8 dagen later

Halloootjes, 

wat de zon niet met een mens kan doen, heerlijk! Vandaag ook lekker in de tuin gezeten. 

Als iemand mij gaat vragen hoe het gaat, gaat het redelijk goed. Ik had na zo een zware operatie wel verwacht dat alles moeilijker zou gaan maar nee, het valt me niet tegen. 
 

Door alle medicatie gebruik merkte ik dat mijn stoelgang lastig op gang kwam. En dat deed pijn aan mijn darmen. Het voelde als een flinke buikgriep met die krampen. Alleen geen diarree dan. En daar heb ik echt enorm veel last van gehad. Sinds maandag is dat een stuk minder, en wat kun je daar enorm van opknappen. Poepen gaat beetje op en neer, daarvoor had ik dagelijks wel wat. Want door mijn maagverkleining werken mijn darmen vaak niet zoals het hoort te zijn dus dit is wennen. Wennen dat het even niet elk dag lukt. 
 

De prikken voor trombose is een ding. Gister heb ik die dingen even flink vervloekt. Kut dingen! En ik mag nog 3 weken. Ik ben ze echt gewend, heb in 6 maanden tijd 2 x een maagverkleining gehad (is weer een ander verhaal en ook 4 jaar weer geleden bijna) en daarna moest ik dus 4 weken ook prikken dus ben heel wat gewend. Maar nu gaat het wat meer klote. 
 

Dan hebben we dat zelf katheteriseren nog. Gaat me best goed af. Leuk is dat niet, ik hoop echt dat het zelf plassen gaat lukken gewoon. Maar waar ik eerst zo onzeker en bang voor was, valt me dus toch redelijk wel mee. En ik kan alleen maar mijn best doen weer te leren plassen maar wat er niet is, of wat niet lukt lukt niet.. 
 

Over een week is de afspraak. Zou vandaag plaatsvinden maar had al een vermoeden dat het te vroeg was nog. En ja ik had gelijk, dus toch volgende week. Uitslag patholoog nog niet binnen. 
 

Toch maakt dit gebeuren me anders. Ik verheug me op de kleine dingen. Heb zin in de paasontbijt de eerste paasdag bij mij ouders. Ze wonen in de buurt en als het niet gaat claim ik de bank wel, of ga ik gewoon weer naar huis. Maar het samen zijn, kids die de eieren mogen zoeken. Dat zijn de dingen die het doen. Ook de verjaardag van mijn kleine vriend die er aan komt, gewoon even daar zijn. Ons kinderen die met hun spelen, de gekkigheid die ze uithalen. Je kan altijd gaan als het niet gaat, maar gewoon de samen zijn met de mensen die je dierbaar zijn is zo waardevol geworden….

💕 
 

Wat er ook de komende tijd mag komen, wordt ik bestraald? Kan ik nog zelf plassen ? Hoe gaat de komende jaren eruit zien? Ik heb al zoveel overleefd. Zoveel meegemaakt en ik kom er altijd wel uit….. en weet je hoe dat komt? Ook door de mensen die er voor mijn zijn in moeilijke tijden. Zij laten mij zien dat het leven ook heel mooi mag zijn. En daar gaan we voor.

♥️♥️♥️