Het onbegrijpelijke (deel 1)
Het onbegrijpelijke
Ik probeer het zo kort mogelijk te houden,terwijl ik er wel een boek over kan schrijven(denk iedereen wel die deze ziekte over komt).Ik heb copd en dat is elke jaar controle blazen en foto laten maken.Ik kreeg paar dagen de uitslag,longen zagen er goed maar achter de longen zit de thimus of de zwezerik en die was vergroot.Helaas was dat ook al een jaar geleden te zien maar niet gezien door de radioloog en verpleegkundige.Dan denk je oke 2 mensen kijken er over heen hoe kan dat....het enige goede nieuws was dat er geen uitzaaingen waren Na vele scans en pet scan en punctie Bleek het kanker te zijn en er stond een lange weg te gaan ,er zou begonnen worden met chemo 4 kuren 3dagen achter mekaar in de hoop dat de kanker zou krimpen.Daarna zou ik na Nijmegen Radboud gaan voor een zware operatie omdat de thimus achter de longen en hart zit en vlak bij de slokdarm en zo een operatie doen ze niet overal.4 dagen later lag ik aan de chemo ik vond het vreselijk maar blij dat ik nog een kans had.Er werd ook gelijk verteld dat ik waarschijnelijk al mijn haar kwijt zou raken Na de 3 dag zou ik mij slechter gaan voelen en inderdaad werd misselijk en moe gelukkig werd de misselijkheid onder drukt door de medicijnen die ik mee had gekegen.Een week later ging ik kijken voor een pruik zo kon ze mij nu zien met mijn eigen haar.En er werd een pruik gemaakt maar ik vertelde dat ik er zo tegen op zag elke ochtend kijken hoeveel haar je verliest...besluit was er toen gelijk scheer alles maar gelijk er af ik heb erg gehuild ze namen je alles af,dood ziek kaal hoofd .3 weken na de kuur moet je eerst bloed prikken een dag later hoor je of het bloed goed is om de volgende kuur onder te gaan.oncoloog belde dat mijn kalium te laag was en ik had een ontstekingswaarde van 200 veelste hoog.ik mocht niet verder eerst moest die ontstekingswaarde omlaag dus kreeg een antibiotica kuur week later weer bloedprikken en de waardes waren goed ik mocht de 2 kuur onder gaan.ik voelde mij op dat moment niet echt slecht maar wist dat ik over 2 dagen na de kuur dat ik weer ziek werd. Het is zo dubbel maar je gaat toch verder het ging echt slecht sliep s achts niet draaide mij slaap ritme om, ik leefde van de tafel na de bank die 3 stapjes waren mij al zo zwaar ,ik voelde mijn lichaam echt vechten tegen de chemo koud warm .de laatste dag van de kuur zat er weer op ik kreeg een ct scan om te kijken of het gekrompen was gelukkig was het 6mm gekrompen dus ik kon door gaan week later weer bloed laten prikken maar werd gauw gebeld het was niet goed beenmerg was niet hersteld er was te kort een witte bloedlichaampjes.ik kreeg 1 week herstel er bij en inderdaad was her beter na die week ik zou na elke kuur de laatste dag een spuit mee krijgen die ik zelf moest zetten om de been merg eerder te laten herstellen.ik begon aan de 3 kuur en aan het ziek zijn ga je aan wennen we hadden een rolstoel gehuurd zodat ik toch na buiten kon.ik heb vele dagen gehad dat ik dacht nu ga ik het niet meer trekken en dat had ik ook besproken met de ocoloog en die had ook de twijfels er over, we hebben er over gepraat en heb besloten toch de laatste kuur te doen en ze slopen voorbij.