Kutdag voor het brein

Gisteren een heerlijke dag. In de ochtend wat fitness in de avond prettig bezoek en de hele dag totaal niet bezig geweest met de kanker. Gewoon een dag zoals alle dagen voor drie weken terug nog waren. Zonder de fitness dan! 😁

Momenteel weer een rare ochtend. Vanmiddag het gesprek met de chirurg om te horen wel of niet opereren (als het technisch mogelijk is). Het lullige is dat ik eigenlijk niet echt weet of ik wel of niet geopereerd wil worden.
Wat ik lees zijn niet echt blije verhalen van mensen die de buismaag operatie hebben gehad. Vele complicaties of ander gedoe waar niet aan gedacht was.
Aan de andere kant, wat staat me te wachten als ik (met hulp van de medici) zou proberen de kanker in toom te houden zonder operatie. Waar ga je dan allemaal tegenaan lopen? Allemaal koffiedik kijken dus. Ik moet daar eigenlijk niet te veel tijd in stoppen (theoretisch dan).

Zo, eerst maar nog een bakkie troost, en een boterhammetje. 
Kleine hapjes, goed kauwen en wachten op het boertje. 😉
Dan ben ik er haast zeker van dat het hapje de maag gehaald heeft. 
Meer houdt de kanker momenteel eigenlijk niet voor me in. Dit is tot nu toe het enige wat merkbaar is. Waarschijnlijk is dat wat het zo lastig maakt om keuzes te gaan maken voor een behandeling. Was ik er maar wat zieker van, dan was het misschien een stukje simpeler.