paar dagen verder...
Immers een paar dagen verder na de laatste bestralingen.
Hoe bevalt me dat ? Nou het valt me wel een beetje tegen. Niet om de bestralingen perse maar ik mis toch de 'gezelligheid'. Niemand die op een maandag vraagt : hoe was je weekend ?
Niemand die meer hoeft te berichten : succes met de bestralingen. Of : hoe ging de bestraling ? Soms dacht ik van : het is elk dag hetzelfde dus ik heb niet veel daarin te melden. Maar nu merk ik dat ik dat toch een beetje mis, die contact. Het is hetzelfde als toen ik kanker had in de begin. Je kreeg zoveel berichtjes. Ook na de operatie. Nu ben ik klaar ... ik lijk best als 'vanouds', dus de vragen komen er nauwelijks meer. Ergens is dat juist fijn (zou je zeggen, zodat je er niet aan herinnert wordt) maar het voelt ook 'heel eenzaam'.
Ik mag en kan niet steeds gaan verwachten van iemand dat degene mij uitnodigt iets te doen, of wat dan ook. Maar ik probeer wel dagelijks de dag te 'invullen', dus ik 'nodig mezelf' maar even uit. Dat is gewoon echt om iets te kunnen doen. En waar ik ook van geniet. Ik moet ineens na 4,5 week echt weer mijn dag 'alleen' leren invullen en dat valt me enorm tegen.
Mijn man is ook nog steeds thuis met zijn ontstoken evenwichtsorgaan. Ik merk dat even de ziekenhuis in en uit, ook een beetje mijn ding was. Dit ik alleen kan doen. Even de huis uit. Begrijp het niet verkeerd, maar dit gaat al weken dat ie thuis is, ik ben gewend om regelmatig alleen thuis te zijn en daar kon ik van genieten. Nu moet ik delen. Al weken lang. En ja ik ben best bang ineens alleen te zijn, maar verheug me er heel erg op ook. Meer mijn ritme terug krijgen. Maar nu wil ik juist al te graag de deur uit, omdat ik niet heel goed weet hoe ik de dagen ineens moet gaan vullen maar ook omdat hij thuis is. Dan wil ik ook 'uit de situatie'. Lastig gewoon ....
En ja, ik weet dat mensen dit allemaal lezen. Ook bekende mensen. Maar het maakt me even geen donder uit, dit is hoe ik me voel en dat vul ik in...
Vandaag is dochter op school reisje. Ze was zenuwachtig. Ze zijn naar de dierentuin. Iets heel anders dan de jaren daarvoor. Ik hoop echt dat het een leuke dag mag worden.
Ze telt haar dagen al af dat ze jarig is. Dat blijft stiekem zo leuk aan deze leeftijd. Maar ik denk ook een hoop vermoeidheid met zich gaat meebrengen. Hoe dichterbij, hoe zenuwachtiger : wat voor kadootje ga ik krijgen. Krijg ik er veel ? Al dat dingen. Maar zolang ze nog klein zijn er er echt naar uit kunnen kijken, dat is toch iets moois !
Liefs,
Femke
6 reacties
Lieve Femke,
Het is inderdaad even zoeken naar een nieuwe manier om je dagen invulling te geven. Klopt helemaal wat je zegt dat de aandacht minder wordt dan vlak na de diagnose en dat is maar goed ook. Voor iedereen gaat het leven door zoals voorheen, alleen voor jou zal het nooit meer zijn en worden zoals het was. Het heeft tijd nodig om een nieuwe balans te vinden. Gun jezelf die tijd. Ik hoop dat je man ook snel herstelt en je ook weer van het alleen zijn kan gaan genieten.
Gelukkig kan je altijd nog een blog schrijven als je niet weet wat te doen 🤣.
Liefs, Monique
Precies dan kan ik altijd nog een blog schrijven 😂. Maar het is ook een soort uitlaat klep als het soms even te veel wordt.
hoe is het met jou?
liefs ♥️
Met mij gaat het goed. Vorige week weer bij oncoloog geweest en tumormarker borst stabiel op 17 en van darm stabiel op 1,1 dus ik ben blij. Werk sinds 30 mei weer volledig en is toch wel weer wennen. Ik werk op maandag, woensdag en vrijdag 8 uur en ga op dinsdag en donderdag naar oncofysio, doe dan ook wat aan het huishouden en de boodschappen. Spreek doordeweeks maximaal 1 avond wat af. Dan is mijn energie aardig op. Probeer wel steeds 1 weekenddag iets leuks te doen. So far so good dus.
liefs ❤️
Fijn dat het goed gaat! Dat is toch heel belangrijk. Ook dat je weer zo bezig bent lijkt me best veel maar als je daar veel kan uithalen is dat alleen maar goed!
zo te lezen heb je aardig een balans gevonden om met dingen om te gaan zoals afspreken. Doe je goed, want dat is en blijft heel belangrijk ook!
dikke knuffel!
Lieve Femke,
Terug van weg geweest, heb ik weer even wat bijgelezen van je laatste blogs. Fijn dat je bestraling erop zit, het bepaalt een groot deel van je week als je in dat traject zit. Aan de ene kant geeft het het je ook een bepaald houvast, dat herken ik wel. Toch weet ik ook nog wel dat ik super blij was dat ik weer even zelf de regie over mijn week kreeg. Dat anderen denken dat je dan weer helemaal de oude bent, tja dat blijft lastig. Ik denk dat je nu Femke 2.0 bent. Niet minder, maar juist een beetje meer. Mensen moeten daar misschien nog een beetje aan wennen en weten niet altijd zo goed wat ze dan moeten zeggen/ vragen denk ik. Hopelijk lezen ze je blog ook, op die manier geef je ze een extra inkijkje in jouw hoofd/ gedachten.
Alvast heel veel plezier met de verjaardag van je dochter! Een fijn iets om mee bezig te zijn.
Goed weekend!
liefs Bianca
Lieve Bianca,
Je zegt het precies allemaal goed ! Femke 2.0, dat is wel waar.
Ondanks deze week geen bestralingen, niet een uur van te voren plassen en minstens een half liter water moeten drinken, heb ik het toch druk gehad. En volgende week weer. Maar het is toch anders qua gevoel. Het komt allemaal wel goed.
En jij, prachtig blog geschreven. Schitterende fotos. Finn doet me denken aan ons hond Nemo, een golden retriever, prachtig beest ! Mis haar altijd nog, ondanks dat we nu een franse bulldog hebben, Indy.
Liefs,
Femke