Afslag 19/22

Wat is er veel veranderd in 19 jaar tijd. Eerst kon alles in het streekziekenhuis 8 km verderop, nu zijn er ziekenhuisfusies geweest met het borstkankercentrum nu 30 km verderop. Dat is wel even slikken als de chauffeur ook de patient is. Gelukkig bestaat er een gratis taxidienst tussen de twee ziekenhuizen en ik mag gratis mee. Goed geregeld toch. In het centrum worden we door een gastvrouw opgewacht en mag ik bij de onderzoeken in een huiskameromgeving wachten. Dat was in 2003 een kale open wachtruimte met te weinig stoelen.

Tegenwoordig kom je daarna direct bij een case manager (het woord alleen al), die e.e.a. uitlegt. Blijkt dit dezelfde verpleegkundige te zijn van toen in 2003. Toeval of cru. 

De uitslag van de biopsie is telefonisch aan ons medegedeeld. En de vervolgafspraken voor volgende week staan. Een totale lichaamsscan.

Wat zie ik de conditie van M. achteruit hollen. De huisarts wist te vertellen dat dit door de opgezette klieren bij de longen komt.

We besluiten samen door deze conditieproblemen ons volkstuintje op te zeggen, want dat was haar passie: eigen bloemetjes en groente. De bovenstaande foto laat het complex zien. Na de genezing in 2004 kon zij daar zo enorm van genieten, nu is het zo'n opgave dat ze het niet meer wil. Dit doet zeer, maar we zien in deze opzegging nu alleen maar positieve dingen: geen stress met de plantjes en geen verplichting meer. Wel moeten we een alternatief zoeken: een regelmatig bezoekje aan het stadspark op 200 meter afstand lijkt mij geen verkeerd idee.