Familie voorstel rondje

  • Openbaar blog
  • zondag 14 juli 2024
  • 429 x gelezen

Even een klein stukje blog over hoe ik ben op gegroeid en uit wat voor familie ik kom.

Ik ben op gegroeid in het mooie dorpje Haren in Groningen. Ik ben hier geboren en getogen en eigenlijk zo ongeveer mijn hele familie.

Ik kom uit een gezin van een vader en moeder en een oudere broer. Maar eigenlijk van af dat ik geboren ben hoort mijn opa daar ook bij. 

Ik ben als kind fijn opgegroeid, toen ik 14 was heb ik ongeluk gehad met een paard en sindsdien heb ik een angst en paniek stoornis ontwikkeld waar ik elke dag mee moet dealen.


Wij hebben de laatste jaren behoorlijk wat mee gemaakt als gezin. Mijn vader heeft in 2019 een hersenbloeding gehad (aneurysma). Hij heeft gevochten voor z’n leven en woont nu permanent in een verzorgings tehuis. Mijn opa zoals ik al vertelde hoorde  bij ons gezin hij at elke dag bij ons omdat mijn oma al heel vroeg overleden was. De laatste jaren heb ik samen met mijn broer en moeder intensief gezorgd voor mijn opa en helaas is die februari 2023 overleden. Hij was mijn allerbeste vriend en mis hem nog elke dag maar ergens ben ik opgelucht dat hij dit niet heeft hoeven mee maken. 

Wij hebben samen als gezin dus behoorlijk wat mee gemaakt. Wij noemen ons gezin ook sinds een paar jaar de stichting Zonnebloem 🌻 . Wat erg belangrijk is dat wij alles samen doen en goed communiceren en ontzettend veel liefde hebben voor elkaar en een hoop humor.

Sinds 3 jaar heb ik een lieve vriend die eigenlijk daar helemaal in mee is gegaan. Voor dat ik met hem relatie kreeg zei ik: je krijgt wel mijn hele familie er gratis bij. Wij wonen sinds 2 jaar samen in Haren met onze liefste katjes Bob en Marley. 


In de volgende blog vertel ik over de 12 chemo kuren die volgde na de 4 AC kuren.

Reageren
Volgend blogbericht

5 reacties

Ik heb een pony gehad, samen met mijn broer. Hij wilde graag en omdat dat best een duur kado was, vonden mijn ouders het een goed idee om mijn verjaardag er ook in te betrekken.

Die pony was achteraf een vuil beest, een soort van kankerpony en wij zijn geen vriendjes geworden. We lagen elkaar niet. Daar is mijn liefde voor paarden gestrand.

Bang voor de dood.....Bang om dood te zijn of om dood te gaan en dan vooral de manier waarop? 

Doodgaan duurt maar heel even, liefde duurt levenslang.

Laatst bewerkt: 15/07/2024 - 13:25
Reageren

Tsja, wat is de passende reactie. Blij en fijn dat je in dit gezin bent opgegroeid… wat wil een mens wat dat betreft meer. Helaas ook een gezin dat het qua gezondheid flink voor de kiezen heeft gehad…

Ik heb in mijn jeugd in de Achterhoek ook paard gereden maar ben er mee gestopt toen ik 14 was omdat er toen andere zaken op mijn pad kwamen. Heb het nooit meer opgepakt omdat er ook veel andere leuke dingen waren. We zijn met mijn partner en onze kinderen speciaal naar Fryslân  verhuisd voor rust, ruimte en zeilen. Heel veel zeilen…helaas heeft de K en de neuropathie er voor gezorgd dat zeilen er niet meer in zit en hebben we onze boot “De reade Wietze” verkocht. Maar waar iets verdwijnt komt altijd weer iets terug is mijn ervaring… In mijn geval ben ik nog fanatieker en beter gaan fotograferen..

Dus… als dit allemaal achter de rug is, komen er vast weer nieuwe leuke dingen op je pad.. vast en zeker. Eerst zorgen dat je echter beter wordt… leg je zelf geen haast en geen druk op, maar laat het je maar “overkomen”

Toi toi 

Met vriendelijke groeten, Bart ♠️ 

Laatst bewerkt: 15/07/2024 - 09:04
Reageren