Alweer 3 jaar

Het is alweer 3 jaar geleden.

2 april, het blijft toch een zwarte dag. Maar eerlijk is eerlijk, het is niet alleen maar slecht. 

Ik moest eerst wel door een dal. Alle chemo's, immumo's, operatie's en bestralingen, ik had ze liever niet gehad. Ik had liever helemaal nooit de diagnose gehad, dat ik gewoon geen kanker in mijn lijf had. Maar helaas.

Soms zit ik wel eens na te denken, wat als. Wat als ik geen kanker had gehad. Waren we dan wel uit Nederland vertrokken? Hadden we dan de stap durven zetten om te emigreren? Ik durf het echt niet te zeggen. 

Ik ben een positief ingesteld persoon, maar door de Tamoxifen ben ik af en toe ook wel eens niet zo gezellig of ben ik niet zo positief. ( Manlief zal dit een understatement noemen) Als ik dan echt in een dipje zit denk ik wel eens wat als het toch terug komt, wat dan?  Deze gedachten heb ik gelukkig bijna nooit en kan ik dan ook wel retaliveren. Het had dan zo moeten zijn. Maar dan kijk ik naar onze prachtige muurschildering op de muur bij ons zwembad of loop ik richting de mondi. En al die zorgen zweet ik er dan weer uit.

Geniet van het leven.