So far so good

Het is twee maanden geleden toen ik het bedroevende bericht kreeg uitzaaiingen te hebben en niet meer beter worden. En wat is er deze twee maanden veel gebeurd, overweldigend gewoon....

Ik was meteen in de doe- en regelmodus geschoten. Bij de woningbouw heb ik het voor elkaar gekregen dat mijn oudste nog thuiswonende kind medehuurder is geworden. Hij wordt immers voogd over zijn jongere broer en zus en dat ze hier bij elkaar kunnen blijven wonen scheelt een hele hoop stress. Daarnaast spullen uitzoeken, weggooien, weggeven en verkopen. 

Doel: huis opknappen voor de kinderen, zodat zij de komende járen daar geen omkijken naar hebben en er voorlopig goed bij zitten. 

Een lieve vriendin is een crowdfunding gestart om mij en mijn kinderen hierbij te ondersteunen. Deze is massaal gedeeld en velen hebben een donatie gedaan. Het is hartverwarmend hoeveel lieve mensen er zijn. Naast de €1000 die ik zelf al had verzameld met het verkopen van mijn spulletjes, is er ruim €26.000 opgehaald. En er is nog meer..... Het heeft de krant bereikt en er is een prachtig artikel over mij geschreven. Ik ben benaderd door stichting Komma en zij gaan middels een interview over mijn leven een mooi levend document van mij maken. Dan hebben mijn kinderen altijd iets om naar terug te kijken. Ook ben ik benaderd door NPO over een nieuw programma maar daar heb ik van af gezien. Het concept past niet bij mij. Maar ook heeft het Debbie de Jong van B&B vol liefde bereikt en ik mocht samen met mijn kinderen heerlijk een week komen vertoeven bij haar in Spanje. Mooie herinneringen maken. 

Elke dag doe ik wel iets leuks en ben ik intens aan het genieten van alles wat op mijn pad komt. Mijn tijd hier is nog kort dus leven zal ik!!! Dat deed ik al maar nu nog een tandje extra. 

En gelukkig kan dat ook allemaal nog want ik voel me niet anders dan twee maanden geleden. Ik heb voldoende energie en betrekkelijk weinig klachten. De pijn elke dag is nog steeds goed op te vangen met paracetamol. Daarom heb ik besloten nog te wachten met de chemo/immuuntherapie die ze me kunnen bieden.  Eind volgende week doen we weer een CT scan en aan de hand van die uitslag bepalen we verder wat te doen. Stiekem hoop ik dat ik de behandeling nog een beetje uit kan stellen want nu voel ik me goed. Nu heb ik echt kwaliteit van leven en ik weet dat als ik ga starten, ongeacht de mate van bijwerkingen, me ziek ga voelen. En daar zie ik enorm tegenop.