Wat zie je er goed uit!

Na een korte break weer een blog. Zoals iedereen hier ben ik behoorlijk uit het veld geslagen door het slechte nieuws over Marian, Alice en Jessica. In de korte tijd dat ik hier blog had ik dit niet aan zien komen. Ondanks dat ik ze persoonlijk niet ken, word ik er heel verdrietig van. Zo oneerlijk.....
Ik merk dat ik er ook best angstig van word. Ik vind mezelf toch al behoorlijk overgevoelig. Daarnaast ben ik in het verleden ook weleens ernstig  depressief geweest. Vandaar dat ik hulp van een psycholoog oncologie heb gevraagd. 

WAT ZIE JE ER GOED UIT! 

Deze opmerking krijg ik vaak sinds mensen weten dat ik longkanker heb. Ik hoest zelden, mijn haar zit nog vast ondanks de chemo en ik probeer dagelijks te wandelen of in de tuin wat te doen. Heb wel meer rust nodig, zeker na afgelopen donderdag de 24 uurs opname ivm de chemo. Afspraak is dat ik vrijdag de 16e juli een petscan krijg en na de uitslag hoor ik 20 juli wanneer de bestraling erbij komt.

Het uur met de psycholoog vond ik behoorlijk confronterend. Ik had gevraagd om tips en trucs om de kanker te kunnen vergeten, maar hij ging in op mijn angsten en als "huiswerk" kreeg ik mee dat ik méér  moest praten over mijn angsten en zeker hierover met mijn zoon en vriend. Volgens hem was dit belangrijker dan vergeten dat ik kanker heb. Misschien lukt dat laatste niet meer, maar ik zou er zo graag een paar uur niet aan denken.

Toen het met corona de goede kant uitging, maakten mijn vrienden reisplannen en zag ik op sociale media foto's en filmpjes van buitenlandse stranden etc. Nu denk ik zelf.... voor mij een jaar later, als ik klaar ben met chemo, bestraling en tussen de immunotherapieën. Soms komt er twijfel bij mij en vraag ik me af of ik echt de uitzondering ga zijn en de kanker het onderspit gaat delven. Wat ik dus tegen iedereen roep. Kan ik nog wel iets  vooruit kijken en plannen zoals ik altijd deed? 

Vandaag kwam vriend langs op de motor. We zouden samen in juni dit jaar op vakantie gaan met de motor maar kanker en corona gooiden roet in het eten. Achterop zitten lukt me nu niet, zo kort na de chemo. Voel me te moe en te slap. Hopelijk binnenkort weer.

Het gesprek met mijn vriend heb ik vrijdagavond gehad. Donderdag as komt mijn zoon vanuit Apeldoorn en tegen hem wil ik vertellen wat mijn wensen etc zijn als het niet gaat zoals verwacht. Daarnaast heb ik een ordner aangelegd met belangrijke info zoals adresgegevens en telefoonnummers van mijn vrienden, hypotheek en bankzaken. Ik vind dit best moeilijk maar ben nu zelf ook wat  gerustgesteld. Gelukkig heb ik een verstandige, relativerende zoon, die niet zo wiebelt met zijn gevoelens zoals ik. Heeft hij vast van zijn vader.

Na gras maaien had ik nog even mijn auto afgespoeld op de oprit. Helaas mijn vorstvrije buitenkraantje te vast dichtgedraaid, waardoor hij blijft lekken. Wetende dat je dit niet moet doen, maar niet aan gedacht. Mijn klusjesman denkt aan nieuwe rubber of kraan en heeft pas volgend weekend tijd. Tot die tijd een emmer eronder. Ik baal want het is mijn eigen schuld en op deze kosten had ik niet gerekend. 

Waar ik ook van baal is dat de wietolie druppels niet goed vallen bij me. Ik heb overdag een paar keer geprobeerd 1 druppel, maar ik word hier zo akelig, draaierig van soms pas na 3 uur en voel me dan tot niks in staat behalve liggen. Gevolg is dat ik het alleen vóór het slapen gebruik, ik neem dan 2 druppels en heb geen klachten omdat ik slaap. Wat ik me afvraag is of het dan wel zin heeft, omdat het zo weinig is. Ik hoor dat je zoveel mogelijk druppels moet gebruiken om het te laten werken. Dit lukt zo niet.
Vanavond maar weer. Nu met een  scheef oog naar de voetbalfinale kijken en vóór het einde naar bed. Ik lees de uitslag wel morgen.