12. En verder

11 Januari  De uitslag was goed, klieren vrij en ook de randen. Opgelucht en beduusd. Alleen nog maar 5 bestralingen en daarna controle's. 

Ik besef dat ik bij de lucky ones hoor, bij toeval gevonden-binnen drie weken geopereerd-geen uitzaaiingen. 

Ik probeer mijn zegeningen te tellen, weet heel goed dat het ook anders had kunnen zijn (mijn vorige lief is overleden aan kanker).

Maar ik ben erg "fucked up" in mijn hoofd, vind dat ik niet moet huilen want "je moet blij zijn met de hele situatie", want er zijn er zovelen die echt wel serieus kanker hebben.

"Fucked up" omdat er ineens kanker gevonden is zonder dat ik iets heb gemerkt aan een knobbel of whatever? Of omdat alle ingrepen zo snel werden gedaan? Of een combinatie? Ik weet het niet....wellicht toch eens met een professional praten hierover, gewoon om alles op een rijtje te krijgen.