9. Operatie

5 dec - Pakjes avond

Vandaag is het D-day!! Zo blij dat ik vandaag bij alle handelingen onder narcose zal zijn, tenminste…ik hoop het voor mijn behandelaars, die allemaal verschrikkelijk lief zijn, alleen ben ik in staat iemand neer te rossen als ze mij nog pijn doen 👹. Je kan me kleinzerig noemen wellicht maar van nergens last van hebben tot ineens dit alles is “best belastend”. En begrijp me goed, ik ben zo ontzettend lucky dat dit “per toeval” is ontdekt (ik verwijs graag naar mijn eerste blog over toeval). Lucky maar ook zo geschokt.

Maar je krijgt wat je kan dragen….een stukje van het lied Oceaan van Racoon zit weer in mijn hoofd:

Het leven jaagt geen angst meer aan
Ik heb al zo ver moeten kruipen
Het laatste stuk zal ook wel gaan
Tot ik ga staan

En zo werkt het gewoon. Al jaagt het leven uiteraard wel angst aan als er iets ingrijpends gebeurt, maar door diverse shit weet ik dat ik uiteindelijk de angst kan omzetten naar “het is….en door”. 

Oh ja, D-day…5 dec, operatie. Heel vreemd om door mijn lief en mijn lieve dochter naar het ziekenhuis te worden gebracht, en even later in een operatie hemd in bed te liggen. Ik voel me prima!!!! HALLO wanneer maakt iemand mij wakker uit deze bizarre droom??

Aantal uren later toch richting operatie kamer, allerlei voorbereidingen, tranen, lieve verpleegkundige die zorgzaam een praatje met mij maakt “waar bent u bang voor”….. nou gewoon, dat ik niet meer wakker wordt. 

Dan lig je ineens op de OK 🤷‍♀️ allerlei voorbereidingen en checks. Pijl die op je borst is getekend aanwijzen, vertellen waarvoor je komt. En dan ineens de anesthesist horen zeggen dat er ivm mijn osas er geen morfine wordt gegeven maar dat er een extra verdovingsmiddel in mijn borst zal worden gespoten…Volgens mij kijk ik heel nijdig naar hem totdat hij zegt “dat doen we zodra u onder narcose bent”…PRIMA!! 

Ik vraag mezelf af wat ik hier doe, liggend op een OK, half bloot. Ik heb nergens last van hoor, wie haalt mij weg??!!

Kapje op neus, vreemd gevoel in mijn hoofd, heel even het gevoel dat ik wil vechten en dan bedenk ik “doe nou rustig, moet gebeuren, haal gewoon diep adem” en …..daar ga ik ….😴