Dinsdag een gesprek....

Ik zou Femke niet zijn, als ik niet even een mail stuur naar de Radboud om te laten weten hoe ik me serieus nu echt voel. 

Ik wilde eigenlijk pas in overleg met de arts mijn gevoel uiten. Maar gister kreeg ik de afspraak voor de Anesthesioloog op 13 maart pas. Eerst dacht ik echt : zo laat pas ? Dus ik mailen of de datum van de operatie al bekend was. Nee dat was het nog niet. 

Het zat me gewoon niet lekker. Zoals je in de eerdere blogs kon lezen vind ik dat ze het niet goed doen. De communicatie met elkaar en alles er omheen. Daardoor ben ik gewoon veel tijd 'verloren', voor mijn gevoel. 

Dus vanmorgen heb ik ze gemaild. Ik heb echt gezegd hoe ik me voelde. Dat ik een mens ben, met een gehoorbeperking die een implantaat heeft achter de oor en dat ik kanker heb. Dat ik niet de zoveelste nummer voor ze ben. Dat ze veel eerder alles hadden moeten uitzoeken en niet even een plan op tafel leggen. Een hele verhaal dus. Natuurlijk geen reactie er op gekregen maar wel een datum... de afspraak voor as 13 maart is verplaatst naar 7 maart en dan ook met de arts en verpleegkundige een afspraak. Misschien hadden ze dat al klaar liggen, of misschien omdat ik er iets van zeg dat ze er nu iets aan doen.

Sorry hoor maar ze kunnen niet zo met mensen omgaan !

Er zijn mensen die niks zeggen. Ze wachten wel netjes af. Daar is niks mis mee, maar soms moet je echt even actie ondernemen. Val ze liever 10x lastig, dan geen ene keer. Want hoe vaker je ze lastig valt, hoe eerder ze gaan helpen ;-)

Ik ben niet zo een type die afwacht, nooit geweest ook. Soms hou ik me wel in hoor, want soms kan ik ook te ver gaan. Ik heb er mensen door verloren. Ze konden er niet tegen dat ik zo direct kan zijn. Vaak zeggen ze wel : liever eerlijk en direct dan niks zeggen. Nou niet iedereen is uiteindelijk echt zo. Dat heb ik gemerkt. Gelukkig weten de mensen die me echt kennen hoe ik echt ben. Ja ik ben heel direct (vaak dan), heb de stomste opmerkingen, kan erg bot zijn en stronteigenwijs maar als je mij in mijn hartje hebt, dan doe ik alles wat ik kan voor je. Dan ben ik behulpzaam, luister naar je (maar wel als iets me niet bevalt zeg ik dat nog wel) en nog veel meer. 

Ik heb dus in de jaren geleerd hoe mensen kunnen zijn. Natuurlijk ben ik ook niet perfect en zal ik ook dingen doen die mensen die bevallen of ze niet beviel. Prima, maar er zijn ook genoeg mensen die niet durven te zeggen wat ze denken tegen mij en als je dat niet zegt, dan is dat lastiger om mezelf te verbeteren waar het anders zou kunnen, zodat je met de ander wat rekening kan houden. 

Nou de komende dagen worden dus weer spannend om te wachten tot dinsdag. Wat voor operatie wordt het, al dat vragen er omheen. Ook spannend omdat de vertrouwen in hun wat weg is. Wat als ze weer fouten maken ? Of weer iets niet goed uitzoeken. Het blijft een ding. 

Maar eerst zaterdag maar lekker de verjaardag van zoon vieren. En zondag naar de danswedstrijd van dochtertje kijken. Ze doet mee in een crew en ze vind het super leuk. Nu kan ik het nog, straks kan het wat lastiger worden. 

Fijne avond mensen, 

Liefs,

Femke