 

Ik ga alles nog eens rustig lezen, dus je zal me vast nog wel eens horen.

Heel veel liefs, Marijke 

O, wat erg dit erbij! Ook al is het voor zijn leeftijd super oud, dan toch, hij is je maatje...