Bella...
Hey,
Voor ons volwassenen is kanker iets wat we in loop van de jaren vaker te horen krijgen. Je weet wat het is, maar hoe leg je dat een kind uit ? Dat is heel lastig.
Toch gaan mijn kinderen hier vrij goed mee om. De oudste Jelle is bijna 18. Quinten is 15 en Bella wordt bijna 9. De jongens zijn niet echte praters en gaan daar op hun eigen manier mee om. Soms praten ze er over en dat is goed. Maar hoe ga je met de jongste om ?
Zoals de meesten weten, ben ik een open boek. Ik ga dus bijna niks verzwijgen, ook niet voor mijn kinderen. Vertel ze zoveel mogelijk wat ik heb en hoe ik dingen beleef. Ook de jongste krijgt dat mee. Ze moet ook op haar leeftijd leren dat mensen kanker kunnen krijgen. Er dood aan kunnen gaan, maar het ook kunnen overleven.
Ze gaan er goed mee om, doordat we veel meegemaakt hebben, zowel ik als mijn man. Ze 'weten' niet beter om het zo te zeggen. Dat is niet iets leuks voor ze, maar daardoor vind ik dat ze het sneller een 'plek' kunnen geven. En ergens is dat misschien ook goed. De bezorgdheid naar ons toe zullen zeker altijd aanwezig blijven, maar in een minder heftig vorm.
Nou moest ik gisteren bestraald worden. Bella is toch nieuwsgierig hoe het er van binnen uit ziet. Ze weet dat mama naar een kamertje gaat en zich daar 'uitkleed' en dan weer ergens heen gaat. Maar het is soms lastig een beeld daarbij te krijgen. Dus ik vroeg de verpleegkundige (die ik heel vaak zie en super lief is) of ze mee mocht, en dat mocht. Ze heeft nu de ruimte gezien waar ik ging liggen. Ook ze mocht blijven toen ik lag, ze heeft gezien hoe de lampjes op mijn puntjes scheen. Tot ik moest beginnen moest ze even weg en ze was er weer toen ik klaar was.
Ze vond het enorm leuk dat eens mee te maken. Niet leuk voor mama, maar gewoon het idee hebben van iets waarbij ze geen beeld kon voorstellen. En dat is niet verkeerd, dat is voor haar een ervaring rijker. Samen gingen we dus trots naar huis, zijn trots dat ze het mocht zien en ik trots dat ik het haar heb kunnen laten zien.
Morgen dus de laatste keer. Hoe deden jullie dat ? Een taartje daarna om het te vieren ? Niks ? Ik ben nog lang niet klaar want begin juli is de controle al, maar de behandelingen die nodig waren zijn wel klaar....
Liefs,
Femke
5 reacties
Mooi hoe je daar mee omgaat, en de kinderen daar in mee neemt. ☺️ En wat superfijn dat ze een keer mocht kijken!
Mijn kinderen waren 2 en 4 toen ik hoorde dat ik borstkanker had. We hebben ze daarin ook meegenomen op hun niveau. Ook toen een jaar daarna mijn moeder overleed, aan longkanker.
Kinderen krijgen zoveel mee, ook als je niets zegt. En vaak maken ze het dan veel groter, veel enger, terwijl als er open over gepraat kan worden, de lading vaak er wat meer af gaat. Ik zie vaak dat mensen denken dat kinderen niet belast moeten worden met ‘grote mensen dingen’, maar kanker selecteert niet.
Precies,
ze krijgen zoveel mee en als je dat niet bespreekbaar maakt, maken ze het er zelf iets van en dat kan heel anders zijn…
goed dat je je kids ook meenam. Ondanks dat ze heel wat jonger zijn dan die van mij.
liefs
Wij hebben met onze kinderen (toen 9, 11, 12) zowel na de laatste chemo als na het laatste immuno infuus (dat was 10 maanden na de laatste chemo) een taartje gedaan. En als ik na 5 jaar als het goed is eindelijk ook klaar ben met de antihormoontherapie (dagelijks tabletten en maandelijks een injectie) komt er uiteraard weer taart. Maar dat duurt nog even.
Wij praten en praatten ook veel en open met de kinderen over het hele proces. En ik kan ook echt zeggen dat het goed met ze gaat. Maar toch... Ze zijn niet meer onbevangen. Ondanks dat ik ook al een behoorlijke medische voorgeschiedenis had, zijn ze wel bezorgder om me geworden. Sneller bang dat mij iets overkomt. Logisch ook, maar wel verdrietig om dat te zien, ik had ze die levenslessen graag bespaard.
Fijn dat er nu weer een stukje achter de rug is, en zet 'm op in het vervolgtraject!
Die bezorgdheid is niet leuk maar maakt ze ook weer sterker. Ze weten dat het niet even vanzelfsprekend is.
zolang ze erover blijven praten, vind ik dat alleen maar goed!
liefs
Lieve Femke,
Wat ga je hier goed mee om met je kinderen. Persoonlijk ben ik ook van mening dat je open en eerlijk moet zijn. Wat fijn dat je dochter mee mocht de bestralingsruimte in. Maakt het allemaal wat visueler voor haar. Ik zou lekker een taartje eten om de laatste bestraling te vieren. Deze horde heb je immers genomen 👊🏻
Liefs, Monique