De grens
Hoewel ik besloten heb om te stoppen met het hardlopen wil ik wel mijn conditie op peil houden. Dat wil zeggen, binnen de mogelijkheden, meer wandelen en fietsen in mijn vrije tijd. Ondanks dat mijn Igm was gestegen en de vermoeidheid toegenomen is, heb ik mij wel voor de 10e keer ingeschreven voor de Nijmeegse 4-daagse. Ik ga er gewoon van uit dat het goed gaat. De bedoeling is dat ik mij dit jaar laat sponsoren middels het KWF voor kankeronderzoek. Via fb laat ik weten hoe of wat. Andere wandeltocht welke ik de laatste jaren gelopen heb is de “midzomerwandeltocht” van Natuurmonumenten. Een tocht van ruim 42 km door de natuur in de kortste nacht van het jaar. Hier heb ik mij nog niet voor ingeschreven. De trainingen de komende tijd zullen bepalen of ik deze ook dit jaar weer loop. In de 1e week van maart hoop ik met de trainingen te kunnen beginnen.
Ingrid heeft inmiddels 3 chemokuren achter de rug. Afgezien van de hoestbuien na de 1e kuur en een extra nachtje ziekenhuis na de 2e kuur wegens hoge koorts, gaat het best wel.
Toch merk je wel dat als je allebei kanker hebt, dit een behoorlijke wissel op je dagelijks leven trekt. Hoewel ik de voorjaarsvakantie officieel vrij was kan ik niet zeggen dat het ook een weekje vakantie was. Ondanks hulp van familie en buren ben ik zelf ook bijna voortdurend bezig. huishouden, ziekenhuisbezoek, boodschappen enz. en bijkomen op de bank.
Maandag 12 maart is echter de fysieke en mentale grens bereikt om nog te werken. Ik meld mij ziek wat mijn leidinggevende ook niet verbaast. De vermoeidheid door Waldenström laten mij geen andere keus dan voorlopig even pas op de plaats te maken. Doe daar de ziekte van Ingrid en de nodige onzekerheid bij, dan weet je wel hoe laat het is. Later in de week merk ik dan ook, als Ingrid in het ziekenhuis ligt voor de 4e chemokuur, dat de grens eigenlijk al overschreden was.
Woensdag de 21e gaat Ingrid met de buurvrouw naar het ziekenhuis voor de ct-scan. Zelf heb ik een afspraak i.v.m. mijn eigen gezondheid.
Maandag de 26e maart kunnen we allebei gelijk bloedprikken. Ingrid krijgt dan een uur later de uitslag inclusief die van de ct-scan, de week daarop mag ik weer voor controle en de uitslag naar mijn hematoloog. Worden nog een paar spannende dagen.