Morgen....

...is het een half jaar geleden dat Marion overleed en het was de trouwdag van mijn ouders. Vanmiddag op de gespreksgroep dit even aangekaart, het noemen van data en getallen als het gaat om leeftijd, geboorte, sterven.

Gek eigenlijk dat je niet meer dagelijks denkt "vandaag is het zolang geleden dat.... ". Maakt even niet uit wat. Zo gaat het dus ook met een overledene.

Maar ik weet zeker dat bij mij de speciale dagen met en van Marion nooit worden vergeten. Daar heb ik geen enkel tastbaar "iets" voor nodig. Ik weet zelfs de dag dat we verkering kregen. Dinsdag 12 mei 1981. Opkomst militaire dienst en een nooit meer afscheid van Marion de komende 41 jaar.

Vannacht weer een nachtmerrie gehad. De tweede in korte tijd. De eerste ging over Marion en haar hulpeloosheid in een gevaarlijke situatie en ik stond erbij en kon niks doen. Nu was het mijn eigen hulpeloosheid waar ik niet uitkwam, ik zat diep in s....t . Niet letterlijk in die droom, maar figuurlijk zat ik in een onoplosbare benarde positie.

Ik denk dat dit een bijwerking is (kan zijn) van de Mirtazapine. Ze vermelden het als levendiger dromen, zelden nachtmerries. Ik werd gillend wakker en schreeuwde tegen de droom "en nu moet je ophouden" want hetzelfde thema plaagde mij al mijn hele nachtrust.

Ben om 06.00 uur maar mijn bed uitgegaan en heb iets rust kunnen vinden in....... speculaasmuffins bakken. Niet te geloven, toch.

Deze waren bedoeld voor de rouwverwerkingsgroep die vanmiddag plaatsvond. Iedereen was verrast toen ik zei dat dit het resultaat was van een nachtmerrie. Toch wat positiefs over nachtmerries.