Veilig thuis

Gisteravond heb ik al geschreven:

Ik zat net met jazzmuziek op de achtergrond de krant van vandaag te lezen en een bepaalde rust komt er over mij heen. Langzaam begint het tot mij door te dringen dat ik ook rustige momenten kan krijgen in mijn alleen zijn. Ben vanmiddag weliswaar dik anderhalf uur op bed in slaap gevallen. Werd wel wakker met een lekkerder gevoel dan dat ik eerder vandaag had: weer die onrust, weer die draaierige beelden in mijn hoofd, weer die knikkende knieën. Maar toen was ik onderweg. Ik lijk daar dan wel een abonnement op te hebben.  alsof het met een OV kaart te maken heeft.

Heb na mijn dutje vanmiddag een nogal vervelende bestuursbrief moeten schrijven en verstuurd aan een van de bewoners, die de boel al een tijdje aan het vervuilen is in het gebouw. Maar dat ging gelukkig zonder een naar gevoel.

Ik merk nu de laatste dagen dat het tijdstip van naar bed gaan een uurtje aan het uitstellen ben. Even kijken of dit invloed heeft op mijn slaappatroon. Uiteraard met een pilletje.

Nog steeds de muziek aan ga ik nu een boek pakken en proberen wat te lezen.

Ik ga deze blog pas morgenochtend versturen.

Vanochtend weer met knikkende knieēn naar de winkel. Nu moet ik sterk gaan oppassen, dit gevoel had ik ook 6 jaar geleden bij de dagelijkse dingen voordat de klap vd burn-out kwam. 

Ik wil zometeen naar abdij Rolduc lopen om stilte te zoeken en een plekje om te mediteren.