Schrijven, schrijven, schrijven

Zo langzaam kom ik tot de ontdekking dat het schrijven een plaatsvervanger voor het praten wordt. Ik heb in mijn therapietijd (2016 2018) ook een tijdje geschreven, maar door gebrek aan energie en daadkracht en doorzettingsvermogen is dit als een kaars gedoofd. Twee weken geleden wilde ik er weer mee stoppen en heb alle schrijfsels van hier in een tekstverwerkingsprogramma geplaatst. Al terugkijkend en -lezend begin ik nu te begrijpen dat het belangrijk voor mij was, is en blijft om dit te doen. Dus nu staat het in een groen vakje van mijn agenda.

Vanochtend in bed op de tablet een duitse documentaire gezien over rouwen. Hierin vertelde een jonge vrouw dat zij er veel aan heeft de hobby die zij samen met haar overleden partner had, voort te zetten.

Toevallig heb ik vorige week iets dergelijks besloten: ik ga weer radio maken. Ooit Marions en mijn hobby. We hebben elkaar leren kennen bij het werken bij een ziekenomroep.

Ik heb van daaruit in 1981 een baan aangeboden gekregen als muziekregisseur in het toenmalige walhallah van de radiomakers, de omroepstad Hilversum. Mede door mijn toen bijna afgeronde conservatoriumopleiding. Helaas gooide de militaire dienstplicht roet in het eten.

Nu dus een herkansing die ik aanga. Zij het op meer amateuristische basis bij een clubje van 6 mede oud ziekenomroepers. Toen maximaal 500 luisteraars, nu wel voor een breed bereikbaar publiek: het World Wide Web.

Ik heb al ideeën klaarliggen.