De (weg naar) uitslag... Deel 1
Enfin.... De oncoloog vertelde mij dus dat ik TNBC heb (Triple-Negative-Breast-Cancer). Hij vertelde daarbij dat deze vorm goed te bestrijden is met chemotherapie. Op zich klinkt dat best positief....toch? De assistent die mijn agenda voor de komende maanden volgeboekt heeft zei nog zo... NIET GAAN GOOGLEN! En dat was ik ook echt NIET VAN PLAN! Maar toen ik op zoek ging naar een site waar ik mijn blogs kon plaatsen kwam ik terecht bij Kanker.nl en werd naar de verhalen gezogen over TNBC. Ik merkte al snel dat deze vorm van borstkanker er eentje was die niet altijd tot succesverhalen leidt. En daar ging ik dus.... www.google.nl.... ik toets in de zoekbalk "triple negatief borstkanker" en het eerste wat ik lees is.... "met uitzaaiingen een levensverwachting van 17 maanden tot 5 jaar". Wat je dan voelt is met geen pen te beschrijven. De vloer zakt letterlijk onder je vandaan, mijn oren beginnen te suizen en de wereld om me heen lijkt niet te bestaan. Totale paniek!! En ik ben alleen thuis.... Ik bel mijn zus, binnen onze familie vaak moeder Theresa genoemd (en dat is ze), maar voor mij vooral mijn grote zus, waar ik als zusje altijd en om wat voor reden dan ook, altijd bij terecht kan. Ze heeft de gave om me weer bij mijn positieven te krijgen. Ze luistert en geeft me de tip om het ziekenhuis te bellen om om meer info te vragen. Zo gezegd, zo gedaan. Ik wordt al snel terug gebeld door dr. N. Otte, dezelfde dokter die mij het slechte nieuws vorige week mocht vertellen. Ik vertel wat ik gelezen heb op internet... Ja zegt ze, deze vorm van borstkanker is inderdaad de meest agressieve vorm. Met jou diagnose hadden wij je 10 jaar geleden moeten vertellen dat we je niet meer kunnen genezen en alleen maar wat tijd kunnen rekken, maar we zijn 10 jaar verder en we kunnen tegenwoordig zoveel meer, dat er gewoon hele goede kansen voor je zijn. Het belangrijkste is nu de pet-scan en de uitslag daarvan. Als het bij deze twee tumoren blijft zijn ze gewoon heel goed te behandelen.
Het moet nog even bezinken maar langzaam keert de rust terug in mijn hoofd. "Men lijdt het meest van wat men vreest". Loslaten Es.... en door! Zaterdag besluit ik een bezoekje te brengen aan Artis. En dat doet me goed. De rest van het weekend brengen we zo gewoon mogelijk met elkaar door.