Uitstel
U heeft dat waarschijnlijk ook. Uitstellen. Dat doe ik morgen wel. Ik denk dat dit bij mij eem heel zware lading heeft. Ik heb vanmorgen eindelijk de kamerplanten allemaal opgeruimd. De kindjes van Marion. Die heb ik allemaal laten verpieteren en moesten eens opgeruimd worden, want het werd daar langzaam herfst.
Klus geklaard, maar nu zit ik met een rotgevoel, knoop in mijn maag en hevig knikkende knieën op de bank. Ik hoop dat het bijtrekt. Vannacht weer ruim 3 uur wakker gelegen. Het is niet echt gepieker en ik probeer wat te lezen of te internetten. Maar vind de rust hierin niet. Ik weet nu niet meer wat ik die drie uur allemaal voor gedachtes heb gehad. Misschien gelukkig ook maar. Omdat ik vandaag ging opruimen?
3 reacties
Hoi Hannes,
Zo herkenbaar dit. Nadat mijn man overleed aan longkanker vond ik het ook zo moeilijk om aan " zijn" spullen te komen. Dat rotgevoel had ik bij elk takje snoeien...... alsof hij meekeek....
Goed van je dat je dit deelt, sterkte met het verwerken van je verlies.
Groet, Rita Dametje01
Hoi Hans,
Herkenbaar stukje...mijn vader heeft hetzelfde , allee spullen in mijn ouderlijk huis staan er nog. Veel dingen in het begin opgeruimd maar alle vele spullen die mijn moeder had verzameld staan of liggen nog op dezelfde plek. Vaak wil ik als dochter wel gaan opruimen met hem, maar hij stelt het uit of vind het niet gezellig, dus laat ik het zo. Iedereen doet het op zijn eigen tempo denk ik.
Wat erg dat je aldoor zo wakker ligt...dat is heel vervelend...
Sterkte!
lieve groet Hilde
Herkenbaar Hannes,
Ik heb ook nog altijd 3.5 jaar na het overlijden van mijn vriend, niet al zijn spullen kunnen opruimen. Ik heb nu voor mezelf afgesproken dat ik er voor het jaareinde in ieder geval doorheen ga om te kijken wat er bewaard kan worden, of wat nog ergens een tweede leven kan krijgen.
Sterkte en neem de tijd, je hoeft niet alles nu al te doen.