25 september 2024

Goedemorgen lieve mensen, 

Veelste lang geleden dat ik iets heb laten horen. 

Ik hoef geen 'verantwoordelijkheid' af te leggen waarom ik zo lang niet hier kwam, maar ik wil het toch wel doen.

Zoals ik eerder schreef zou ik gaan scheiden. Dat is immers al officieel. We wonen nog samen onder 1 dak, maar vorige week heb ik mee gekregen dat ik urgentie heb gekregen en dus mag ik een andere woning uitzoeken. Heel spannend allemaal omdat ik 4 maanden de tijd heb. Dan verloopt de urgentie en dat geeft je onbewust toch best veel 'druk' dat je echt moet haasten iets te zoeken. Maar met mezelf afgesproken dat ik niet implusief ga handelen. Ik moet in belang van mijn kinderen denken dat ze rondom Nijmegen moeten blijven, of beter gezegd in Nijmegen. Maar de sociale huizenmarkt is momenteel echt niet zo best, dus we gaan het zien. 

Pas geleden heb ik nog controle gehad en alles was gelukkig goed. In november weer terugkomen. 

Helaas is de pijn in mijn benen erger aan het worden. Ze weten echt niet waar het vandaan komt. Het belemmert me helaas best wel in de leven omdat ik niet meer zolang kan lopen als voorheen en dat vind ik best moeilijk mee om te gaan. Door mijn fibromyalgie wist ik altijd wel dat te lange afstanden niet meer kon. Maar dit is niet leuk meer. Dus nu ga ik een scan in oktober krijgen van mijn benen. De arts zei het even heel leuk ... (NOT)

• mevrouw, we maken even een scan van u benen om zeker te zijn dat het geen kanker is

Nou ik dacht, lekker ben je. Je kan ook zeggen : we gaan gewoon even voor de zekerheid een scan maken. Dat was iets 'netter' geweest, want als je kanker hebt gehad en ze zeggen dat op deze manier, moet je toch weer even flink slikken van oke hmmm... pffff

Dus dat is nog even afwachten en daarna hoor ik vrij snel de uitslag.

Ik ga nog wekelijks naar de fysio, ook al kan hij niet super veel meer doen zolang we niet weten wat het probleem is, hij masseert ook mijn rug of mijn been als nodig is. En een half uurtje even met hem 'ouwehoeren',  dat vind ik al gezellig genoeg. Ik heb toch 'onbeperkt fysio' dus waarom zou ik daar niet lekker gebruik van maken. 

Ik heb via de HDI immers ook al 3 bijeenkomsten gehad. Vanuit de behandelaar die ik bij de HDI had kreeg ik deze bijeenkomsten. Ik ga niet verder met de behandelaar omdat ik meer te verwerken heb dan alleen kanker en ik ben niet daar op de juiste plek. Maar ik ben wel ontzettend blij met dat ik dus de bijeenkomsten wel mocht doen. Zoveel erkenning. Het is fijn om met deze mensen te praten. Je hoeft weinig uit te leggen. 

Wat ik ook bijzonder vind, is dat er een partner bij is van een van deze patient. Ik heb ook tegen haar gezegd dat ik het echt bijzonder vond dat ze het doet, het is niet niks om alles mee te maken maar dat ook zij vergeten wordt. Alles draait dan om de partner en de herstel daarvan, maar vaak wordt de partner van ook vergeten. Dit zal niet weten wat je voelt, maar die kan wel proberen te begrijpen wat je voelt en daarin meeleven. En dat doet ze heel erg dus ik vind het bijzonder. Volgende week is de laatste bijeenkomst en vind het dan wel jammer dat het voorbij is. Misschien een groepsapp aanmaken en dan kunnen we af en toe elkaar appen met hoe het gaat.

En daarom ben ik hier dus niet echt veel meer, heel af en toe lees ik mee. Maar misschien is dit allemaal wat te confronterend. Ik weet het niet. Misschien omdat de pijn aan mijn been elke dag denkt aan dat ik kanker heb gehad en misschien door de bestralingen komt, ik ben er dus nog wel mee bezig. Maar ook los van dat en los van de scheiding die achter de rug is, geniet ik nog heel erg van alle kleine dingen. Lunchen met mijn vriendinnen, de kinderen. 

Ik verheug me op mijn eigen paleisje straks....

Liefs,

Femke