De WIA komt eraan

Donderdag 12-05-2016
Het onvermijdelijke is daar. Ik ontvang een brief van het UWV dat ik bijna (in september) 2 jaar ziek ben. Daarom moet ik nu alvast een WIA uitkering aanvragen. Natuurlijk heb ik hier al over nagedacht want ik wist dat het eraan zat te komen. Toch voelt het raar. Op dit moment kan ik niet meer dan 18 uur werken per week terwijl mijn contract 34 uur is.

Ik heb er 9 jaar voor gevochten om na iedere ziekteperiode weer voor 100% herstel te gaan. Deze keer voelt het anders. De bestralingen en het verleden hebben een grote impact op mij gehad en heeft zijn sporen nagelaten. Ik heb een aantal beperkingen en voor het eerst ben ik me pijnlijk bewust geworden van het feit dat werk maar bijzaak is in het leven.  Ik moet leven in het nu en mijzelf en mijn gezin op de 1e plaats zetten. Dat kan alleen maar door niet al mijn energie op te gebruiken voor het werk. Daarom denk ik dat ik er klaar voor ben.

Dinsdag 17-05-2016
De WIA aanvraag moet bij het UWV binnen zijn voor 14 juni. Ik heb vakantie vanaf 3 juni dus ik heb nog een kleine 3 weken de tijd om alle gevraagde stukken bij elkaar te vergaren en de aanvraag in te dienen. Vandaag is de bedrijfsarts aanwezig en van haar heb ik het "actueel oordeel bedrijfsarts" nodig. Ik bel haar met de vraag of ik even langs mag komen.  Jammer, ik heb geen tijd vandaag. Nou, die is zeker nog steeds boos omdat mijn leidinggevende het niet eens was met haar opbouwschema. Nu ben ik de dupe.
Ik leg haar uit dat ik het document nodig heb en dat ik in verband met mijn vakantie niet kan wachten tot de volgende afspraak. Nou, dan zal ik het in orde maken en het document naar HRM sturen. Nu maar hopen dat ze dit ook daadwerkelijk meteen doet.

Ik mail mijn leidinggevende ook en vraag of ze het proces bij HRM in gang wil zetten voor mij. Bijna direct krijg ik antwoord terug. De dame die dit proces begeleid is op vakantie tot dinsdag 24 mei. Zodra ze terug is zal ze contact met mij opnemen. Zo wordt het wel heel kort dag allemaal en mijn geduld wordt weer eens op de proef gesteld.

Dinsdag 31-05-2015
Ik kom net bij de bedrijfsarts vandaan. Het was een moeizaam bezoekje. Hoewel het gesprek van beide kanten vriendelijk verlopen is was de ondertoon van de bedrijfsarts duidelijk. Het gesprekje met mijn leidinggevende (die haar vertelde het niet eens te zijn met de urenopbouw omdat dit teveel is voor mij) zit haar volgens mij nog steeds behoorlijk hoog. Ze blijft bij haar advies van de vorige keer dat ik makkelijk 20 uur per week kan werken. Ik moet me niet aanstellen want 2 uurtjes erbij is echt niet zo veel vindt ze. Ik geef aan dat 4,5 uur werken op 1 dag teveel is omdat ik dan fouten ga maken en ik dat in mijn hoofd niet aan kan. Op dit moment werk ik de tekort gewerkte uren van doordeweeks zelfs in het weekend.

Dan moet ik maar vaker en langer pauze nemen zodat ik het wel aan kan op doordeweekse dagen en niet meer in het weekend werken. Ik zeg nog dat het toch niet de bedoeling kan zijn dat ik voor 4 uur werken 6 uur aanwezig moet zijn, altijd gehaald en gebracht moet worden en vervolgens uitgeput thuis kom en tot etenstijd naar bed ga. Dat is een kwestie van goed opbouwen is het commentaar.

Ik moet naar de sportschool om mijn energie meer op te bouwen en te zorgen dat ik weer kan tennissen. Het is gezien de blessures die ik gehad heb en de zweepslag die ik de laatste keer met tennissen opgelopen heb duidelijk dat ik op een andere manier moet opbouwen.  Dat je restschade hebt is duidelijk en we hebben je uren al teruggeschroefd naar 20 uur per week. Je moet wel je uiterste best doen om dat te halen want dat lukt best. Wanneer ik dan naar de sportschool moet vertelt ze niet. Ik ga er maar niet verder meer op in want dat is blijkbaar zinloos.

Ik vraag of ze de formulieren voor het UWV in orde wil maken. Ze zal dat voor 14 juni doen. En stuur je dit dan naar HRM toe? Nee, er staat medische informatie in en die stuur ik alleen naar jou. Ik zorg dat je het voor de 14e hebt. Maar dat kan niet want ik ga vrijdag op vakantie. Kan ik een machtiging tekenen dat je het naar HRM kunt sturen zodat zij dat voor mij in orde kunnen maken of het via de mail aan hen versturen zodra het klaar is? Nee, dat doe ik niet. Ik heb mijn beroepsgeheim en daar hou ik me aan, de informatie ontvang je alleen per post. Ik heb donderdag een afspraak met een medewerker van HRM en zij vertelde mij dat als ik vandaag naar de bedrijfsarts moet dat alle papieren op tijd binnen zijn. Zij kan niet over mijn agenda beschikken en ik heb ook mijn deadlines en prioriteiten. Voor de 14e is het klaar. Ik kan echt geen rekening houden met alle vakantieafspraken van de medewerkers.

Ja, maar daarom heb ik 14 dagen terug direct gebeld toen ik de brief van het UWV ontving, om te melden dat ik met vakantie ging en u heeft toen gezegd dat u het in orde zou maken. Ja, dat klopt, het staat ook iedere week in mijn agenda maar ik heb er nog geen tijd voor gehad. Ik weet niet of het vandaag nog lukt maar ik ga mijn best doen, ik stuur het je zodra het klaar is. Ik probeer het nog één keer. Maar ik ben echt weg en heb een probleem als ik het UWV de spullen niet op tijd terug stuur. Als je het adres van het UWV geeft dan stuur ik het daar wel naar toe. Hoewel ik weet dat ze dat adres als bedrijfsarts dondergoed weet heb ik het bij me dus schrijft ze het op. Nu maar hopen dat ze haar woord houdt.

Zij vat ons gesprek nog even samen. Na je vakantie ga je gewoon je uren opbouwen tot 20 uur per week. Als dit niet lukt moet je meer flexibel zijn en de uren over 5 dagen in plaats van over 4 dagen verdelen. Niet meer in het weekend werken maar die uren op maandag gaan werken. Dat je andere afspraken heb op maandag maakt niet uit. Er mag van jouw best wel wat meer flexibiliteit verwacht worden want daar krijg je ook voor betaald zegt ze.

Ik schrijf een kort verslagje voor mijn leidinggevende en krijg al snel antwoord. Ze vindt het erg vervelend dat er zo'n nare ondertoon bij de bedrijfsarts zit. Ze stelt voor om het maar even te laten sudderen. In de tussentijd zal ze kijken of een manier kan bedenken om de bedrijfsarts te overtuigen. Voor mezelf ben ik er inmiddels wel uit zeg ik tegen Leo. Die bedrijfsarts bekijkt het maar. Het gaat nu eenmaal niet en ik doe het ook niet. Binnenkort verwacht ik de uitnodiging voor de medische keuring bij de WIA arts. Ik wacht zijn oordeel wel af en tot die tijd ga ik niet meer werken.

Woensdag 01-06-2016
Dan gaat één van de grote directeuren eindelijk met pensioen en er komt een 2 koppige Raad van Bestuur. Zo begint er weer een nieuwe schoonmaakronde en de geschiedenis herhaalt zich. In 2017 moet ook de directeur van de afdeling Kwaliteit & Veiligheid eraan geloven. Ik krijg dan een nieuwe leidinggevende en de directeur wordt mijn collega. Ik heb dit al zo vaak meegemaakt dat het mij allang niet meer verbaast. Ik ben verbitterd en ik heb geen vertrouwen meer in het beleid wat gevoerd wordt. Het is nog steeds slikken of stikken, want wie het niet met het beleid eens is wordt vriendelijk doch dringend verzocht vrijwillig verplicht te vertrekken.

Donderdag 02-06-2016 
Vanmiddag heb ik een afspraak in Purmerend om de WIA papieren in orde te maken voor verzending naar het UWV. Ondanks dat ik van de bedrijfsarts nog niets ontvangen heb ik ga ik er evengoed naartoe. Dan stuur ik alvast naar het UWV op wat we hebben. Dan hoor ik dat er iets in de brievenbus wordt gestopt. Het zal toch niet? Ja hoor. Het zijn de benodigde gegevens van het ziekteverzuim bureau die ik mee moet sturen naar het UWV. Wat een geluk dat de post vroeg is vandaag en dat ik nog niet weg ben.

Ik wordt vriendelijk ontvangen door de mevrouw van HRM. Ze heeft alles wat meegestuurd moet worden al klaar liggen en samen vullen we het bijgesloten aanvraagformulier verder in. Voor wie het interessant vindt........ Het volgende moet worden meegestuurd: De probleemanalyse en advies, het plan van aanpak en alle bijstellingen daarop, de gespreksverslagen, alle periodiek evaluaties, Het actueel oordeel met de functionele mogelijkhedenlijst en medische informatie, het oordeel van de werkgever over het verloop van de re-integratie, de evaluatie van mijzelf en mijn toelichting erop. Als extra stuur ik een 6 pagina's tellend overzicht van het AVL mee waarop al mijn 150 afspraken met de diverse artsen staan en een lijst van alle opnames en operaties. Als we klaar zijn is het een dik pakket. Ze kopieert de hele stapel voor mij en de originelen sturen we direct op naar het UWV.

Maandag 18-07-2016
Het is zover. Vanmiddag heb ik een afspraak staan bij de verzekeringsarts van het UWV. Op internet heb ik veel gelezen over hoe zo'n keuring in zijn werk gaat. Eerlijk gezegd ben ik er door al dat lezen niet vrolijker op geworden. Er staan veel tips op over wat je moet zeggen en hoe je je moet gedragen op zo'n keuring. "Ik weet het niet hoor, ik blijf liever bij mezelf. Ik vertel gewoon eerlijk hoe het gaat en ik zie wel hoe het afloopt" zeg ik tegen Leo. Als ik wel weer voor meer dan 18 uur aan het werk moet dan accepteer ik dat en meld ik me gewoon wat vaker ziek als het niet gaat. Ik ga me niet over de kop werken, daar hoef je echt niet bang voor te zijn. Leo vind dat ik gerust mag zeggen dat 18 uur werken echt het maximale is.

Stipt op tijd worden we opgehaald door een vriendelijke man. We moeten 1 verdieping hoger zijn, lukt dat of zullen we met de lift gaan? Ik geef aan dat ik met de trap kan. Onderweg stoppen we even bij de koffiemachine en we krijgen drinken aangeboden. Meteen als we zitten neemt hij het woord. Op een vriendelijke toon begint hij het gesprek. Als eerste wil ik je zeggen dat ik je geen moeilijke vragen zal stellen. Ik heb je ziektegeschiedenis uitvoerig bestudeerd en ik vind het onvoorstelbaar knap dat je jezelf iedere keer weer tot 100% herstel opgewerkt hebt. Dat je nu weer voor 18 uur per week werkt getuigt van een enorm doorzettingsvermogen en ik respecteer dat enorm. Het is goed zo. Eh, dank u wel. Ik weet even niet hoe ik hierop moet reageren. Uiteraard moet ik wel een aantal vragen doorlopen om mijn rapport te schrijven maar als jij zelf ook vindt dat 18 uur werken voldoende is dan ben ik het daar helemaal mee eens.

Voor mij werkte deze aanpak blijkbaar goed want gedurende het gesprek ging ik steeds meer vertellen en kwamen al mijn beperkingen als vanzelf ter sprake. De arts geeft zelf aan dat luisteren beter werkt dan vragen en bij mij is dit zeker het geval. Ook Leo is uitgebreid aan het woord geweest en ook dat was iets wat we beiden niet hadden verwacht. Tijdens het gesprek maakte hij telkens aantekeningen in de computer en tot slot ging hij mijn ziektebeeld samenvatten. Dit was een groot schrikmoment voor mij. Nu hij zo opnoemde wat ik allemaal heb gehad en wat punt voor punt mijn beperkingen zijn kreeg ik het wel even moeilijk. Ook dit begreep hij en hij legde uit dat dit moment voor de meeste mensen erg confronterend is.

Verder vertelde hij dat dit ook voor hem een leermoment is. Eigenlijk maak ik nooit een terugkoppeling naar de bedrijfsarts maar deze week zal ik haar een email schrijven. Haar houding ten opzichte van jou was niet terecht en met alle respect is dit toch te wijten aan een stukje onervarenheid. Als medisch specialist heb ik een jarenlange ervaring achter de rug, ook in diverse academische ziekenhuizen. In jouw geval kun je niets doen aan de beperkingen die je nu nog hebt. Je moet daarmee leren leven en ik verwacht eerlijk gezegd niet dat hier in de toekomst nog meer verbetering in zal zitten.

Als je je hierin kunt vinden zal ik adviseren dat je nog voor 18 uur per week kunt werken en voor de overige 16 uur arbeidsongeschikt wordt verklaard. Daar kan ik me zeker in vinden. Het is een standaard procedure dat er nog een gesprek komt en wel bij de arbeidsdeskundige. Ook zij moet zich kunnen vinden in mijn advies. Vertel haar duidelijk dat je heel graag gedeeltelijk wilt blijven werken want het zou zo maar kunnen dat je anders voor een hoger percentage afgekeurd gaat worden.

Het gesprek zou ongeveer een uur duren maar we hebben zeker 1,5 uur bij deze man binnen gezeten. Wat een opluchting dat deze arts zoveel ervaring heeft en dat dit gesprek achter de rug is zeg. Ik heb er toch wel erg tegenop gezien om weer alles te moeten vertellen en uit te leggen. Nu de arbeidsdeskundige nog.

Na het bezoekje aan de keuringsarts van het UWV blijft het stil, terwijl de tijd begint te dringen. Het is al 8 augustus en voor 1 september moet er een uitspraak komen. Leo belt voor mij naar het UWV. Ze gaan uitzoeken waarom ik nog geen uitnodiging van de arbeidsdeskundige heb gehad. Nog diezelfde middag word ik teruggebeld. Foutje, duizend maal excuus. Aanstaande vrijdag 12 augustus staat er nu een afspraak gepland.

Vrijdag 12-08-2016
Om 15.00 uur word ik verwacht voor een arbeidsdeskundige onderzoek. De UWV arts had al uitgelegd wat ik hiervan verwachten kan en ik heb erover gelezen op internet. Echt zenuwachtig ben ik niet maar Leo vind dat ik me er beter op had moeten voorbereiden. Nou, ik vertel gewoon eerlijk hoe het gaat en verder geen nieuws.

Stipt op tijd zijn we aan de beurt. Net als de arts heeft zij ook mijn dossier goed doorgenomen. Ze was ook al tot de conclusie gekomen dat zowel de bedrijfsarts als ikzelf aan onze verplichtingen volgens de wet Poortwachter hebben voldaan. Van de keuringsarts heeft zij een rapport ontvangen met een bijbehorend advies. Als ik me er ook in kan vinden neemt ze dit advies over. Dat betekent dat ik 18 uur mag blijven werken en voor de overige 16 uur word afgekeurd.

Nou, daar kan ik me zeker in vinden. Op deze manier tel ik nog steeds mee en kan blijven werken op een manier waarbij mijn lichaam genoeg tijd krijgt om te herstellen na inspanning en er ook nog een stukje leven gewaarborgd is. Er was een uur ingepland voor dit gesprek maar eigenlijk waren we na 3 minuten al klaar. We praten nog wat ontspannen door over hoe het nu verder gaat. Nu iedereen het met elkaar eens is over 18 uur werken zal dit door het UWV ook als zodanig worden verwerkt. De officiële beslissing krijg zowel ikzelf als de werkgever thuisgestuurd. Toch wel enigszins opgelucht lopen we naar de auto terug.

Waar ik in het verleden moest vechten om mijn 100% herstel gerealiseerd te krijgen heb ik in de laatste ziekteperiode moeten vechten om genoeg uren ziek te mogen blijven. Een noodzakelijk kwaad helaas maar de bedrijfsarts vond dat ik meer mijn best moest doen en makkelijk 20 uur per week kon blijven werken. Het definitieve oordeel is nu aan het UWV en daar zal ik me aan moeten houden. Natuurlijk kun je altijd tegen een beslissing in verweer gaan maar de praktijk heeft uitgewezen dat dit meestal zinloos is.

Mijn werkgever als zodanig heeft mij deze keer bij mijn re-integratie geen haar in de weg gelegd. Ik ben mij er dondergoed van bewust dat dit komt doordat 100% werken niet meer haalbaar is voor mij en dat het financiële risico nu gedekt is en niet omdat ze mij hebben leren kennen als een serieuze medewerker. Voor veel werkgevers draait alles om de centen en telt jouw persoonlijke situatie niet mee. In mijn geval was dit tot nu toe niet anders. Het doel was om mij minimaal gedeeltelijk in de WAO te krijgen en dat doel is nu behaald. Deze ervaring heeft mij getekend voor het leven.

Dit in tegenstelling tot enkele vorige en huidige leidinggevende die mijn kwaliteiten wel waardeerden en alles hebben gedaan om mij te steunen bij mijn re-integratie. Ze hebben voor mij bemiddeld waar ze maar konden. Ik heb mijn baan kunnen behouden op een leuke afdeling. Ik hoef niet meer 2x per week naar Purmerend te reizen maar heb een vaste werkplek op locatie Alkmaar. Per week werk ik 2 dagen thuis en 2 dagen in Alkmaar. Als ik moe ben en eerder wil stoppen met werken mag dat en kan ik die uren op een ander tijdstip thuis werken. Op deze manier is reizen, rusten en werken gewaarborgd op een plezierige manier. Het enige wat daarvoor nodig is is vertrouwen en dat vertrouwen zal ik niet beschamen. Begin dit jaar is de wet veranderd en mag de werkgever thuis werken niet meer verbieden tenzij hij hier gegronde redenen voor heeft. Ik had dit dus ook kunnen afdwingen maar dankzij mijn leidinggevende is mij deze weg bespaard gebleven.

Dinsdag 16-08-2016 
Eindelijk valt het verlossende antwoord in de bus.
Beslissing: toekenning WIA-uitkering
Beslissing over uitkering: U krijgt vanaf 31 augustus 2016 een loongerelateerde WGA uitkering.
Ik ben dus vanaf die datum 51,28% arbeidsongeschikt wat er in de praktijk op neerkomt dat ik per week nog maar 18 uur hoef te werken.

Wat een opluchting zeg, eindelijk duidelijkheid. Met een dikke middelvinger naar de bedrijfsarts, ha ha. Tegelijk met deze beslissing wordt er van alles meegestuurd. Een toelichting op de beslissing met daarin allerlei berekeningen. Een verslag van het onderzoek van de arbeidsdeskundige. Een verzekeringsgeneeskundige rapportage inclusief functionele mogelijkheden lijst en een eindconclusie van de verzekeringsarts. Het gaat te ver om hier alle rapporten uitgebreid te bespreken.

Wel wil ik erover kwijt dat het verzekeringsgeneeskundige rapport met functionele mogelijkheden lijst erg confronterend was. Nu staat er ineens zwart op wit wat mijn mogelijkheden en beperkingen in allerlei opzichten zijn en op welke manier ik in staat ben om die 18 uur te werken.

Dinsdag 04-10-2016 
We zijn nu 1,5 maand verder en het gaat goed met Marga. Het feit dat ik nu niet meer het gevoel heb dat ik me constant moet verantwoorden heeft een positieve invloed. Het geeft een stukje rust waardoor ik alles wat beter kan accepteren. Na 10 jaar heb ik eindelijk het gevoel dat ik mijn leven weer kan oppakken en verder kan gaan. Hoewel dit met enkele beperkingen is ben ik een gelukkig mens. Ik weet de belangrijke en onbelangrijke dingen in het leven beter van elkaar te scheiden en stel mijn prioriteiten zowel privé als in het werk.

EINDE HOOFDSTUK 8

klik hier om door te gaan naar hoofdstuk 9: de draad weer oppakken