De voordelen van chemo

De voordelen van chemo

Echt, er zitten voordelen aan chemotherapie. In mijn vorige blog over de tussentijdse check schreef ik dat mijn haar dunner werd. Maar ik mag niet klagen ik heb nog steeds heel veel haar, op mijn hoofd, wel te verstaan. Geen oksel of been haar meer te bekennen. Ik heb alleen nog maar op mijn hoofd haar. De rest is dus weg. Ik merkte pas tijdens het douche dat ik geen wenkbrauwen en wimpers meer heb. De shampoo liep zo mijn ogen in! Dus daar zijn wenkbrauwen voor. LOL! Nog een voordeel van chemo is dat je een babyhuidje hebt, het is zo zacht. Door al die chemische middelen en ander soort medicijnen ben ik ook al maanden niet meer ongesteld geweest. Scheelt ook weer een hoop gedoe. Daarnaast heb ik ook echt last van een chemobrain, af en toe doet mijn hersenpan iets heel anders dan dat ik in gedachten heb. Dat is weer een goed excuus als je iets vergeten bent. Geef je gewoon de chemo de schuilt. En niemand neemt je dat dan kwalijk. 😊 Heb je een keer geen zin in visite, mag je ook gewoon zeggen dat je moe bent. Snappen ze allemaal.

Alleen jammer dat alle voordelen, ook weer nadelen kunnen zijn.  Bijvoorbeeld dat er shampoo in mijn ogen komt met douchen, dat ik steeds mijn neus moet ophalen omdat ik ook daar geen haren meer in hebt. Of dat mijn huid zo gevoelig is dat ik overal puistjes heb en dat ik mijn telefoon niet meer kan ontgrendelen met mijn vingerafdruk.  De neuropathie in mijn voeten en handen, zo’n vreemd gevoel. Maar ook de opvliegers, pffff. Ben je net veertig zit je al in de overgang.  Ik voel ze zo vanuit mijn kleine teen via mijn rug zo uit mijn oren komen. Dit is allemaal te overzien, en komt vast ook wel weer goed. Net zoals mijn chemobrain, als iedereen door elkaar praat is het echt niet meer te volgen. En dan is iedereen al bij 2 personen. 😉 Alsof ze allemaal tegelijk in mijn oren aan het schreeuwen zijn.

Maar het vervelends vind ik nog de moeheid. Het geen puf hebben. Ik stond eens onderaan de trap en keek naar boven, dacht direct dit gaat hem nu niet worden. Komt straks wel. Het is voor een buitenstaander niet te begrijpen hoe dat voelt. Even dit, even dat en dan ook nog even zus. Voorheen draaide ik daar mijn hand niet voor om. Maar nu, nu is mijn hand omdraaien al teveel.

Vandaag een hangdag op de bank. Morgen, als het lekker weer is, dan ga ik wel een stukje wandelen. Maar nu even niet. Er aan toegeven is ook een kunst en leer je gaandeweg.

1 reactie

Jeetje, wat een herkenbaar laatste stukje van je bericht. Heb je pas net ontdekt, nadat je een bericht achter liet op mijn blog, en ben al je berichten aan het lezen. Herken super veel. Ook nu het stukje moeheid. Niet uit te leggen aan de buitenwereld, maar wel heel vervelend. 

Laatst bewerkt: 14/12/2023 - 11:05