Afronding palliatieve zorg
Vandaag voor jullie een kort, maar voor mij moeilijk stukje.
Vanochtend twee hele lieve mensen van het palliatieve zorgteam op bezoek gehad. Het was een heel mooi gesprek, waarin door hun ook een paar keer is aangehaald dat er wel degelijk eigen emoties in mijn verhaal te voorschijn komen en er emoties al doorleefd zijn. En ik maar denken waar blijven die emoties toch. Dat hoeven niet altijd tranen te zijn.
Ook zij hebben de indruk dat ik op een voor mij goede manier bezig ben om het "nieuwe leven" uit te proberen en te ontdekken. Het is vallen en opstaan.
Ik heb wel het idee dat dit gesprek heel anders is verlopen dan dat het volgens de planning direct na het afscheid was geweest. Ik sta er nu anders in dan pakweg eind juni.
4 reacties
Jij bent ze al voor ;)
Jij loopt al vooruit op schema.
Rouw gaat niet in een rechte lijn en ook niet het oppakken van je leven nadat je je partner bent kwijt geraakt. Bij iedereen is het anders, het belangrijkste is dat jij weer kan gaan genieten van het leven.
Dat genieten is nog ver weg, ik ben er inmiddels achter dat dit bij mij zonder Marion heel moeilijk gaat worden, ik deed veel voor haar zodat zij kon genieten en dat was andersom idem dito. We hebben vanmorgen mogelijkheden besproken om al zoekende iets te vinden waar ik dat genieten weer kan opbouwen. Mijn vrijwilligerswerk is een eerste aanzet en daar geniet ik ook van.
Lieve Hannes
Fijn dat ze dan alsnog bij jou langs zijn gekomen maar ik denk ook dat als ze vrijwel meteen erna gekomen waren ze een andere hannes hadden gezien ik heb je gewoon zien groeien om jouzelf te ontdekken idd metvallen en weer opstaan en ik denk ook te weten dat jou lieve marion omlaag kijkt en zeer trots op je is net als wij hier
Liefs hes🍀🌻🤗