Tot over mijn oren…

Tot over mijn oren…

Het is weer een maand geleden dat ik wat heb geschreven op mijn blog. Ik heb 20 juni gelukkig een betere uitslag gekregen, de tumor gezien op de scan na mijn vakantie in mei is een stuk kleiner geworden. 

Waarschijnlijk doet de immuuntherapie zijn werk volgens mijn longarts. Het was een schok dat er zo snel na de operatie in november weer wat te zien was in de overgebleven kwab…maar een mens is flexibel. Als mijn longarts genoeg vertrouwen heeft om de volgende scan pas weer in september te plannen, heb ik dat ook. 

Daarnaast heb ik ook wat anders aan mijn hoofd. Voel me blij, vol energie, hoopvol, geliefd, maar soms ook onzeker en bang. 

Ik ben verliefd…tot over mijn oren. Vóór mijn vakantie gechat en erna toch maar eens afgesproken. Meteen tijdens de eerste date heb ik verteld dat ik ziek ben/was en hij liep niet hard weg. Nu zijn we zo’n 18 dates verder en mis ik hem als ik alleen ben, ik word blij van zijn positieve energie en optimisme. Twee sterke armen om me heen en hij is zo lief. We hebben samen afgesproken dat we elkaar eerst beter gaan leren kennen tot augustus (na een weekje vakantie samen eind juli) en daarna wel verder kijken…..we hebben er allebei vertrouwen in. 

Wordt vervolgd….hoop ik🥰