Goed nieuws
- 2018 -
Precies 4 jaar terug op 16 november 2014 vertrokken we naar Amerika voor de protonenbehandeling. Ik moet zeggen dat het erg goed met me gaat. In 2018 zat er nog steeds verbetering in voor wat betreft het eten. Vorige maand was zelfs het gedenkwaardige moment dat ik weer een bruin broodje kaas kan eten zonder extra toevoeging van tomaat en komkommer. Wat is dat lekker zeg! Vlees eten blijft lastig en de sauzen vloeien dan ook rijkelijk overal overheen. De kilo's zijn er het afgelopen jaar aangevlogen en ik begin me langzaamaan af te vragen of het niet tijd wordt om maar weer aan de lijn te gaan. Geen aantrekkelijk idee nu ik eindelijk weer een beetje normaal kan eten. Bijna alles vind ik weer lekker en ik geniet er zo van.
Op het werkt loopt alles ook weer en na jaren aanmodderen heb ik eindelijk weer wat zinnigs te doen. Helaas heb ik het wandelen en tennissen wel stop moeten zetten. Mijn knieën zijn versleten en ik kan je vertellen dat dit heel pijnlijk is. Eén knie is aan vervanging toe. De cortisone injectie heeft niet geholpen dus wacht ik nu op een operatie waarbij ik een nieuwe knie krijg. Dit wordt het 1e kwartaal van 2019. Stefan zijn reactie hierop is ad rem: Oh jee, ik voel al een nieuwe website aankomen. Komt een vrouw bij de knieëndokter :-) Nee hoor Steef, ik ga niet nog een website starten dus maak je geen zorgen.
Verder waren we 29 november 40 jaar getrouwd. Toch wel een reden voor een feestje en daarom gaan we met een klein groepje heerlijk luxe uit eten. Minpuntje is dat Stefan, Katka en de kindertjes er niet bij kunnen zijn. Leuk om te vertellen is dat ze wel met oud en nieuw komen. De kids verheugen zich al op het gigantische vuurwerk wat hier in de straat altijd afgestoken wordt. Maar goed, zaterdag 1 december hebben we een geweldig luxe etentje gegeven voor een select groepje en een vriend van ons zorgde voor live muziek. We zijn gigantische verwend en kunnen terug kijken op een prachtig feest.
Maandag 3 december
De feestvreugde duurt maar kort want vandaag krijg ik een MRI scan bij de Bergman kliniek met aansluitend een gesprek bij de orthopedisch chirurg. Deze vertelde mij dat er een stuk bot onder mijn knie weg is en dat daar kraakbeen zit. Hij laat de beelden zien en het is best wel een grote plek. Ergens is er een verkeerde celdeling geweest waardoor dit is ontstaan. Van deze woorden schrik ik enorm, alle alarmbellen gaan af en ik vraag direct of het kanker is. Zo ziet het er niet uit maar het kan het wel worden. Daarom ga ik dit eerst bespreken met de radioloog en met het AMC ziekenhuis. Het zou kunnen dat ze dit willen volgen. Het AVL ziekenhuis waar ik nu onder behandeling ben is geen optie omdat daar geen orthopedische afdeling is. Ik bel je volgende week om te vertellen wat er verder gaat gebeuren. En zo keren we ontdaan terug naar huis en breekt het overbekende wachten weer aan.
Dinsdag 11-december
De arts heeft contact gehad met zijn collega uit het AMC. Deze man schijnt de beste botspecialist te zijn en hij zal op korte termijn een definitief advies uitbrengen. Ook ben ik besproken in het team en heeft de radioloog de scan bekeken. Het is geen kanker. Waarschijnlijk is het fibreuze dysplasie maar het kan ook zijn dat ik in het verleden een bot infarct heb gehad. Het plan is nu om het bot in het onderbeen te gaan verstevigen met een pen die ze vastzetten met cement met een vlak stuk erop. Op dit vlakke stuk gaan ze dan een hele knieprothese plaatsen. Zoals het er nu uitziet kan ik toch geopereerd worden in de Bergman kliniek. Wat een opluchting zeg, beter nieuws kon ik niet krijgen zo aan het eind van het jaar.
Wij wensen iedereen alle goeds voor het nieuwe jaar toe. En voor iedereen die het moeilijk heeft: heel veel geluk, liefde en wijsheid toegewenst.
Eén ding geldt voor iedereen: We Leven, Lachen en Lijden!
Marga den Engelsman