10 november 2023

Laat ik eens mijn maskertje proberen af te zetten en te zeggen : het gaat gewoon niet zo goed ! En dat vind ik zo lastig. 

Ik ben door al die jaren gewend om gewoon een masker op te zetten. Soms zeg ik : het gaat niet goed maar dan ga ik toch weer door. Ik laat me niet gauw kennen. Maar nu merk ik dat het toch zwaarder is dan ik dacht en ik vind het best moeilijk. 

Soms, heel soms dan, wil ik gewoon de deken over mijn hoofd trekken en tegen iedereen zeggen : fuck it ! Zoek het maar lekker ook uit. Maar nee zo ben ik dan weer niet. Ik zal altijd voor de mensen er zijn (zover het mij lukt) om wie ik geef. Soms doe ik meer voor hun, dan dat ik voor mezelf zorg en dat is altijd iets geweest. 

Maar als ik dan toch even met beide benen op de grond gezet wordt, besef ik dat het eigenlijk gewoon niet zo goed gaat met mij. Ik vlucht, ik zoek steeds een uitweg om niet bezig te zijn met mijn eigen problemen. Ik hoor het liefst problemen van een ander aan, gewoon om niet met mijzelf bezig te zijn... 

Die been van mij, ik krijg er geen hoogte van. Geen pijl te trekken wanneer het gaat gebeuren, dat het pijn doet. En dat is frusterend. Ene keer hou ik het langer vol en de ander keer niet. Maar je wordt toch zo ENORM mee geconfronteerd dat dit hoogstwaarschijnlijk misschien wel niet goed meer komt. En dat het blijvend kan zijn. Ik ben blij met WAT ik nog wel kan, maar het is wel weer een ding wat dus niet echt meer goed lukt en dat is gewoon kut, zeker omdat ik zo van de herfst hou en het liefst lekker een half uurtje tot uurtje of zo wil wandelen met Indy. Maar nee, dat kan niet meer.... misschien ooit wel, misschien ook niet.

Daar bij gebeurd er om mij heen zoveel. Ik doe mijn best om alles te regelen, het ook draaiend te houden. Het lukt me altijd wel weer, maar het is soms best zwaar en soms heel frusterend. De mensen die me kennen weten waar ik het over heb. En het is absoluut niet niks wat me allemaal overkomt.

Sinds vorige week woensdag heb ik rondom mijn kies / kaak ineens heel veel pijn. Dat wens ik gewoon niemand toe. Ik ben al helemaal bang voor de tandarts dus dat is al echt niet leuk, dus ik wilde het nog even aankijken. Ik ging 'leven op para's en naproxen'. Maar het werd niet beter dus toch een afspraak gemaakt om naar de tandarts te gaan en dat kon afgelopen woensdag. Nou ik ging er dus niet met plezier heen. 

Ik heb echt zo een leuke tandarts. Sinds kort begin ik hem te vertrouwen. Dat heeft echt lang geduurd tot het weer kon. Een tijdje geleden had ik mijn gaatje (met verdoving) bij hem laten vullen en het is goed gegaan. Zo bouw je de vertrouwen weer op. Ik ben absoluut niet bang voor bloed prikken, maar een tandarts is anders door een trauma wat ik vroeger heb meegemaakt. 

Nou ik dus daar binnen. Ik ga absoluut niet meteen liggen op de stoel. Maar de assistent was zo een lief mens en zei dat ze eerst foto's ging maken. Dus dat is zo gedaan en toen ging ik weer recht op zitten. Komt die tandarts binnen en vraagt hoe het gaat, mijn reactie was heel simpel : nu ik jou zie, niet zo best. 

Hij kon er alleen maar om lachen. Want hij weet dat ik hem aardig vind en begin te vertrouwen, maar hem zien is nooit leuk, hahaha. Toch was alles goed. Het is dus spier/kaakpijn en verdomme dat is niet niks, doet erg pijn joh ! Ik hoop echt dat het gauw over mag gaan, want het is nu wel even klaar. Ergens had ik misschien toch een gaatje gewild, dan was ik sneller van de pijn af. 

Ook sinds vorige week zaterdag heb ik de kerstboom opgezet, ja de boom. Ik had er zo veel zin in. En moet zeggen, het staat best goed. De kids geloven niet meer in Sinterklaas. Niet dat we er niks aan doen, het blijft toch een soort traditie dat ze de schoen weleens willen zetten en met Bella gaan we toch lootjes doen (met vrienden), zodat we voor een bedrag voor degene die je getrokken hebt iets leuks koopt. Dus dat wordt ook een leuke avond ! 

Ik wens jullie toch alvast een hele fijne weekend !

Liefs,

Femke