Hersenen uit hun groef. Over hoe de methode 'Opbouw van Reserves' voor mij werkt.
Ruim een jaar geleden schreef ik mijn laatste blog hier, over een nieuwe methode om vermoeidheid te hanteren. Hoogste tijd om te laten weten of de methode werkt. Het antwoord is volmondig: JA! Ik heb weer zoveel meer tijd en energie op een dag. Winst in kwaliteit van leven!
Als je geen behandelingen meer hebt en chronisch vermoeid blijft, bespreek dan met je huisarts, oncoloog, oncologie fysiotherapeut of deze methode iets voor jou is. Of lees het boek, en denk zelf na of je dit aankunt. Het gaat om de methode 'Opbouw van Reserves', onderzocht en beschreven door Annemarieke Fleming. Het boek is ook als luisterboek beschikbaar. Zie haar website voor de mogelijkheden -> www.annemariekefleming.com.
Hoe is het nu? Ik sta rond 7.30 op, houd siësta tussen ongeveer 13.30 - 14.30 en om 22.30 ga ik naar bed. Als ik een lange avond voor de boeg heb, rust ik soms na het avondeten nog eventjes. Dan kan ik er weer tegenaan.
Ben ik nu nooit meer onverklaarbaar moe? Helaas. Jawel. Ik kan nog steeds soms ineens overvallen worden door vermoeidheid. Maar het is echt stukken minder. Ook de misselijkheid die daarmee kwam, komt nog maar sporadisch voor.
Hoef ik niet meer te slapen overdag? Jawel. Maar veel en veel korter. Tegenwoordig slaap ik 20-25 minuten. Liggend rusten. Meestal lig ik iets langer omdat ik vooraf wat meditatie-oefeningen doe of gewoon met m'n mobieltje aan het spelen ben. Dan plug ik uit. Geen schermen, geen geluid, geen boek. Gewoon ogen dicht en liggen. 20-25 minuten later word ik wakker en ben ik weer opgeknapt en uitgerust. Voordat ik aan de methode begon, sliep ik 3 - 4 uur 's middags terwijl er geen fysieke reden was. Daarmee bedoel ik dat de behandelingen al lang achter de rug zijn, er momenteel geen tumoractiviteit is, en toch bleef ik zoooo ontzettend moe-moe-moe. Ja natuurlijk moet mijn lijf herstellen van alle behandelingen die er in rap tempo doorheen gejast zijn. Maar na 3 maanden had de fysieke component van dat herstelproces wel zo'n beetje klaar kunnen zijn. En ik werd alleen maar moeier en moeier en sliep meer en meer.
Hoe zit dit? Mijn hersenen waren van slag; ze bleven hangen in de 'ik ben ziek en moet dus slapen'-modus. Ik denk dat mijn hersenen verslaafd waren aan slapen. Als jong kind heb ik ook geleerd dat slapen het beste medicijn is als je ziek bent. De methode 'Opbouw van Reserves' heeft me geholpen om mijn hersens uit die groef te krijgen. De eerste weken was echt afzien. Mijn hele lijf schreeuwde om slaap. De coaching door mijn oncologie fysiotherapeute hielp. In het boek staat ook duidelijk beschreven hoe je om kunt gaan met deze schreeuw en hoe je verantwoord je reserves opbouwt. Daardoor realiseerde ik me ook dat het een soort verslaving was. Net als ooit stoppen met roken, heeeel lang geleden. Dat vond ik de eerste weken ook heel moeilijk. Zo'n gevoel was het. Voor de mensen die er bekend mee zijn: 'cravings'. Snakken naar slaap. En ook dat gaat over.
Dat het tussen mijn oren zat, vond ik wel confronterend. Kanker krijgen is één ding, dealen met uitgezaaide kanker en alles wat daarbij komt kijken, is een opgave maar als dan mijn eigen hersenen ook nog een mindfuck uitvoeren... pfff. Dat was niet grappig. Ik heb de hele trukendoos van mindfullness toegepast. Boos. Verdrietig. Zelfmedelijden. Bang voor de toekomst. En ook dat gaat weer over. Adem in. Adem uit. En vervolgens de draad weer oppakken en verder. Stap voor stap.
Als je meer wilt weten over mijn ervaringen met deze methode, stel me gerust een vraag. Ik wens je energie toe!
#vermoeidheid #opbouwvanreserves #annemariekefleming #energie #hersens