Kanker en Diabetes

Een rustige nacht zonder bloedingen of andere narigheid gehad. De verpleegkundige van de chemo afdeling hadden mij gezien de ernst van het voorval gisteren er al geestelijk op voorbereid dat ik ter observatie een nachtje mocht logeren. Echter, de artsen vonden het achteraf niet zo nodig, dus lekker thuis goed geslapen en de buren wakker gehouden met mijn gezaag.

Vanmorgen de tweede bestraling tot mij genomen. De rest van de dag een beetje vrij. Wat is het eigenlijk een bezopen idee, dat ik al die bezoekjes en contacten met het ziekenhuis al als werk ga zien😉. Vrij!?

Al jaren ben ik een diabeet en heb daar me daar altijd prima doorgeslagen, eerst met prikken en later met een pomp. Ik ben een echte Hubo (Doe-het-zelver) op het gebied van pomp instellen, aanpassen en dergelijke. Dit alles is bekend bij mijn oude vertrouwde Internist en diabetesverpleegkundige die ik om en om per kwartaal bezoek. Ondertussen ken ik deze fijne mensen al zowat twintig jaar en zij hebben alle vertrouwen in mijn Hubo-gedrag.
Ik zou zeker goed van slag zijn als één van deze twee, of nog erger beide een andere baan zouden kiezen.

Gisteren heb ik voor het eerst ervaren dat de diabetes mij enorm in de weg zat. Continu moest ik door de chemie en de daarbij tijdelijke medicatie, bolussen (extra insuline via de pomp toedienen). In de ochtend op voorhand het basaal (continu Insuline afgifte door de pomp) verhogen naar 175% omdat bekend is dat medicatie als "Dexamethason" (prednison familie), de suikers goed opjagen. Maar nog continu schoten de $%^#& suikers omhoog 😒. 

Als oud ICT'er en techniek nerd, heb ik een bloedwaarde sensor (die schiet ik één keer per veertien dagen in) die iedere minuut mijn bloedwaarde leest gekoppeld aan mijn mobiele telefoon. De telefoon geeft het dan weer door aan mijn horloge. Wil ik weten wat mijn waarde is, is het een kwestie van op het horloge kijken. Ik hoef dus niet zeven keer per dag te prikken of te scannen lekker makkelijk dus.
Als de waardes te hoog of te laag zijn gaan zowel mijn horloge als de telefoon kabaal maken (en dat doen deze met volle overtuiging, ook al staan de apparaten op stil). 
Dus gisteren was het van alarm naar alarm hoppen, bolussen geven, en hopen dat je niet te laag schiet of checken dat je bij moet bolussen. Om gek van te worden. Ik hoop dit niet te vaak mee te maken.

Nu zul je misschien denken wat moet ik met deze informatie, en als ik er goed over na denk; Geen ene ruk! Maar ik ben de frustratie nu lekker kwijt.
Fijn dag nog allemaal.