18 augustus 2023

Hallo lieve volgers, 

Immers al een tijdje geleden dat ik een blog schreef. 

Ben nu al een paar kleine daagjes weer thuis van een geweldige vakantie op Turkije. Toen we op de vliegveld van Keulen waren kreeg ik een appje dat ons poes Lola 'gevonden' is. Ze was al weken 'spoorloos'. Had haar zo een beetje overal aangemeld maar helaas geen bericht gehad dat ze gevonden was. Tot op de dag dat we zouden gaan vertrekken naar Turkije. 

Ze was dus een tijdje gewoon in de buurt, maar ze werd steeds door iemand gevoerd. Ja dan kom je terug. En degene dacht dat ze niet gechipt was (wat overigens wel zo is) dus die belde een kennis of ze Lola wilde hebben. Dat deed ze en daar had Lola een lange tijd 'gewoond'. Maar ze bedacht zich dat er wel mensen moeten zijn die Lola mistte en zodoende ging ze op zoek en kwam ze achter dat Lola bij ons hoorde. Dus ze nam contact met hun op en zo kwam ze terug bij ons. Maar op dit dag voor vertrek moest ik dus alles nog snel even regelen. Gelukkig was oudste zoon thuis dat die dus ook iets kon betekenen. 

De vliegreis ging goed. Voor Q (de middelste kind) en de jongste Bella was het hun eerste keer. Spannend dus. Eenmaal aangekomen daar was het broeierig heet. Dat was even een klap. Toen nog de transfer naar de hotel en eenmaal daar aangekomen, wat een prachtige hotel. We keken ons ogen uit. Het was dus echt een week van bijna niks doen, gewoon lekker zwemmen, naar de zee, eten, samen zijn en in de buurt even kijken in de winkels. Het was gewoon te warm daar om ergens heen te gaan, om iets te willen bezoeken. Maar een weekje even niks moeten, was heel fijn. 

En eerlijk, ik heb nauwelijks aan kanker gedacht. Het leek even alsof ik het allemaal niet heb meegemaakt. Het was dus goed even te gaan, even je gedachten op 0 te zetten. En toen was het weer tijd om naar huis te gaan. Ook de reis verliep wel goed, we hadden vertraging en ook nog eens turbelentie gehad. Dat vond ik even minder, maar ergens in Duitsland was het blijkbaar heel slecht weer. Maar goed, we kwamen heelhuids terug en toen moesten we nog naar huis rijden vanuit Keulen. Kwamen rond een uur of 1.30 aan. Helaas kreeg ik wel toen ik de telefoon weer normaal aan mocht zetten, te horen dat mijn oom overleden is. Dus zowel als de heenreis als de terugreis krijg ik dus 'nieuws' te horen/ verwerken. Dat was toch wel even behoorlijk omschakelen naar de werkelijkheid.

En toen begon de leventje weer als 'normaal'. De huishouden, de was, koken etc. Maar leuk nieuws is wel dat net voor de vakantie de duizeligheid bij mijn man verdween. Het kan op een ene dag zo aankomen en dan zomaar verdwijnen. En het is over, dus maandag kan hij na weken thuis gezeten te hebben weer werken. Ook dat zal wennen worden. Hij is vrachtwagenchauffeur en gaat regelmatig ook overnachten, dus als je weken zo heb gezeten samen en ook tijdens de bestralingen hij thuis was, is dat even omschakelen. Maar ook dat red ik wel. Volgende week heeft Bella nog even vakantie en dan moet ze ook weer naar school, evenals Q. Dan zal het allemaal even slikken en wennen zijn, maar ook weer goed. Ik moet alles wat gebeurd is toch gaan afsluiten en het is niet erg dat soms even alleen te zijn.... 

Volgende week beloofd het wat beter weer te worden, dus nog even leuke dingen doen met Bella. Even ergens lekker op een strandje liggen en kan ze nog even lekker zwemmen. 

En dan voorbereiden op de verjaardag van oudste, die mag 18 worden. Dus komende tijd heb ik wel genoeg te doen. Ook de afspraak voor controle is een maand vervroegd omdat ik teveel klachten had en dus niet echt fijn bij voelde, heeft de arts gewoon een maandje eerder gedaan. 

Voor nu wens ik mijn lieve volgers een hele fijne weekend alvast toe. 

liefs,

Femke