Toch bestralen....

Hey volgers, 

Vanuit deze kant, weer een nieuwtje. 

Heb best een zware weekend gehad. Vorige week was ik op een soort van oorlogspad en had enorm veel vragen. Ik mocht op zeer kort termijn bij de arts komen om dat samen te bespreken. Dat is ook veel persoonlijker dan via de mail. 

Het was een zeer goed gesprek. Ook een hoop duidelijk. Helaas kunnen ze nooit zeggen of het een snel of langzaam groeiende tumor was. Dit zullen we dus niet weten, helaas. Wat wel is, is dat ik dus niet de plaveiselcelcarcinoom heb (wat 90% voorkomt bij de vrouwen met baarmoederhalskanker) maar de adenocarcinoom soort heb (komt 10% voor bij vrouwen met baarmoederhalskanker) en dat is agressiever dan de plaveiselcelcarcinoom. Ik wist dat ik dit soort had, maar het is met veel duidelijker dat het dus echt 'agressief is' en dat bestralen nu echt de beste optie was. Ik kan nog kankercellen hebben in mijn lichaam en die zie je niet op een scan of de mri. En dat maakt het dus heel lastig. 

Ik heb dus gewoon een kut weekend gehad. Zoveel mogelijk sloot ik me af om een keus te gaan maken van wel of niet bestralen. Het is zo een gedoe allemaal. Dan vragen mensen heb je de keus al gemaakt ? Nou dan zeg ik nee en daar heb ik geen zin in. Maar uiteindelijk moet je wel.... 

Na wat op internet gelezen te hebben en nog wat antwoorden op wat vragen bij de arts heb ik er voor gekozen wel te bestralen. Ik moest maandag laten weten wat ik doe, ik liet het pas in de avond weten. Dus dinsdag had ze het gelezen en ik werd ingepland. Meteen die dag nog, kreeg ik 23 afspraken.

Slik, nu gaat het dus toch echt beginnen. Op 15 mei starten we ermee. 23x.... dus 5 weken, bijna 5 dagen lang. Hoop echt zo dat ik de goeie keus heb gemaakt. Je blijft denk ik, dat gevoel wel houden. 

De kids hebben heerlijk vakantie. De oudste moet gewoon werken, maar ik geniet er van. Gewoon even niet vroeg je bed uit, maar lekker rustig doen. Qua herstel gaat het best goed. Ik hoef mezelf niet meer te helpen met plassen, dus dat is heel positief. Hoef mezelf niet meer te prikken, ook dat is heel fijn. Qua lopen gaat het alleen maar beter, alleen krijg ik pijn aan mijn been. Waar het aan ligt, weet ik niet. Ik heb wel alvast een afspraak gemaakt bij de fysio. Misschien zit er iets bekneld. Ik weet het niet. Maar ik wil de komende tijd gewoon mijn conditie iets meer proberen op te bouwen, of in elk geval lekker bezig blijven. 

Straks een afspraak in een ander ziekenhuis. Daar had de patholoog heftige fouten gemaakt, dus ik ga daar praten met iemand die 'er buiten staat'. En daarna komt er eens een datum dat ik dus zowel de arts als de patholoog te spreken krijg. Want zo een fouten mag je gewoon niet maken. Ik ben benieuwd. 

Een fijne dag en ook morgen op Koningsdag. Hebben jullie plannen ?

Liefs,

Femke