Eindelijk erkenning
Woensdag 14 juni 2017
Ik ontvang van de directeur een email met daarin de volgende tekst: We hebben intern overleg gehad over handboek beheer en zullen een doorstart maken met een ander programma. Er is een geheel vernieuwde en verbeterde versie. Daarom aan jou twee vragen:
1. Ben je hierin geïnteresseerd?
2. Ben je in de gelegenheid om op 3 en 4 juli op cursus te gaan?
Leuk, ik mag op cursus om een bijdrage te leveren aan het kwaliteitshandboek. Ik antwoord dat ik daar zeker interesse in heb en dat ik graag meer wil weten over wat de cursus inhoudt. Jammer genoeg krijg ik daar geen antwoord op. Vreemd, maar na al die jaren ben ik eraan gewend dat er door diverse mensen geen antwoord gegeven wordt op mijn vragen en dat het zinloos is om de vraag nogmaals te stellen. Ik ben allang blij dat ik weer in beeld ben en besluit maar om de cursus blanco in te gaan en te zien wat er op me af komt.
Het is kort dag want de cursus is al over 2,5 week. De cursusdagen duren van 9.30 tot 16.30 uur. Daar komt de reistijd Heerhugowaard - Papendrecht nog eens bij. Door mijn ziekte is dat teveel voor mij. Normaal werk ik 4,5 uur op een dag en voor de overige uren ben ik afgekeurd maar gelukkig krijg ik toestemming om op zondag al naar een dichtbij gelegen hotel te gaan zodat ik uitgerust aan de cursus kan beginnen.
Ik ben zo blij als een klein kind. Eindelijk wordt ik weer serieus genomen en mag ik een cursus volgen zodat ik me daarna kan toeleggen op het digitale handboek. Wel eng hoor maar mijn enthousiasme is niet te stoppen. Leo is ook blij voor mij en biedt spontaan aan om mij zondagavond naar Papendrecht te brengen zodat ik niet met de trein hoef.
Uiteraard bespreek ik dit ook weer met Stefan maar hij is een stuk meer behouden. Mam, kijk je wel uit wat je doet? Promotie is de perfecte manier om van iemand af te komen. Eerst krijg je een betere functie en vervolgens zeggen ze dat je niet goed functioneert en kan je vertrekken. Uit deze uitspraak van mijn zoon kun je alleen maar concluderen wat een impact het gedrag van mijn werkgever ook op het gezin heeft gehad. Stefan woont niet in de buurt maar is altijd heel betrokken met mijn gezondheid en de belevenissen op het werk. Hij heeft een gezond portie wantrouwen en scholing genoeg om te kunnen beoordelen wat er speelt. Ik heb door de jaren heen veel aan zijn wijze adviezen gehad en zal ook deze opmerking zeker in mijn achterhoofd houden. Toch denk ik dat de directeur nu te goede trouw is en ik probeer Stefan daar ook van te overtuigen.