Katertje?...

Nou... Nee... 

Mensen vragen steeds "hoe gaat 't?" "Hoe voel je je?"... En dat vond ik best lastig te omschrijven. Maar vandaag viel 't me ineens in. Het is gewoon het gevoel alsof je 24/7 (ongeveer) een kater hebt van een avondje stappen...

Nou is dat gevoel voor iedereen nog anders, dat snap ik wel. Maar voor mij voelt 't zoals "vroeger".

Ik had na 't stappen nooit zo veel last van de avond ervoor (behalve met de shotjes rondes van Job). Maar er hing toch altijd zo'n gek gevoel. Je buik voelt niet 100% oké, soms een vlaagje misselijkheid of zo'n steekje hier en daar in je buik.. Wat vage koppijn. En de wc als vriend, maar niet in de zin van overgeven, maar die andere kant. Na de shotjes avonden was 't een stuk erger, dan kon je niet vooruit. 

En nu? Nu voel ik me als een mix daarvan. De ene dag oké, de andere dag zoals na een shotjes avond. 

Is daarmee te leven? Jawel... Al vliegen er hier en daar wat veel grammetjes af op de wc. Maar hopelijk kan ik die er deze week weer wat bij eten. Al staat me dat (net als op katerdagen) een beetje tegen. Ik doe het wel, maar lekker is anders. 

Zo jammer dat het nu niet van een goed avondje stappen met een wijntje/biertje/cocktailje/shotje komt, maar van de chemo cocktails..

Maar die tijd komt wel weer 😉

#FightModusOn💪