Afslag 21a/22
Vandaag komt de huisarts met 1 of 2 iemand(s) van het palliatieve zorgteam praten over palliatieve zorg voor M. Ik weet totaal niet wat het gaat inhouden, behalve dat er pijnmedicatie in zit. Ik ben al dagen radeloos hierin, heb in de nacht van zaterdag op zondag bijna de huisartsenpost voor haar gebeld. Maar M. houdt zich zo groot. "Het hoeft niet, ik wacht wel tot dinsdag". Ik hoop dat zij de huisarts eerlijk vertelt wat ze emotioneel voelt en wat zij wil. Ja, geen of minder pijn dat is duidelijk, maar haar emoties geeft ze mij zelfs niet prijs. Ik merk aan de plotselinge huilbuien dat haar hoofd niet "stilzit". En als ik haar vraag of ze mij wil vertellen wat ze voelt en denkt, krijg ik als antwoord "het gaat wel weer". Dan zeg ik maar niks meer en laat gewoon zien dat ik er voor haar ben.
Bij mij begint het ook zijn tol te eisen.
We hebben gisteren een kleine ruzie gehad omdat ik haar vaker niet versta en dan wel eens zeg: "wat zeg je". En dan wordt ze boos dat ze harder moet praten en alles twee keer moet zeggen.
Ik ben voor haar naar de bibliotheek geweest boeken halen en terugbrengen. Blijkt bij thuiskomst een ingeleverd boek niet afgeboekt te zijn. Weer terug. Gelukkig is onze bibliotheek op 300 meter loopafstand. Ikzelf lees momenteel via de online bibliotheek het boek "ik ben bij je" van Kirsten DeLeo over begeleiding van meensen in palliatieve en terminale fase. Ik heb er wat aan tot nu toe.
Ik wilde wat uitprinten voor de huisarts vandaag en een machtigingsformulier apotheek. Printer staakt. Weet het gedeeltelijk op te lossen. Prints zien niet uit. Maar ze doen het er maar mee.
Op het moment dat ik dit ga posten staat zij voor mij en wil ze een beschuitje met kaas.
Ik wens dat de aangeboden zorg voor haar goed uitpakt en dat ze weer wat (nacht)rust gaat krijgen.
En wat wens ik voor mezelf? Ik weet het effe niet. Slapen misschien?
7 reacties
Ik hoop dat de zorg iets voor jullie kan betekenen. Ik welke vorm dan ook.
Mijn situatie is natuurlijk niet zo als dat van je vrouw. Maar ik merk dat ook ik minder praat. Normaal ben ik een open boek, nu gaat dat niet. Het kost me veel energie, maar erger nog, het verdriet van mijn omgeving is ondraaglijk.
Heel veel sterkte, laat je het weten?
Ja.
Hoi Hannes,
Goed dat ze vandaag komen. Zij zijn er om je vrouw en ook jou te ondersteunen. Misschien handig om op te schrijven wat jij wilt voor hulp. Soort geheugensteuntje.
Heel veel sterkte vandaag.
Hallo, goedemorgen.
Bedankt voor jullie reacties. Opschrijven wat voor hulp ik/wij willen? Ik heb alleen opgeschreven wat er allemaal niet goed gaat met M. (En toen kreeg ik ruzie, gelukkig niet met M., maar met HP, dat is mijn printer). Het enige dat mij nu als hulp invalt is dat zij iets kunnen doen aan die "vliegende" pijn. Bijna 24 uur en dan steeds op een andere plek. Zij heeft een hoge pijngrens, dus zij klaagt niet gauw.
Beste Hanne,
Je weet niet wat je precies kan verwachten van het palliatieve zorg team voor je partner.
Ik kan vertellen hoe het bij mijn moeder ging.
Mijn moeder had uitgezaaide darmkanker, waar ze steeds meer last van kreeg. De HA legde uit dat als de situatie voor haar onhoudbaar werd, zij hulp kon bieden in de vorm van palliatieve sedatie als pijnbestrijding. Dit is uiteindelijk ook gebeurd. Ze vertelde verder dat ze niet actief kon ingrijpen en ze legde uit dat door niet eten en drinken mijn moeder het heft in eigen handen kon nemen.
Mijn moeder schrok en zei dat ze dat nooit zou kunnen.
Mijn moeder klaagde niet. Ze zei vaker dat het echt niet meeviel. Ze trok zich steeds meer terug in haar eigen stilte. Ze had ons graag om zich heen en had ook behoefte aan stilte.
Afstand, nabijheid speelde in de laatste fase een rol. Als liefhebbende partner wil je nabij zijn en alles voor haar doen.
Fijn dat de huisarts komt. Ik wens dat er ook oog is voor jou.
Veel sterkte.
Lieve Hannes en M
Dat gaat ingrijpend zijn vandaag dus ben ik in gedachten met jullie en hoop ik met mijn hele hart dat er iets aan de pijn gedaan wordt en jullie al jullie vragen kunnen stellen ,neemt de huisarts de wijkverpleegkundige mee die kan veel voor jullie betekenen ,hulp in de huishouding zou ook mooi zijn zodat jullie zelf tijd hebben voor elkaar dat is belangrijk en ontzorgd dit alles is al moeilijk genoeg om te dragen ,ik hoop dat er wat rust komt hierdoor weet dat ik met jullie meeleef en een dikke knuffel voor allebei liefs hes xxx
Advies van iemand die ook regelmatig woorden kwijt is en chagrijnig wordt als partner invult of het niet begrijpt. De boosheid is bij mij niet tegen mijn partner gericht maar op de situatie. Alleen is krijgt degene die dichtbij je staat de volle laag. Ik wil dan eigenlijk alleen vastgehouden worden en getroost.
Kijk of er iemand is die af en toe de zorg even over kan nemen, zodat je zelf even kan liggen, een rondje kan lopen, iets hobbyen, sporten of nachtje kan slapen zo nodig met medicatie. Even momentje voor jezelf. Liefs denk aan jullie.