Voelt zo dubbel
Gisteren 5 uur in het WoonZorgCentrum geweest. Er was 's middags een heerlijk kerstdiner en ik mocht tafelheer zijn voor 3 bewoners en 1 gast. Het was een heerlijk 4 gangendiner met als afsluiting koffie. Ik heb goed mijn best gedaan, maar al zo om mij heen kijkend zie ik toch een wat eenzame mevrouw zitten, die wel wil, maar niet meer kan. Ik heb met haar nog een praatje gemaakt, maar dat gaat heel moeizaam. Aan mijn tafel zou een mevrouw zitten, die eerst niet wilde komen (voelde zich niet zo goed), maar uiteindelijk toch bij het gezelschap is komen zitten.
Eenmaal thuis overviel mij een heel raar gevoel en er kwamen tranen. Waarom, ik weet het niet precies. Van de pijn (want die had ik), vermoeidheid, verdriet om Marion, mijn eenzaamheid die ik ook daar bij anderen gezien heb?
Ik heb mijn best gedaan voor de bewoners, maar niet mijn best gedaan voor mijzelf. Ik kan nog steeds niet goed genieten van de fijne momenten en deze bewaren.
4 reacties
Je lijdt aan hartzeer. Daar zijn geen medicijnen voor. Zelfs een chemo kan jou niet helpen en een bestraling van je hart moet je maar laten.
Ik weet niet of het jou opgevallen is, maar als je je ervaring deelt, ben je niet meer zo alleen. Ligt daar jouw toekomst? Gemeenschappelijke ervaringen?
Hier ga ik eens goed over nadenken, zweef. Ik denk dat jij mij met deze reactie vol hebt geraakt.
Misschien heb je daarbij ook verbinding met de mensen gevoeld en warmte.
Beste Hannes: Het leven gaat door... dat is waar ! Maar om alleen achter te blijven na 50 jaar huwelijk is of het leven in mij stopt .. en de eenzaamheid en je verloren voelen neemt de overhand . Het is nu al wat maandjes geleden , en het lijkt of het nu pas allemaal bewuster wordt .. De meeste administratieve rompslomp is achter de rug en nu kun je pas echt bezig zijn met het rouwen . Ik kan me dus heel goed een voorstelling maken voor wat dit voor jou betekent.. Maar Hannes geloof in zelf en denk terug aan de vele mooie momenten en laat haar kracht jouw kracht zijn. En laat de hartzeer veranderen naar hart liefde , En het licht aan einde van de tunnel gaat steeds lichter worden . Veel sterkte !Vonny