Nadenken

Ook het bloggen legt zij uit als praten over een muur. "Je kunt daar dan wel over jezelf veel kwijt en dat doe je ook wel, maar er staat een veilig beeldscherm tussen jou en de mensen in.

Heb het nooit zo bekeken ,maar eigenlijk is dat een waarheid als een koe 
Tenminste toch in de beginperiode.

Maar na een tijd kom je , met een aantal mensen toch , ook in contact buiten de site , en dan wordt dat beeldscherm toch afgebroken .

dus ,als er nog eens een kamanido of ziets is , zeker komen . 

In zekere zin heeft die therapeut wel gelijk. Het voelt veiliger omdat je degene aan de andere kant niet kent. Dus vanuit hun oogpunt snap ik zo'n opmerking. 

Ik heb al 20 jaar lang online vriendschappen. Je leert elkaar kennen met een gemene deler, je komt nader tot elkaar en soms komt het zelfs tot ontmoetingen zoals Willy al aangeeft. Juist doordat je elkaar niet ziet kun je je daardoor opener opstellen. Je bepaalt zelf wat je deelt en wanneer. Je hebt tijd om je reactie goed te verwoorden. Ik heb online vrienden die me beter kennen en steunen dan menig mens in mijn vrienden- en kennissenkring in mijn directe leefomgeving. Dus je kunt er heel veel aan hebben. En therapeuten die daar geen ervaring mee hebben kunnen zich daar weinig bij voorstellen. 

Niemand die je zo begrijpt als een medepatiënt of iemand die het van heel dichtbij heeft meegemaakt.

Jij hebt er behoefte aan en baat bij. Ik geloof erin dat het bloggen je helpt  dat muurtje langzaam af te breken. En dat je op de goede weg bent. 

Liefs Saskia ❤️ 

Lieve hans,

Ik benhet ook met Saskia eens. Dat bloggen helpt weldegelijk. Het van je af schrijven, reacties krijgen van anderen.  Dat is heel erg fijn. De therapeute heeft natuurlijk ook wel een punt maar kan zich er waarschijnlijk ook geen voorstelling van maken. Als je deze ervaring niet meeneemt is er geen vergelijking te maken. En daarbij....het zijn pas 4 maanden....datmag je ook niet vergeten.

Je komt er wel Hans.

En herken je jezelf in het beeld van de rouwtherapeute, Hannes?
En wat bedoelt ze? 
 

Ze schijnen daar bij jou een dierentuin te hebben, toch? Kamanido! En als je niet de verantwoordelijkheid daarvoor wilt nemen, als jij een idee hebt, zorgt Willy (of ik) wel voor uitvoering.

maar zit jij dan bij de therapeute en vertelt helemaal niks?

je praat, neem ik aan, toch wel ergens over?

dus is het helemaal beton? of een ander materiaal waar je wel langzaam doorheen  komt?

Die rijstebrij berg ben jij op jouw manier aan het bewandelen, Hannes.
Rouwen doet eenieder op zijn eigen unieke manier. Er is geen standaard en/of rouwfasen of - taken.

Nou, ik weet het niet hoor, die rouwtherapeut. Ik vind je heel gezond. Geen fan van zo'n insteek.