Actie in de tent!

Geen uitzaaiingen naar de organen! Dat wil ik eerst maar even zeggen. De opluchting is uiteraard enorm. Als iemand 2 weken geleden had gezegd: “ je hebt endeldarmkanker zonder uitzaaiingen”, had ik dat als slecht nieuws beschouwd. Door het in stukken te knippen is het laatste deel ineens iets om champagne voor te laten knallen.

Gisteren was het gesprek met de chirurg. Ze klinkt enorm kundig en academisch, eerlijk gezegd is een deel langs me heen gegaan. Wat blijft hangen: de tumor is door de darmwand heen gegroeid en tegen/in de baarmoederwand gegroeid. Er zijn een aantal lymfeklieren aangetast. In de baarmoeder zit een vleesboom. In mijn blaas een divertikel, waarschijnlijk omdat de tumor alles opzij heeft geduwd en heeft afgekneld. Het zit niet allemaal meer op zijn plek in mijn buik. Gek hè, dat je dat niet merkt. De divertikel is bij de echo gezien, die in een ander ziekenhuis is gemaakt. Die zit (nog) niet in het dossier van dit ziekenhuis dus dachten ze eigenlijk dat ik een cyste van 4 cm in mijn eierstok had. “Oh, ja, nu je het zegt, het zou ook een blaasdivertikel kunnen zijn”. Multidisciplinair is daar blijkbaar wel consensus over, maar ik mag volgende week toch even langs de uroloog voor uitsluitsel. 

Gisteravond is het MDO geweest en vandaag ben ik akkoord gegaan met het behandelplan. Vijf weken chemoradiatie, dus elke werkdag bestraling en 2x per dag een chemopil, weekenden vrij. Dan 8 weken lekker laten inwerken en dan MRI en CT om te kijken of Mister Tumor het loodje heeft gelegd of nog in zijn vuistje zit te lachen. Nou, en verder kijk ik nog niet.

Volgende week alle voorbereidende afspraken met oncoloog en radiotherapeut en langs de uroloog en dan kan kan het van start gaan. It giet oan! Het is wat overdreven om te zeggen dat ik er zin in heb, maar ik ben blij met de actie.

Vandaag mijn geplande bezoek naar mijn vriendin in Florida geannuleerd. Ik kan wel huilen, ik had me er zo op verheugd, zeker met het huidige troosteloze koude weer. Nog een heel gedoe om de annuleringsverzekering in werking te stellen, maar het is waarschijnlijk gelukt.

Ook onze geplande vakantie van half juni tot half juli staat op losse schroeven. Week 12, waarin de mogelijke operatie zou moeten plaatsvinden, valt daar precies in. Ik heb heel veel moeite met het verlies van alles waar ik me op verheug. En vooral het verlies van de grip op alles. Het ziekenhuis bepaalt nu mijn agenda, de behandeling en de mogelijke bijwerkingen gaan straks bepalen of en wat ik al dan niet op het werk kan doen. Ik moet goed voor mezelf zorgen, maar de controle over mijn leven ben ik kwijt. Had iemand al door dat ik een beetje een controlefreak ben? Helemaal correct, dat ben ik. Ik deal er mee, zie heus de positieve kant, het zijn luxeproblemen, maar het zijn de kleine dingetjes die me aan het huilen krijgen.

Maar verder gaat het heel erg goed, want had ik al gezegd: GEEN UITZAAIINGEN! We nemen er vanavond een wijntje op en dit weekend doe ik helemaal niets!

Bedankt voor het lezen, zo fijn om alles van me af te schrijven. Ik schrijf ook lange updates aan familie en collega’s maar die zijn gepolijst, hier denk ik niet na, ik ram het er gewoon uit!

Liefs, Miranda