2. Uitslag
17 nov - Uitslag van biopsie
Kanker....de uiteindelijke bevestiging wat iedereen in het ziekenhuis al wist, en ik eigenlijk ook maar toch wegduwde in mijn hoofd.
Hormonaal, 1,6cm, graad 1, langzaamgroeiend, niet voelbaar omdat het te diep zit (bij mijn borstspier en met cup D is dat zeker niet te voelen). Toevalsbevinding wordt het genoemd, ik noem het "wathebikgelukgehaddankjewelbeschermengel".
Dit was pas aan het licht gekomen bij een volgend bezoek aan "de bus", of eerder als het voelbaar was geworden. Ik tel mijn zegeningen, maar zoek nog steeds naar mijn stand-in, mijn body double die het vanaf nu gaat overnemen want ik wil dit niet, ik heb hier geen zin in, ik ga gewoon weg ja ik loop gewoon weg.
De dagen erop zijn raar, ik voel me zo erg goed maar heb een ziekte. En ik bagataliseer het allemaal. Krijg van een aantal kanten te horen dat ik contact kan opnemen met mede-patienten, naar zo'n inloophuis kan. Maar ik heb zoiets van "wat moet ik daar", "ze zien mij aankomen met een graad 1, langzaamgroeiend, 1,6 cm".
Hoofd in watten, KOM OP WE GAAN DOOR, omg...kanker?
2 reacties
Stom hoor, je hoofd wil er nog niet aan, het lijf voelt zich prima. Geldt ook voor mij hoor, ondanks dat het hoofd weet dat chemo er aan komt, dat lymfeklieren belangrijk leidingwerk gaat dichtdrukken, dat het lijf straks wordt gesloopt. Maar het hoofd wil er nog niet aan, nog niet, niet nu.
Sterkte met je proces van accepteren. En jij geneest, dat buiten kijf.
Dank je wel voor je reactie. Ik wens je heel veel sterkte xx