uitslag scan...

Goedemorgen lieve volgers,

De ct scan gehad, de uitslag is binnen. Alles is oke. Niks te vinden. Juist super goed nieuws ! 

Alleen de pijn is er nog steeds. Gisteren naar de huisarts geweest. Samen goed gesprek gehad, bff ging mee want soms is beste wat extra oren mee te nemen. 

Helaas is het zo dat je na de kanker onverklaarbare pijn kan krijgen. Ze weten niet wat het kan zijn. Ik ben waarschijnlijk een van die pech vogels. 

Vanuit de ziekenhuis is al gevraagd of ik oncologische revalidatie wil. Ik heb toegezegd dat ik het wil. Alles kan mooi meegenomen worden. Ook sta ik op de wachtlijst van de Helen Dowling Instituut (zoek maar). Ik merk dat kanker een heftig iets is, maar ik ging er voor. Ik ben echt gaan knokken en heb alles gedaan zonder te mopperen, maar ik vind de nasleep van kanker ontzettend heftig. En eerlijk gezegd : dit had ik niet verwacht !

Mijn motto is vaak : doorgaan. Het is gebeurd, probeer het een plekje te geven, wees blij dat je er nog bent en ga lekker door... Maar het lukt me niet. De onverklaarbare pijn, de schade die de bestralingen heeft opgeleverd. Moeite met mijn blaas. Moeite met soms de ontlasting. Buikpijn. Van alles en nog wat. 

Dus revalidatie wordt het dan maar. Prima, afgesproken is dat als ik daarna nog klachten hou, terug mag naar de huisarts. Dan bespreken we hoe verder, want dan heb ik wel veel al geprobeerd. 

Volgende week gesprek met de casemanager van de afdeling. Ik heb vragen. Je bent in de prilste periode van je kanker bezig met overleven. Je luistert, maar ook dat verdwijnt ver naar de achtergrond wat gezegd is. Nu ben ik 'helder' en wil ik verdomme weten hoe het kan dat ze zoveel fouten hebben gemaakt, zo slecht hebben gecommuniceerd. Dus de vragen zijn voor haar. Ik wil het proberen een plek te geven, het zal tijd kosten maar het is nodig. 

Dus eigenlijk komt het er op neer ... ik heb nog een HEEL lang weg te gaan, of ik wil of niet.... 

Liefs,

Femke