Het woord "kanker"

Wat is toch de magie in het woord: "kanker"?

Ik moet eerlijk toegeven dat ik me er nooit zo bewust mee bezig heb gehouden als de laatste twee weken, nu ik weet bezitter van deze ziekte te zijn. 
Kanker is (volgens mij) een ziekte die al honderden jaren onder de mensen en dieren rondzwerft.  Vroeger gingen we dood, maar geen idee waaraan. In die tijd was je al een oude wijze als je de 45 gepasseerd was. Alle ziektes waar men toen geen weet van had, grepen heerlijk om zich heen.
Maar zo nieuwsgierig als de mens is, kwam men achter steeds meer oorzaken van de dood, en door diezelfde nieuwsgierigheid leert de mens ook steeds beter die ziektes te verwijderen of te onderdrukken, met als gevolg dat de wereld nu toch aardig begint te vergrijzen. Maar dit terzijde.

Van veel ziektes die men nu ontdekt heeft, schijnt het woord kanker de magie te hebben van héél erg te zijn, en andere ziektes "gewoon" erg.  
Onder die gewoon erge ziektes zitten er genoeg die een net zo'n snel, pijnlijk of angstig einde aan het leven kunnen maken. 
Ik zeg hiermee niet dat kanker niet erg is, maar ik snap de magie eromheen niet zo goed, en die magie is dan ook in gedrag terug te vinden.

Ik had last van wat keelpijn en slikproblemen. Voor mezelf even een paar weken aangekeken, maar het ging niet weg. Afspraak maken bij de huisarts, en daar kun je een week later terecht. Deze geeft een kuurtje van twee weken. Die helaas niet helpt. Nieuwe afspraak, week wachten, nieuw kuurtje welke ook niet helpt. Nog steeds last van keelpijn en slikken, maar nu al ruim twee en halve maand verder. 
Ik vraag de arts of het misschien kan komen van een nieuw medicijn welk ik al een tijdje gebruik. De arts heeft geen idee en vraagt mij dit met mijn DV (diabetesverpleegkundige) in het ziekenhuis te bespreken, en haar gelijk te vragen wat wijsheid is; "Een verwijzing naar de MDL (maag, darm en lever) of KNO (keel, neus en oor) arts?"
Als ik dan het gesprek met de DV heb, ben ik al zowat drie en halve maand verder na de eerste klachten. DV bespreekt het probleem met de Internist en die verwijst mij door naar de KNO (gelukkig niet eerst terug naar huisarts).  Een maand later kon ik bij de KNO terecht, en deze ziet in de keel geen schokkende dingen, maar vraagt een slik onderzoek voor mij aan. Ruim drie weken daarna krijg ik het slik onderzoek.
Ondertussen dus al voor ruim vijf tot zes maanden problemen. Ik merkte dat van hetgeen ik eerst dacht dat het slikproblemen waren, eigenlijk meer passage problemen waren (voeding bereikt door een verstopping in de slokdarm, de maag niet).
Dus ook maar weer even de huisarts gebeld, waarschijnlijk ging daar toen het licht aan, want al binnen ruim drie weken lag ik op de onderzoektafel met een camera in de maag. De onderzoekend arts constateerde kanker, en direct begon de magie van het woord zijn werk te doen.

Ik ben nu twee weken verder, diverse onderzoeken gehad, en gesprekken met diverse artsen en verpleegkundige. Alles lijkt momenteel niet snel genoeg te kunnen gaan. Ik moet snel beslissen wel of geen Groningen want anders kunnen we pas een week later beginnen met bestralen! 
Volgens mij is dit voor een patiënt het meest gekmakende van alles. Het gejakker en gejaag van iedereen, alsof er ineens geen seconde meer te verliezen is.
Nu zeg ik niet, och jongens zullen we eens gaan kijken wat we in de loop van het jaar kunnen gaan doen (dan had ik wel in de Tweede Kamer gezeten), maar een paar dagen meer tijd om alles een plekje te geven was zeer welkom geweest, en volgens mij zal dat niet extra veel schade berokkenen. 
Ik ben van mening dat mijn moeheid van nu mede veroorzaakt is door de hectiek die de magie van het woord veroorzaakt heeft.