Onrust
Mijn vluchtgedrag van gisteren bracht nog meer onrust teweeg. Op weg naar het treinstation zag ik een bus met dezelfde bestemming en heb ik die maar genomen. Uiteraard veel te vroeg op de plaats van bestemming. Ik wilde een boek halen in een andere bibliotheek maar die was pas om 0900 uur open. Ben maar het graf van Marions overgrootvader weer eens gaan zoeken op de begraafplaats die eigenlijk ook nog dicht moest zijn, maar gelukkig open was. Ik heb het graf nu wel gevonden en ben er even stil bij geworden.
In de bibliotheek was het boek gelukkig aanwezig. Nadat ik het voor uitleen heb geregistreerd wilde ik even rustig over de groentemarkt lopen en in een overdekt winkelcentrum wat rondkijken. Plotseling overviel mij een raar gevoel en wilde ik naar huis. Ik voelde mij echt helemaal niet goed. Ontzettend benauwd, hetgeen mij angstig maakte. De trein naar huis genomen en de afstand van station naar woning (1,5 km) in meerdere etappes moeten doen. Maar we zijn er weer veilig geland.
Gisteren ook besloten om een nieuwe huisarts te nemen.
Verder al wat gelezen in het boek dat ik gehaald had (Manu Keirse: Helpen bij verlies en verdriet). Dit boek bevat zoveel handvaten, dat ik het maar gelijk besteld heb om zelf in de boekenkast te hebben.
Alle deuren en ramen staan nu tegen elkaar open om de benauwdigheid te verdrijven, ook uit mijn lijf.
Koffie? Ja, lekker.
8 reacties
Het is een waardevol boek.
Met dank aan jou. Jij noemde die naam van Manu Keirse mbt tot een leezing en toen ben ik op zoek gegaan naar boeken van hem. Nog bedankt voor de tip.
Gaat het alweer wat beter met je Hans? Ik hoop dat je een beetje gerust hebt.
Waarom wil je een nieuwe huisarts? En is dat mogelijk in deze tijd met huisartsen tekort?
Ik ga ook proberen wat te lezen. Kijken of ik de concentratie kan opbrengen.
Nieuwe huisarts ga ik in ieder geval proberen. Reden: na onze verhuizing naar K. Is huisarts niet gewijzigd op verzoek van Marion en mij. Zou wel een logistiek probleem kunnen opleveren bij eventuele huisbezoeken. Tijdens de ziekte van Marion in mei/juni is dit wel als ernstig probleem naar voren gekomen. Verder gaat onze eigen HA binnenkort met pensioen. Vandaar. Heb een nieuwe in de buurt op het oog, ga morgen informeren of er een plekje voor mij is. Volgens zijn website wel.
Kan ik dinsdag gelijk afscheid nemen, heb toch een consult bij de "oude".
De onrust is er nog steeds, ik wil er maar steeds op uit, maar dat kan niet altijd. Vanmorgen 1,5 uur gewandeld van 0745 uur tot 0915 uur in de buurt met mensen/woningen om mij heen. Ben bang dat er iets gebeurt met mij. Maar het wandelen lost het maar even op. Nu ben ik weer als een kip zonder kop door het appartement aan het sjeezen.
Hoi Hannes, het klinkt als een (kleine) paniekaanval, dat rare gevoel, benauwdheid en naar huis (=veilig) willen.
Het is zeker goed om op pad te blijven gaan. Wellicht stelt het je iets gerust als je in een van je zakken een briefje doet met je naam, adres, (nieuwe) huisartsarts gegevens. Dat mocht het een keertje wat heftiger zijn mensen je kunnen helpen en weten wie je bent en je naar huis kunnen helpen.
Het komt goed met jou, zeker weten! Fijne zondag.
Paspoort en mobieltje zijn altijd mee. Mobiel hoeft ook niet ontgrendeld te worden. Maar noodnummer ICE (in case of emergency) staat nog op Marion. Ga ik aanpassen. Briefje is geen slechte tip. Doen we ook nog.
Ik denk altijd zo: Je moet het in zo'n geval de hulpdiensten zo makkelijk mogelijk maken om je goed te kunnen laten verzorgen/helpen.
Fijne zondag.
Ach Hannes. Het is ook een gedoe allemaal. Opnieuw leren leven. Doorleven. Terwijl voor je gevoel de wereld stil staat raast iedereen door.
Het is niet gek dat je lijf dat allemaal niet kan bijhouden.
kon het maar even stil zijn hè :)
Een kleine tip, misschien is het Een goed idee een keertje contact op te nemen met het Helen Dowling instituut. Zij hebben heel veel tips en handvatten voor je om je weg weer te vinden.
koffie dan maar