Deel 3

Hier kom ik met een vervolg ,ik kon het allemaal niet verwerken.Als ik de hele dag bezig was met het huishouden en hobbys dan prima maar als ik een telefoontje kreeg van hoe is het dan begon ik te huilen terug denkend aan mijn ziekte aan mijn man wilde ik ook niet steeds klagen hij had al zoveel voor mij gedaan.Maar dit kon ook niet verder ik merkte dat ik het vreselijk  vond de fouten die er waren gemaakt daar zat ik mee samen met mijn man hebben wij een brief op gesteld na het ziekenhuis met wat er gebeurt was ,ik kreeg 3 dagen later een telefoontje voor te komen praten ,en dat hebben wij en mijn dochter gedaan er kwam heel veel los bij mij .ze gaan verder met degene die de fouten hebben gemaakt en ook het aspect menselijkheid hebben wij mensen met kanker het al niet zwaar zat met verwerken het ziek zijn je eigen boven water houden als ik denk aan de chemo....Ik heb het daar heel zwaar mee .Als ik kijk hoe ik in Maastricht  kliniek Maastro hoe ik elke dag  bestraald werd  5 weken lang dat was pas steun iedereen  ,ik vond het vreselijk 5 weken van huis ze hebben geholpen met een huisje zodat mijn hondjes mee kon alles werd geregeld gastenvrouw zei maar dat is normaal dat wij jouw zorgen uit handen nemen...maatschappelijkwerkster daar  kreeg ik een gesprek mee die haalde alles uit me ik merkte toen ik zit heel vol.Elke week kreeg ik aansluitend aan de bestraling een gesprek niets was te veel ik keek er na uit het begrip die ze hadden en hoe ze mij verder wilde begeleiden.Het deed gewoon pijn om na 5 weken deze mensen niet meer te zien hun warmte begrip ging ik zeker missen.Natuurlijk blijf ik bij maastricht longarts onder behandeling en ga zeker langs deze mensen die ons zo bijzonder hebben opgevangen.Dan denk ik zo kan het dus ook......gelukkig.

Ik wik iedereen op het hart drukken loop je tegen misstanden aan in de zorg meld dit dan aan het ziekenhuis waarschijnlijk kunnen ze je daar wel verder helpen.