Lola

Lola

Na een tijdje rust en even minder op kanker.nl weer een berichtje van mij.
 

Wat was het druk en stressvol de laatste maanden.

We zijn verhuisd na een verbouwing en het huis van vriend is inmiddels opgeleverd. Mijn huis voor de derde keer “verkocht” dus hoop na 3 voorlopige koopcontracten onder voorbehoud van financiering dat het deze keer ook definitief is.

Vrijdag 1 december hoor ik het. Ik verbaas me erover dat mensen wel huizen willen kopen maar dan geen financiering krijgen 😳

Aanstaande vrijdag krijg ik ook weer mijn halfjaarlijkse ct scan met contrastvloeistof. Vandaag bloed geprikt in mijn nieuwe woonplaats en volgende week op 5 december de uitslag. Ontzettend spannend vind ik….we gaan samen.

Hoest ik meer?

Heb ik meer pijn dan eerst en loop ik niet meer naar adem te happen?

Het houdt me nu en de komende nachten weer bezig.

De bevolkingsonderzoeken van darmen en borsten ook de afgelopen maand gedaan, waren oké.

In verband met beginnende botontkalking (dexa scan) slik ik nu calcium en vitamine D en begin volgend jaar heb ik weer het jaarlijkse baarmoederhals onderzoek. Lekker bezig.

Alsof ik niet genoeg aan mijn hoofd heb…hebben we besloten na bijna 2 jaar na het overlijden van mijn lieve Boomer om weer een hond te adopteren. Dit keer kwam er een puppy voorbij, een kleine “asielzoeker”  uit Italië en we gingen voor de bijl.

Lola heet ze en ze is lief, ondeugend, nieuwsgierig, grappig en plast en poept binnen. Dat laatste is niet zo tof maar ik hoop tijdelijk. Gelukkig slaapt ze veel dus kan ik dan ook rusten.

Als ik het vertel tegen vrienden en kennissen en familie zijn de reacties verschillend. Sommigen zijn meteen heel enthousiast maar ik zie en hoor ook “is dat wel verstandig als je ongeneeslijk ziek bent”. Ik heb daar zelf ook aan gedacht en over gesproken met mijn psycholoog….net als toen ik begon met daten. Maar moet ik dan wachten en geen keuzes maken tot de Kanker eventueel terug komt? Is het egoïstisch of heb ik genoeg vertrouwen dat ik nog heel lang voor haar mag zorgen?

Ik heb wel een vriend die oppast als het nodig is en mijn dierenarts had me destijds na de dood van Boomer al beloofd een oplossing te vinden mocht het anders gaan in de toekomst als ik weer een hondje zou willen.

Mijn vriend werkt 5 lange dagen per week, niet vanuit thuis. 
Het samenwonen is fijn. Minder autorijden en uiteindelijk meer rust. Nu nog even van alles regelen.

Lieve groetjes en poot van Lola🍀☀️

Update uitslag van ct door longarts 

Conclusie: Stabiel beeld, zonder tekenen van recidief of metastasen🥳