Weigeren van herstel

Dinsdag, 02-11-2010
Na de hectiek van de 3 daagse audits door de KEMA is de rust weer teruggekeerd. In tegenstelling tot de resultaten bij de fusiepartner is de auditor op locatie Alkmaar uitermate tevreden. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 komt verslag uitbrengen.

En dan nu het verhaal ziek en hersteld. Ook mijn ad interim leidinggevende nummer 5 is slecht te spreken over de periodieke evaluatie van de bedrijfsarts. Inhoudelijk staat erin dat hij op voorhand geen zwaarwegende medische bezwaren heeft tegen mijn werkhervatting maar dat de informatie die hij opvraagt bij de specialist van het AVL hem meer duidelijkheid moet verschaffen zodat hij eind november op het spreekuur de arbeid-(on)geschiktheid zal her beoordelen. Wat een lafbek! Ik begon hem net te vertrouwen maar dat heeft hij zelf weer afgebroken; jammer.

Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 zegt dat ik inmiddels voor 12 uur beter gemeld ben. Ik werk echter 16 uur per week. Zij loopt ook met haar hoofd tegen een muur en adviseert mij om als het lukt gewoon door te gaan met mijn urenopbouw en mij toch telkens hersteld te melden voor de uren die ik werk.

Mijn ad interim leidinggevende nummer 6, tevens directeur begrijpt volgens haar niet waarom ik er een probleem van maak omdat het gedeeltelijk ziek laten staan geen consequenties voor mij heeft. Het feit dat ik ontslagen kan worden als ik wel weer opnieuw ziek word, het feit dat het voor mij financieel nadelig is en dat ik mijns inziens meewerk aan het ten onrechte creëren van een vangnet vergeet hij haar te vertellen.

Ik zeg dat ik toch graag wil weten wat we gaan doen. Ik moet de gegevens over mijn herstel doorgeven aan mijn arbeidsongeschiktheid verzekering en daar kan ik niet langer mee wachten. Er zijn wat mij betreft 3 mogelijkheden:
1. Ik word met terugwerkende kracht beter gemeld voor de uren die ik werk. De reiskosten worden herrekend, ook de kledingtoelage wordt weer uitbetaald.
2. Men vraagt een deskundigenoordeel aan bij het UWV. Die uitspraak is bindend.
3. Marga neemt contact op met haar advocaat.

Punt is dat het niet verstandig is om mijn werkgever deze keuzes te bieden. Als ik dit te hoog laat oplopen weet ik zeker dat ik eruit gewerkt word. Eigenlijk sta ik met de rug tegen de muur en kan niets ondernemen tegen dit wanbeleid. Als kostwinner moet ik er alles aan doen om deze baan te behouden.
We spreken daarom af dat ik nog even geen actie onderneem. Vanmiddag spreekt mijn ad interim leidinggevende mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur en zij zal er nogmaals over praten. Ik vraag of ze de vraag wil stellen wat hij zou doen als hij in mijn schoenen zou staan. Zij zegt deze vraag zelfs nog meer in de privé sfeer te willen stellen. Het is het beste om er meer een persoonlijke zaak van te maken zegt ze want met het beleid komen we niet verder.

Woensdag, 03-11-2010
Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 is vanmorgen aan het werk op de locatie in Midden Beemster. Hier vindt ook het kwaliteitsoverleg plaats met haar leidinggevende. Voor mij is dit leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK. Als zij aangeeft even over mij te willen praten wordt ook het hoofd van de afdeling kwaliteit erbij geroepen.

Ondertussen kijk ik op mijn klokje en besluit niet langer op haar te wachten. Het is 13.30 uur en ik ga naar huis. In de hal beneden kom ik mijn ad interim leidinggevende nummer 5 tegen en zij vraagt of ik nog even tijd heb om met haar te praten. Ik ben toch met de bus dus waarom niet. We gaan in haar kantoor zitten en ze begint meteen te vertellen over haar gesprek over mijn re-integratie.

Ik moet geloven dat er alleen maar goede bedoelingen zijn en dat men mij wil behoeden voor het te snel opbouwen van mijn uren. Het is namelijk bekend dat langdurig zieken vaak te snel hun uren willen opbouwen waardoor er later weer uitval is. Dat is precies wat ze bij jou willen voorkomen en waarom ze hier zo uiterst voorzichtig mee omgaan. Ik constateer dat haar rol en die van de bedrijfsarts dus niets voorstelt en eigenlijk overbodig is.
De mensen die het voor het zeggen hebben kunnen dus mijn gezondheid en arbeidsgeschiktheid beoordelen zonder dat ze hier specifieke medische info van de bedrijfsarts en mijn specialist hebben of mij persoonlijk kennen en mijn werk hebben beoordeeld. Ik vind dat heel erg knap; waar vind je tegenwoordig nog zulke mensen? De stichting mag trots zijn!!!

Samengevat komt het erop neer dat je telkens eerst 14 dagen tot 4 weken moet werken voordat je voor alle uren die je werkt hersteld gemeld wordt. Op dit moment heb jij jezelf voor 16 uur per week hersteld gemeld. In het systeem houden ze 12 uur aan en als je na 2 weken overstapt op bijvoorbeeld 20 uur werken per week dan word je hersteld gemeld voor 16 uur enz.

Ik vat het even samen om te kijken of ik het goed begrijp. Per periode moet ik mijzelf dus eerst bewijzen en werk ik een aantal uren voor de kat zijn viool. Dit betekent 70% salaris in plaats van 100% met als gevolg een lager salaris, wat dan vervolgens een lagere opbouw voor het vakantiegeld, een lagere opbouw voor de eindejaarsuitkering, een lagere pensioenopbouw, minder reiskostenvergoeding en geen opbouw voor verlofuren inhoudt. Klinkt best belachelijk al zeg ik het zelf.

Ik val haar in de rede en vraag waarom zij, ikzelf en de bedrijfsarts nog steeds een rol spelen in mijn eigen re-integratie. Ik voel me goed, de bedrijfsarts heeft geen bezwaren tegen mijn urenopbouw en jij kunt bevestigen dat ik mijn werk meer dan voldoende weer opgepakt heb. Hoe kan het dan dat mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK het beter weet en blijft volhouden dat het beter voor mij is om het werken eerst te proberen? Dat is nu eenmaal het beleid! Waar staat dit dan? Ik heb het opgestelde re-integratiebeleid bijna gespeld maar ik kan er nergens iets over vinden. Bij mijn re-integratie in 2008 was dit beleid er niet, hoe verklaar je dat dan?

Het staat inderdaad nergens maar ze mogen nu eenmaal van het CAO afwijken. Ja hoor, hoe is het mogelijk! Geloof je dat nu echt? Ik leg haar uit dat alleen van het CAO afgeweken mag worden als dit vermeld is bij het betreffende artikel in het CAO en dan nog mag er alleen vanaf geweken worden als dit ten gunste van de werknemer is. Dit hap snap beleid is echt nergens op gebaseerd.

Inmiddels ben ik behoorlijk boos en opgefokt en wil naar huis. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 zegt dat ze alles voor mij op papier zal zetten en naar mijn privé adres zal e-mailen. Nogmaals, meer als dit zit er niet in en kan ik er niet uithalen voor je. Het is accepteren of doorgaan maar dan heb je straks met iedereen ruzie behalve met mij. Denk er goed over na en bespreek het met Leo. Wat je ook besluit, ik sta achter je en zal je steunen.

Als ik naar de bus loop klinken de woorden van mijn ad interim leidinggevende nummer 5 door mijn hoofd. Ik doe zo mijn best om er weer bovenop te komen en mijn werk zo goed mogelijk te doen. Is het financiële risico voor mijn werkgever dan zo belangrijk dat ze het beschadigen en tot in de ziel kwetsen van een werknemer ervoor over hebben?
Cruciaal is de inschatting over de duurzaamheid van je herstel. Bestaan er dan mensen die duurzaam herstel kunnen garanderen? De tranen lopen over mijn wangen. Zou de directie zich wel eens afvragen hoe ze zelf zouden reageren als zij dit zelf of een naaste zou overkomen? Het laatste beetje respect dat ik nog had hebben ze zelf systematisch afgebroken.

Als ik thuiskom zit de e-mail van mijn ad interim leidinggevende nummer 5 in mijn postvak. Ik waardeer het heel erg dat ze het beleid in deze email heeft opgeschreven en toegelicht, daar is moed voor nodig en dat waardeer ik zeer. Een citaat: Doel van je re-integratie is dan 100% herstel, dus geen vangnet van 5 of 10% ziek "in het systeem". Dus volledig herstel, waarbij de aard van je werkzaamheden bestaat uit kwaliteitsbeheer (beheer kwaliteitsmanagementsysteem) en interne controles van administratieve processen. Ik kan jouw twijfels hierover jammer genoeg niet wegnemen, maar dat begrijp ik.

Leo heeft de mail wel 10 keer gelezen en weet niet wat hij met mij aan moet. Ik kan alleen nog maar huilen, huilen en nog eens huilen. Het is niet meer te stoppen. Alle ellende komt eruit en ik voel me zo tekort gedaan.

Donderdag, 04-11-2010
Ze hebben hun zin. Ik stuur een mail naar mijn ad interim leidinggevende nummer 5 dat ik er niet ben vandaag. Ik kan het niet meer opbrengen. Ziek melden kan ik me niet want ik ben niet hersteld gemeld voor de uren die ik werk. Dat mag zij voor mij oplossen, ze zoeken het maar uit.

Het hele gebeuren zit me behoorlijk hoog en ik moet moeite doen om mijzelf te beheersen en niet weer in tranen uit te barsten. Leo is naar de beursvloer in Alkmaar en ik stort me maar op het huishouden. Winterdek op bed, logeerkamer in orde, stoffen en zuigen, vriezer schoonmaken, ik ga maar door. Deze GAK dag is goed besteed.
Hoe hard ik ook werk, het lukt niet om mijn gedachten te verzetten. Ben ik nu echt de enige die niet gelooft in de praatjes van mijn werkgever? Is mijn ad interim leidinggevende nummer 5 nu alleen de boodschapper of gelooft ze mij echt niet als ik haar zeg dat leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK zijn eigen straatje schoonveegt?

Wat zou ik alles graag openbaar maken maar dat kan nu eenmaal niet. Ook zal ik mijzelf niet geliefd maken als ik dit dagboek publiekelijk ga delen want het is voor niemand leuk om te lezen dat hun werkgever er dubieuze handelingen op na houdt. Bovendien geeft mijn dagboek alleen mijn gedachten en gevoelens weer. Niemand is naar zijn mening of verweer gevraagd.

Vrijdag, 05-11-2010
Gelukkig, ik zie er weer een beetje toonbaar uit maar de laatste 2 dagen hebben veel energie gekost. Zonde om mijn energie hieraan te besteden maar zo ben ik nu eenmaal. Ik kan dingen die niet afgerond of onterecht zijn zo moeilijk loslaten, dat is de aard van het beessie.

Stefan komt zo en zijn vriendin komt vanavond uit haar werk hier naartoe. Als Stefan er is komt het gesprek al snel op mijn werk. Hij wil mij heel graag helpen door zich in de stof te verdiepen en daarnaast voor mij te spreken in de praktijk. ” Het lijkt mij wel leuk” zegt hij. Zelf heb ik de kennis wel maar ben niet ad rem genoeg. In een gesprek op directie niveau wordt er zo over mij heen gewalst. Stefan daarentegen is zo goed ontwikkeld dat hij in een gesprek zeker de boventoon zal voeren.

Nog steeds spoken de uitspraken en beweegredenen van leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK door mijn hoofd. Ben ik dan echt de enige die dit spel doorheeft of is de rest te goedgelovig? Liever zou ik niets meer met die lui te maken willen hebben maar ik kan mijn inkomen nu eenmaal niet missen en bij een andere werkgever maak ik met mijn medische achtergrond geen schijn van kans.

Terwijl ik dit aan het tikken ben krijg ik een vreselijke hoofdpijn. Ik zing het nog even uit maar ik heb het gevoel dat mijn hoofd uit elkaar knalt. Dat is natuurlijk precies de bedoeling; net zolang tot je er helemaal ziek van wordt, zegt Leo. Ik neem maar weer een Aleve.
Het klinkt belachelijk maar ik heb tegen mijn natuur in besloten om naar mijn werkgever toe te doen alsof mijn neus bloedt en dat ik geloof dat ze dit beleid alleen maar volgen omdat ze het beste met mij voor hebben. Mijn werkzaamheden blijf ik uiteraard naar behoren uitvoeren. Ik ga mijn ad interim leidinggevende nummer 6 wel vragen of er in december een functioneringsgesprek kan plaatsvinden.

De spreuk heb ik zelf verzonnen. Hij behoeft verder geen uitleg, laat je fantasie er maar eens op los. Daar komt ie………...............…………

Gedraag je als en hond en luister naar je baas.

Maandag, 08-11-2010
Mijn laatste actie voorlopig is een vraag stellen aan de werkgeversorganisatie Actiz en de werknemersorganisatie Abvakabo FNV. Dit zijn 2 van de partijen die betrokken zijn bij het CAO overleg en ik hoop dat ze mij kunnen uitleggen hoe het nu precies zit met het ziek- en hersteld melden, het CAO en mijn re-integratie.

Actiz is voor mij niet telefonisch te benaderen dus doe ik het via email. Ik krijg snel een email terug maar zoals verwacht krijg ik bij Actiz geen antwoord op mijn vraag. Het is een organisatie speciaal voor werkgevers. Jammer want ik weet dat daar hele kundige mensen zitten omdat ik in het verleden beroepshalve regelmatig contact met ze had.

Ik wil absoluut niet dat mijn werkgever ergens op aangesproken wordt maar ik wil wel graag weten of mijn zienswijze juist is. Het is nu tijd voor een telefoontje naar de Abvakabo FNV (werknemersorganisatie/bond) waar ik lid van ben.

Ik heb 3 duidelijke vragen:
1. Is volgens het CAO VVT arbeidstherapeutisch werken nog steeds toegestaan?
2. Mag de werkgever afwijken van artikel 8.1.2, productieve arbeid en re-integratie activiteiten tijdens ziekte.
3. Mag de werkgever mijn gedeeltelijke herstelmelding weigeren terwijl ik mijn werk naar behoren uitvoer en mijn leidinggevende en bedrijfsarts mijn herstel goedkeuren?

Met daarop 3 duidelijke antwoorden:
1. Ja, maar de gewerkte arbeidstherapeutische uren moeten wel tegen 100% salaris worden uitbetaald.
2. Nee, dit is niet toegestaan.
3. Ja, voorwaarde is dat deze weigering/periode redelijk en billijk is te noemen. De bedrijfsarts heeft hierin niet meer dan een adviserende rol. Bij meningsverschillen doet de arbeid-deskundige van het UWV een uitspraak die bindend is.

Woensdag, 10-11-2010
Zo, mijn boze bui is weer gezakt en ik ben lekker aan het werk. Gisteren heb ik mijzelf voor 20 uur in de week hersteld gemeld. Ik ben dus al over de helft op mijn weg naar herstel. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 heeft het erg druk. Ik vraag of ze tijd heeft om het één en ander door te nemen en dat is gelukkig geen probleem.

In de eerste week heb ik een simpele opdracht in mijn eigen werk gekregen om er langzaamaan weer in te komen. Die klus was snel geklaard maar gelukkig ben ik gewend om zelfstandig te werken. We zijn nu 2 maanden verder en ik zit er weer goed in. Een aantal werkzaamheden die volgens mijn inzicht belangrijk zijn heb ik opgepakt en uitgewerkt. Ik wil graag de bevestiging hebben dat het inderdaad nuttig en noodzakelijk is wat ik doe.

De uitnodiging voor het spreekuur van de bedrijfsarts is ook binnen. Precies op de dag dat er een totale maansverduistering is, 21 december 2010. Ik zou eind november al een afspraak krijgen, dat was afgesproken en staat zelfs vermeldt in het periodieke evaluatie verslag. 21 december is een maand later dan afgesproken, dat stimuleert een mens wel of is er per ongeluk een foutje gemaakt?

Onder het genot van een kopje koffie bespreken we mijn werkzaamheden. Ze is meer dan tevreden dus dat is positief voor mij. Net als ik vindt zij het ook raar dat het zo lang duurt voordat ik naar de bedrijfsarts moet. Voor mij voegt het niets meer toe, bepaal jij maar of de afspraak verzet moet worden naar eind november. Ik vind alles best. Dan laten we het maar zo.

Mijn re-integratie en het beleid heb ik afgelopen weekend uitgebreid besproken met Leo en Stefan. We hebben besloten om mijn werkgever het voordeel van de twijfel te geven en niet meer tegen het beleid in te gaan. Mijn baan is te belangrijk om ontslag te riskeren. Bij mijn vorige re- integratie periode begonnen de problemen pas toen ik me voor 100% hersteld meldde dus het verbaast me wel zoals het nu gaat. Het begint er aardig op te lijken dat ze het expres doen. Het begint er inderdaad op te lijken zegt mijn ad interim leidinggevende nummer 5 maar ook ik geef ze voorlopig nog het voordeel van de twijfel.

Ik vertel nog over het telefoontje naar de bond en zeg dat we het hier voorlopig maar bij moeten laten. Als ik eenmaal volledig hersteld ben kan ik ook in één keer een verrekening vragen want dit neemt op dit moment teveel negatieve energie van mij. Dat is goed zegt ze, maar weet dat ik het niet laat rusten en er voor je achteraan blijf gaan. Ik sta achter je.

Oh ja, nog één vraagje: Heb ik het nu goed begrepen dat ik niet alle uren die ik werk doorbetaald krijg? Ja, je krijgt de uren die je hersteld gemeld bent door PSA voor 100% en de overige uren die je werkt tegen 70% salaris doorbetaald zo is besloten. Ik heb trouwens van het hoofd arbeidszaken geen antwoord gekregen op de vraag waarom je geen kledingtoelage meer ontvangt. Ze heeft de vraag voorgelegd aan het hoofd van de salarisadministratie. Tjonge, zeg………hoe moeilijk kan het zijn?

Vrijdag, 12-11-2010
De vrijdag is altijd een rustige dag wat telefoon en aanloop betreft. Toch loopt er vandaag een manager langs. Deze manager vraagt mij of ik al hersteld gemeld ben voor alle uren die ik werk. Volgens mij ben ik niet hersteld gemeld voor alle uren die ik werk. Ik heb wel via mijn leidinggevende gevraagd naar de precieze data en het aantal uren waarvoor ik wel hersteld gemeld ben. Ik heb deze data nodig voor mijn arbeidsongeschiktheid verzekering. Helaas is daar nog geen antwoord op gekomen. Waarom vraag je dat?
De manager vraagt of ik me wel juridisch laat bijstaan en vertelt mij uit ervaring hoe de afdeling PSA (personeel- en salarisadministratie) omgaat met langdurig zieken en hoe er over langdurig zieken gedacht alsook gesproken wordt. Nu is dit natuurlijk geen nieuws voor mij maar bevestigt wel mijn nare gevoel over het toegepaste beleid.

Ik wens uit de grond van mijn hart dat niemand van de directie of mijn collega’s van de afdeling PSA ooit langdurig ziek zal worden. Dit wens je je ergste vijand nog niet toe. Maar stel dat het nu wel gebeurd? Wordt het beleid dan aangepast of krijgen ze dan een koekje van eigen deeg?

Woensdag, 17-11-2010
Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 heeft vanmorgen in Midden Beemster een gesprek met haar leidinggevende en mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK. Ze heeft woord gehouden en wil af van alle onduidelijkheden. Als ze weer in Alkmaar is komt ze naar me toe om te vertellen wat er besproken is. Binnenkort komt er een gesprek met z’n drieën over mijn werkzaamheden van nu en mijn werkzaamheden in de toekomst. Morgen wordt er een datum gepland.

Verder heeft ze aangegeven dat ze af wil van de manier waarop mijn gedeeltelijke herstelmeldingen worden verwerkt. Het slaat nergens op en is op niets gebaseerd. Er gaat nu een bericht uit naar de bedrijfsarts om te zeggen dat hij een uitspraak moet doen over de zogenaamde “duurzaamheid” van mijn herstel waar men zich steeds op beroept. Met andere woorden: Hij moet zich uitspreken over de vraag of en zo ja wanneer ik in de toekomst opnieuw ziek zal worden. Het duurt haar te lang om te wachten tot de volgende afspraak op 21 december. Er moet nu duidelijkheid komen. Ook vindt ze net als ik dat de toegepaste werkwijze niet bevorderlijk is voor mijn herstel. Met belangstelling zie ik de uitspraak van de beste man tegemoet.

De exacte datums en uren herstel zoals die ingevoerd zijn in het systeem zijn bij mijn ad interim leidinggevende nummer 5 en mij nog niet bekend. Zij is niet geautoriseerd en kan deze gegevens niet inzien. Ze moeten opgevraagd worden. Op de vraag over de kledingtoelage heeft ze ook nog geen antwoord gekregen. Helaas worden de gestuurde e-mails van onze kant doorgestuurd naar iemand anders of gewoon niet beantwoord.

Dinsdag, 23-11-2010
Zo, we doen er weer 4 uur bij deze week. Ik werk nu 24 uur per week. Het gaat de goede kant op. Wat het werk betreft doe ik maar wat waarvan ik denk dat het zinvol is. Buiten mijn ad interim leidinggevende nummer 5 interesseert het niemand iets wat ik zoal doe de hele dag.

Zij heeft vandaag een mail gestuurd naar mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK met het verzoek om volgende week dinsdag een gesprek te plannen voor ons drieën. Ik hoop dat er in dat gesprek wat meer duidelijkheid komt over mijn werkzaamheden en functie. Nu maar hopen dat ik mijn grote mond kan houden als mij weer zoethoudertjes worden voorgehouden en onzinverhalen worden verteld. Vanaf 2008 wordt mij al een worst voorgehouden over mijn werkzaamheden, nieuwe functie, werkplek, nieuwe aanvullend contract en studiemogelijkheden. Nu zijn zij aan zet om zich waar te maken, dat wordt wel eens tijd dacht ik zo.

Woensdag 24-11-2010
Na de laatste audit heeft mijn ad interim leidinggevende nummer 5 haar eigen werk weer hervat en heeft zij niet genoeg inzicht in de werkzaamheden die ik zou moeten gaan doen. Het is een groot voordeel dat ik gewend ben om zelfstandig te werken en dat ik goed weet in te schatten welke werkzaamheden op dit moment belangrijk zijn. Vervelen doe ik me geen moment maar het zou fijn zijn als ik bevestigd zou krijgen dat het enig nut heeft wat ik doe.

Omdat we alle procedures moeten samenvoegen met de procedures die instellingsbreed gebruikt worden lijkt het me logisch dat er enig overleg plaatsvindt en dat ik wat sturing krijg. Omdat we nog geen antwoord hebben op de vraag of we volgende week langs kunnen komen voor een gesprek over mijn werkzaamheden heeft mijn ad interim leidinggevende nummer 5 vandaag nogmaals een email gestuurd.

De loonstrookjes zijn binnen. Vol verwachting open ik de envelop en geloof me of niet, ik ben sprakeloos. Het eerste wat me opvalt is dat de kledingtoelage weer uitbetaald is en dat deze zelfs ook herrekend is. Wat een topprestatie! Vlug loop ik naar mijn ad interim leidinggevende nummer 5 om het te vertellen. Of het ziekteverzuimpercentage en de korting ziekengeld klopt kan ik niet meteen zien maar dat reken ik vanavond thuis wel uit.

Zo gezegd, zo gedaan. Na het eten ga ik snel naar boven om achter mijn pc en rekenmachine te gaan zitten. Ik reken mezelf bijna het ziekenhuis in maar ik kan geen fout ontdekken. Het ziekteverzuim percentage klopt en de inhouding voor het 2e ziektejaar klopt ook. Dat kan toch niet? Ik moet iets over het hoofd zien.....wat doe ik fout? Hoe ik ook reken, ik kan geen fout ontdekken. Op mijn loonstrookje klopt alles dus. Het enige wat ik nu nog graag zou willen weten: is er handmatig ingegrepen in de gegevens of zijn mijn verzuimgegevens nu ook met de juiste data in het systeem gezet?

In het gesprek van 2 november dat mijn ad interim leidinggevende nummer 5 met mijn nummer 6 had heeft hij uitgebreid aan haar uitgelegd waarom ik niet hersteld gemeld word voor het aantal uren dat ik werk. Nummer 5 heeft dit keurig verwoord in een email naar mij. Het kan hem ook niet ontgaan zijn hoe belachelijk deze toegepaste werkwijze over komt. Het zal zeker ook niet de bedoeling geweest zijn dat deze uitleg in een email vastgelegd zou worden. Misschien is dat de reden waarom de gegevens nu juist op mijn loonstrook staan? Ach, wie zal het zeggen. Als het maar klopt. Champagne!

Leo zit ook boven en Stefan belt ons via Skype. Met z'n drieën discussiëren we over de vraag hoe ik me volgende week tijdens het gesprek moet opstellen. Het probleem is dat mijn gezicht altijd boekdelen spreekt. Dit gaat vanzelf en ik kan er niets aan doen. Als ik dus een opmerking maak of luister naar wat de ander zegt, kan iedereen zo van mijn gezicht aflezen wat ik denk. Ik moet maar flink gaan oefenen hoe ik het beste een neutraal gezicht kan opzetten.

Van Stefan krijg ik ook de tip om mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK volgende week hartelijk te bedanken voor zijn bemiddeling en dat ik hem zeg dat ik het heel erg waardeer dat mijn herstelmeldingen nu alsnog verwerkt zijn. Het zou namenlijk zomaar kunnen dat dit niet de bedoeling is geweest en dat iemand in zijn onschuld de juiste gegevens heeft ingevoerd is het systeem. In dat geval zal hij nu waarschijnlijk niet zeggen dat dit niet de bedoeling is geweest maar als hij om wat voor reden dan ook de opdracht heeft gegeven om mijn herstelmeldingen wel te accepteren dan heeft hij er in ieder geval waardering voor terug en blijven de verhoudingen ongeschonden.

Donderdag 25-11-2010
Vandaag ontvangen we een email van het hoofd van de afdeling kwaliteit en projecten. Het is goed dat we dinsdagmorgen langs komen voor een gesprek. Nu maar hopen dat ze zich niet teveel voor het blok gezet voelen.

Dinsdag, 30-11-2010
Vandaag heb ik het gesprek met mijn leidinggevende nummer 6 tevens directeur, het hoofd van de afdeling kwaliteit en projecten (zal mijn nummer 7 wel worden verwacht ik) en mijn ad interim leidinggevende nummer 5. We moeten hiervoor naar Midden Beemster. Het is onze insteek dat ik na dit gesprek wat wijzer ben over de plannen. Ik ben niet zenuwachtig en heb er nauwelijks aan gedacht. Eigenlijk verwacht ik er niet veel van.

We zijn iets te vroeg maar dat is geen probleem. Na de verplichte beleefdheden gaat de directeur uitleggen wat de AO/IC (Administratieve Organisatie & Interne Controle) voor werkzaamheden voor mij in petto heeft. Gezien mijn achtergrond zal ik veel controlerende taken krijgen en mijn takenpakket wordt doorgenomen.

Ik zal ze in het kort noemen: Het cliëntdossier met de indicatie ZZP, kloppen de verrichtingen, verantwoording en registratie en ondertekening van het zorgplan. De HKZ met de harmonisatie van de handboeken. De meetweek, de cq index (cliënten tevredenheidsonderzoek), medewerker monitor (tevredenheidsonderzoek), audits, digitale archivering, de mic en mim controle. Hij vraagt om een reactie van mij op dit pakket en ik zeg het mij allemaal heel interessant lijkt en dat ik er veel zin in heb.

Deze afdeling gaat volgend jaar verhuizen naar Purmerend en we bespreken de praktische problemen met betrekking tot het openbaar vervoer waarvan ik afhankelijk ben. Hij weet dat er een staffunctionaris bij mij in de buurt woont en zal voor mij informeren of ik met haar mee kan rijden. Werktijden/dagen moeten dan aangepast worden. Mijn loonkosten zijn gesplitst in 28 uur voor ATP (Advies, training, projecten) en 6 uur FEZ (Financieel Economische Zaken). Het hoofd van de FEZ moet hier dus ook iets over gaan roepen. (die mij niet op zijn afdeling wilde omdat ik geen continuïteit kan garanderen) mijn leidinggevende nummer 6 tevens directeur AOK wil mij wel voor 34 uur hebben maar dan moet hij daar budget voor zien te krijgen.

Ik vertel dat het mijn doel is om op 1 januari 2011 volledig hersteld te zijn. De directeur geeft aan dat het advies van de bedrijfsarts maatgevend is bij mijn herstel. Hij zal overleg plegen met de bedrijfsarts omdat hij een inschatting moet gaan maken over de duurzaamheid van mijn herstel. Dan hebben we het nog over scholing en instructie voor mij.

Mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur beloofd mij om met de besproken personen om de tafel te gaan zitten en mijn takenpakket uit te schrijven. Ik heb er weinig vertrouwen in maar houd netjes mijn mond. Naast de laptop van mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur liggen 3 of 4 geeltjes. Dit zijn die kleine gele notitieblaadjes die aan één kant plakken. Daar zijn de aantekeningen van dit gesprek op gemaakt. Ik verwacht dat deze blaadjes direct in de prullenbak verdwijnen zodra ik weg ben. Een knap verslagje of bevestiging van dit gesprek verwacht ik echt niet. In 2009 heb ik bijna hetzelfde gesprek gevoerd en ook toen is er daarna niets gebeurd.

Wat voor mij belangrijk is zijn mijn huidige werkzaamheden, mijn herstelmeldingen, een functiewijziging of een aanvulling op mijn contract. Als ik een vraag stel in die richting wordt de vraag niet begrepen en krijg ik een heel verhaal waar ik op dit moment niets mee kan. Over mijn huidige werkzaamheden wordt gezegd dat ik door moet gaan zoals ik dat nu doe.

Ik vind dat ik me keurig heb gedragen tijdens het gesprek. Ik ben nergens op ingegaan, heb geen negatief commentaar gegeven en heb mijn gezicht in de plooi weten te houden. Ik was het overal mee eens en heb geprobeerd een positieve indruk achter te laten.

Het is nu februari 2012 en ik heb van mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK nog steeds niets gehoord of ontvangen. Zou het nog komen???

Woensdag, 01-12-2010
Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 komt vragen wat ik van het gesprek vond gisteren. Nou, eigenlijk vind ik er niets van. Ik heb het allemaal al eerder gehoord en toen ik vroeg naar mijn huidige werkzaamheden zaten ze met hun mond vol tanden. Vanaf nu ben ik gewoon jouw “personal assistent” hoor. We constateren samen dat er in Alkmaar genoeg werk voor mij is en dat we het verder hier maar bij laten.

Dinsdag, 21-12-2010
Vanaf vandaag meld ik me 100% beter. Ik heb dit besproken met mijn ad interim leidinggevende nummer 6 en zij heeft geen bezwaar. Ik doe mijn werk goed, snel en zorgvuldig vindt zij. Vanmiddag staat er weer een afspraak met de bedrijfsarts gepland. Ik ben benieuwd hoe hij erover denkt.
Leo gaat weer met mij mee. Ik vind het noodzakelijk dat we in mijn geval samen gaan. Twee horen er tenslotte meer dat één. Ik heb me voorgenomen om de beste man zo min mogelijk te vertellen en alleen antwoord op zijn vragen te geven. De bedrijfsarts weet inmiddels hoe ik ben en hij heeft wat documentatie klaar liggen.

Hij heeft verschillende onderzoeksverslagen inzake orale erytroplakie op internet opgezocht en belooft deze aan mij door te mailen. Erg veel heb ik er niet aan want het is geheel in het Engels en wemelt van de medische termen. Ook heeft hij zich verdiept in het thema “duurzaamheid van herstel”. Volgens de Wet Verbetering Poortwachter (WVP) hoeft de feitelijke werkhervatting niet altijd samen te vallen met het volledige medisch herstel. Hier zijn wel restricties aan verbonden en de bedrijfsarts moet ervoor waken dat het uitstel van de herstelmelding niet onnodig lang is. Een periode van 6 tot 8 weken is volgens hem normaal.

Ik moet nu dus eerst gedurende een periode van 8 weken 100% gaan werken om te bewijzen dat ik het aankan en echt duurzaam hersteld ben. Ik vind dat ik gedurende de laatste 4 maanden (vanaf september) genoeg bewezen heb dat ik het werken aankan en ga fel tegen zijn advies in. Ik kan praten als brugman maar hij is niet van dit advies af te brengen. Het advies luidt: 95% hersteld, 100% werken en in februari als alles goed gaat ook een medisch herstel van 100%. Onder protest ga ik akkoord. De bedrijfsarts heeft een andere baan aangenomen en ik zal hem niet meer terugzien. We schudden elkaar de hand en ik wens hem succes in zijn nieuwe baan toe.

Maandag, 27-12-2010
Mijn ad interim ontvangt een email van leidinggevende nummer 6, tevens directeur. Hij vindt het advies helder en neemt dit over. Uiterlijk op 14 februari 2011 wordt de proefperiode geëvalueerd alvorens mij beter te melden.

Dinsdag, 28-12-2010
Dan ontvangt mijn ad interim een email van een medewerker arbeidszaken. “In het systeem staat Marga Engelsman nog 10 uur ziek. Wil jij via de receptie doorgeven dat er een gedeeltelijke beter melding per 21-12-2010 voor 95% komt?”. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 stuurt de mail weer door naar mij met de opmerking dat dit inderdaad nog gebeuren moet en of ik dat zelf in orde wil maken.

Ik mail haar direct terug. “Echt niet! Ik heb me op 21 december al voor 100% beter gemeld en zoals je weet ben ik het niet eens met een hersteld melding van 95%. Als MEN vindt dat dit 95% moet zijn dan moet MEN het maar regelen ook”. Ik loop direct naar haar kantoor. Grapje zeker? Zij moet er ook wel om lachen en zegt dat ze mij niet voor 95% hersteld gaat melden. Ze zoeken het maar uit daar!

Zaterdag, 22-01-2011
Ik ben nog steeds volledig aan het werk op de locatie in Alkmaar en dat gaat prima. Ik heb een interessante klus gekregen waar ik al mijn ideeën en ervaringen in kwijt kan. Het werk ligt boven het niveau van de doorsnee kwaliteitsmedewerker en dat staat me wel aan. Zo is iedereen (bijna) tevreden. Nu moet ik alleen de laatste hobbel nog nemen en ervoor zorgen dat ik volledig hersteld gemeld word.

Van de 6 tot 8 weken waarin ik moet bewijzen (grrrrrr) dat ik in staat ben om volledig te werken heb ik de eerste 5 erop zitten. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 zit er bovenop en heeft ervoor gezorgd dat ik op 3 februari samen met haar een afspraak heb met het hoofd van de afdeling kwaliteit. In dit gesprek zal vastgesteld worden of ik mijn werk naar behoren gedaan heb en of ik voldoende bewezen heb dat ik weer voor de volle 100% kan werken tegen 100% salaris. Ach ja, soms moet je gewoon doen alsof je gek bent om je doel te bereiken.

De post! Een brief van mijn werkgever ligt op de mat. Ik verwacht geen post. Snel maak ik de brief open en mijn mond valt open. Ik ontvang een uitnodiging voor een training zodat ik straks mijn taken als auditor beter kan uitvoeren. Nou nou, blijkbaar begint mijn werkgever mij eindelijk serieus te nemen.